Τρομοκράτες χαρακτήρισε, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο πρωθυπουργός όλους τους λαούς που αγωνίζονται - με το δικό τους τρόπο - για τα δικαιώματά τους, επιτρέποντάς τους, ουσιαστικά, μόνο να σκέφτονται και όχι να δρουν.

Με αφορμή την υπόθεση Οτσαλάν και προσχωρώντας πλήρως στην αμερικανική και ΝΑΤΟική άποψη περί "τρομοκρατίας", αφού αποκήρυξε τον αγώνα του ΡΚΚ, είπε ότι "εμείς ενεργούμε σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η εκδήλωση των απόψεων, του φρονήματος είναι ελεύθερη, όσο δυσάρεστη και να είναι η άποψη και γνώμη αυτή για τον οποιοδήποτε. Στη χώρα αυτή μπορεί να υποστηρίζει κανείς τις απόψεις του. Εχουμε δημοκρατία. Οι πράξεις βίας, όμως, δεν επιτρέπονται, όπως δεν επιτρέπονται οι παράνομες πράξεις. Δεν είχαν και δε θα έχουν στήριξη σε αυτή τη χώρα. Δεν υποστηρίζουμε τη βία ως μέσο επίλυσης των πολιτικών διαφορών και δεν καλύπτουμε ένοπλες ενέργειες εναντίον άλλων χωρών".

Φυσικά, "παράνομες πράξεις" έχουν στο πρόσφατο παρελθόν χαρακτηριστεί οι κινητοποιήσεις των μαθητών, των αγροτών, των καθηγητών, αλλά και οποιουδήποτε κλάδου εργαζομένων "τόλμησε" να αμφισβητήσει και να αντιπαρατεθεί στην "εκσυγχρονιστική πολιτική".

Η αποκήρυξη του αγώνα των Κούρδων ήταν σαφέστατη και κατηγορηματική εκ μέρους του Κ. Σημίτη. Συγκεκριμένα, βαφτίζοντας τον αγώνα τους τρομοκρατία, είπε ότι "η Ελλάδα καταδικάζει όλες τις μορφές τρομοκρατίας από οπουδήποτε και αν προέρχονται αυτές. Η Ελλάδα έχει υποφέρει από την τρομοκρατία και δεν είναι συνεπώς διατεθειμένη να ανεχθεί ή να υποθάλψει την τρομοκρατία. Επομένως, οι ασύστολες κατηγορίες που εκτοξεύει τελευταία η Αγκυρα δε μας αφορούν. Δε μας αγγίζουν. Είμαστε αταλάντευτα προσηλωμένοι στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην καταδίκη όλων των μορφών τρομοκρατίας".

Μάλιστα, έφτασε στο σημείο να ζητάει και τα "ρέστα" από τους Κούρδους, λέγοντας ότι "κανείς δεν μπορεί να είναι αγνώμων, να αγνοεί τι έπραξε αυτή η χώρα παρά τους κινδύνους και τις πιέσεις". Κατά τον Κ. Σημίτη, η κυβέρνηση πρόσφερε στον Οτσαλάν "ανθρωπιστική βοήθεια", τα αγαθά της οποίας απολαμβάνει ήδη ο Κούρδος ηγέτης στις φυλακές της Τουρκίας. Ο πρωθυπουργός είπε ότι στην παράδοση Οτσαλάν έγιναν απλώς "λανθασμένοι χειρισμοί" και τόνισε ότι η κυβέρνησή του θα κριθεί στις βουλευτικές εκλογές του 2000. Θεώρησε δε "απαράδεκτο και βαθύτατα προσβλητικό για τον τόπο μας και το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα και τον ελάχιστο υπαινιγμό για τις προθέσεις και τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης" στην υπόθεση Οτσαλάν.

Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός επανέλαβε για μία ακόμα φορά ότι αυτό που τον απασχολεί είναι η ένταξη στην ΟΝΕ, την οποία, όπως είπε, θέλει να εμποδίσει η Τουρκία, ενώ, κάνοντας έναν απολογισμό των μέχρι τώρα πεπραγμένων στην εξωτερική πολιτική, είδε μόνο "επιτυχίες και νίκες". Ετσι, νίκη ήταν για τον Κ. Σημίτη η κρίση των Ιμίων, η Συμφωνία της Μαδρίτης, αλλά και η μη εγκατάσταση των "S - 300" Κύπρο. Μετά από όλες αυτές τις "νίκες", φυσικό ήταν να καταλήξει με τη φράση "πρώτα η Ελλάδα", εννοώντας προφανώς την Ελλάδα των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, της Σοφοκλέους και όχι, βέβαια, την Ελλάδα των "τρομοκρατών", που αγωνίζονται ενάντια σ' αυτήν την πολιτική.