"250" κήρυκες υποτέλειας | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

"250" κήρυκες υποτέλειας

Θα περίμενε κανείς, τόσες μέρες μετά το ξέσπασμα της υπόθεσης Οτσαλάν και ενώ έχουν έρθει στη δημοσιότητα περισσότερα και ατράνταχτα στοιχεία για την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, που οδήγησε στην παράδοσή του, η όποια "πρωτοβουλία ανένταχτων πολιτών" ή διανοουμένων, αν μη τι άλλο, να έχει βγάλει τα αναγκαία και σωστά συμπεράσματα, κυρίως για το "δέον γενέσθαι". Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει για τους "250 πολίτες" που υπέγραψαν κείμενο, με αφορμή την υπόθεση Οτσαλάν, το οποίο αποτελεί συνέχεια και περίπου αντίγραφο - σε χειρότερη μάλιστα εκδοχή - της γνωστής διακήρυξης των "127".

Φυσικά δε διαφεύγει το γεγονός ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι τους, έχουν προ πολλού προσχωρήσει στην "ιδεολογία" του "εκσυγχρονισμού" και αποτελούν εφεδρείες της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος. Αυτόν ακριβώς το ρόλο τους επιβεβαιώνουν πανηγυρικά και μέσα από το κείμενο που υπέγραψαν. Στην πραγματικότητα οι "250" δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να προσφέρουν κάλυψη στη μέχρι τώρα κυβερνητική πολιτική, αλλά κυρίως αποσκοπούν να στηρίξουν πολιτικές επιλογές που είναι στοχοπροσηλωμένες στην ευρω-υποτέλεια και την υποταγή των πάντων στο γνωστό "εθνικό" στόχο, την ένταξη στην ΟΝΕ. Η διαφοροποίησή τους από την επίσημη κυβερνητική προπαγάνδα είναι ότι οι "250" επιχειρούν να υποστηρίξουν την ίδια πολιτική μέσα από μια πλειοδοσία κατά του εθνικισμού και μια αντιπολεμική ρητορεία, που δε διαφέρει όμως ουσιαστικά από το γνωστό δίλημμα "Σημίτης ή πόλεμος".

Ε}ίναι χρήσιμο όμως να αναφερθούν ορισμένα αποσπάσματα από το κείμενό τους για να υπάρχει μια καλύτερη εικόνα. Διακηρύσσουν: "Είναι, πλέον, ανάγκη στο ιδιότυπο "κόμμα του πολέμου" που εξακολουθεί να δηλητηριάζει τη συλλογική συνείδηση, να αντιπαρατεθεί μια συμμαχία δυνάμεων που θα οικοδομήσει την εθνική αυτοπεποίθηση (σ.σ. κατά τα άλλα είναι αντιεθνικιστές), με την ανένδοτη υπεράσπιση της δημοκρατικής εξέλιξης, του εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας (σ.σ. προφανώς όπως τον υλοποιεί η κυβέρνηση), της ενεργού συμμετοχής μας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης (σ.σ. εδώ είναι το "ψητό") και της ειρηνικής συνεργασίας των χωρών της Βαλκανικής". Ειδικά για το τελευταίο, για την... ειλικρίνεια των διακηρύξεών τους, μας πείθει το γεγονός ότι δε λένε ούτε μία λέξη για τη μετατροπή της χώρας σε προγεφύρωμα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων κατοχής και ορμητήριο για στρατιωτική επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο...

Σ' άλλο σημείο αναφέρουν: "Η επιθετικότητα και η προκλητικότητα του τουρκικού καθεστώτος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σοβαρά, ενόψει της πλανητικής πολιτικής κυριαρχίας των ΗΠΑ και της κυνικής εξωτερικής πολιτικής τους, παρά στο πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης". Πρόκειται για αποθέωση της ευρω-λαγνείας. Ξεχνούν ότι η ΕΕ είναι εκείνη που πρωταγωνίστησε, πειθαρχώντας στις οδηγίες των ΗΠΑ για "τρομοκρατία", για να συλληφθεί και παραδοθεί ο Οτσαλάν. Ξεχνούν ότι η ΕΕ παρέχει πλήρη και ποικιλότροπη υποστήριξη στο καθεστώς της Αγκυρας. Ξεχνούν ότι η κυβέρνηση συνεργάζεται με τη "σύμμαχο" Τουρκία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο της "νέας τάξης". Ξεχνούν ότι η κυβέρνηση Σημίτη επιχειρεί να "διευθετήσει" τις ελληνοτουρκικές "διαφορές" στο πλαίσιο των σχεδίων των ΗΠΑ για την περιοχή.

Πολλά "ξεχνούν", ακριβώς γιατί δεν τους συμφέρουν, πονάνε και τους απογυμνώνουν. Αν χρειάζεται να βγει ένα συμπέρασμα από το κείμενο των "250" είναι ότι ο λαός και ο τόπος δεν έχει ανάγκη διανοούμενους - κήρυκες της υποταγής στην κυρίαρχη τάξη πραγμάτων, όπως οι "250", αλλά από διανοούμενους που να λένε την αλήθεια και να συνεγείρουν με το αγωνιστικό τους παράδειγμα.