"H πιθανότερη εξέλιξη αυτού του εγχειρήματος θα είναι μια οικονομική ύφεση με συνέπεια την ένταση της απόλυτης, αλλά και της σχετικής εξαθλίωσης των εργαζομένων", σημείωνε ο "Ριζοσπάστης" στις 3 Ιανουαρίου, όταν οι πανηγυρισμοί για το ΕΥΡΩ ήταν στο ζενίθ. Δεν ήταν βεβαίως αποτέλεσμα μαντικών ικανοτήτων αλλά το αποτέλεσμα μιας ανάλυσης για την πραγματική φύση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Τώρα λοιπόν που και οι θιασώτες του ΕΥΡΩ ομολογούν την αποτυχία, αξίζει να δούμε τις εξελίξεις που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, αλλά και τις εκτιμήσεις για την περαιτέρω πορεία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχουν να αντιμετωπίσουν ένα σκληρό δίλημμα: Μείωση του ευρω - επιτοκίου με αποτέλεσμα οικονομικές και πολιτικές αναταράξεις στη "ζώνη του ΕΥΡΩ", ή διατήρηση του επιτοκίου στο σημερινό ύψος με τον κίνδυνο της οικονομικής ύφεσης για τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις άλλες μεγάλες βιομηχανικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Απ' την άλλη η γερμανική βιομηχανία αντιμετωπίζει το φάσμα μιας παρατεταμένης ύφεσης, αδυναμία δηλαδή πώλησης των προϊόντων της, που οφείλεται στις πολύχρονες πολιτικές λιτότητας που οδήγησαν στη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Ηδη οι παραγγελίες στις βιομηχανίες της Γερμανίας έχουν μειωθεί κατά 4% μέσα σε δύο μήνες και οι προβλέψεις είναι μαύρες.

Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εκδήλωση των προβλημάτων από την ανισόμετρη ανάπτυξη των οικονομιών στις χώρες - μέλη αλλά και τον έντονο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό που εκδηλώνεται στο εσωτερικότης Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτά τα δυο στοιχεία που θα συνεχίσουν να λειτουργούν και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, αποτελούν δυο ωρολογιακές βόμβες στα θεμέλια της ΕΕ. Η ενεργοποίησή τους, όμως, εξαρτάται από τους αγώνες των λαών που θα υποστούν ούτως, ή άλλως τις σκληρές συνέπειες.

Δ. Π.