Απεγνωσμένη, αλλά μάταιη προσπάθεια καταβάλλει η κυβέρνηση Σημίτη να αποσείσει από πάνω της τόσο τις πολιτικές όσο και ενδεχομένως τις ποινικές ευθύνες που φέρει στην υπόθεση Οτσαλάν. Η πολιτική ενέργεια του πρωθυπουργού για άμεση - αναγκαστική παραίτηση των τριών εμπλεκόμενων υπουργών Θ. Πάγκαλου,Αλ. Παπαδόπουλου και Φίλ. Πετσάλνικου,καθόλου δε στάθηκε ικανή να εκτονώσει, πόσο μάλλον να κλείσει, το τεράστιο αυτό θέμα, ενώ με βάση την εισαγγελική έρευνα και κυρίως το πόρισμά της, που διέρρευσε προχτές στον Τύπο, η κυβέρνηση είναι υπόλογη ακόμα και για πιθανή τέλεση αξιόποινων πράξεων, όπως αυτό της ηθικής αυτουργίας σε ποινικά αδικήματα κρατικών υπαλλήλων (στελεχών της ΕΥΠ και της ΕΛ.ΑΣ.), που φέρονται ότι έγιναν κατ' εντολή των παραιτηθέντων υπουργών. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, διαβιβάστηκαν στη Βουλή επίσημα αντίγραφα της προκαταρκτικής δικογραφίας και του πορίσματος των εισαγγελέων Πρωτοδικών Βασ. Πλιώτα,Χρ. Μαρκογιαννάκη καιΙω. Σακελλάκου με τη σχετική υπόμνηση: "Από την εκτίμηση των διαλαμβανομένων στα κεφάλαια Β και Γ προκύπτουν ενδείξεις σε βάρος αναμειχθέντων στην υπόθεση κατά το αναφερόμενο σ' αυτά χρονικό διάστημα υπαλλήλων και ιδιωτών και δη για παράβαση των άρθρων 141 (έκθεση με οποιεσδήποτε ενέργειες του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του ή κατοίκων τους σε κίνδυνο αντιποίνων ή σε κίνδυνο διατάραξης των φιλικών σχέσεων αυτών με ξένο κράτος - στην προκειμένη περίπτωση με την Κένυα), 231 (υπόθαλψη εγκληματία, καθώς ο Αμπ. Οτσαλάν θεωρείται τρομοκράτης και για τις ελληνικές αρχές!), 259 (παράβαση καθήκοντος), 261 (παρότρυνση υφισταμένων και ανοχή να διαπράξουν εγκλήματα σχετικά με την υπηρεσία) του Ποινικού Κώδικα, παράβαση των άρθρων 4 και 33 του Ν. 1975/1991, 163 και 165 του Ν. 1815/1988, πλην όμως από τη μελέτη της δικογραφίας προκύπτουν στοιχεία που μπορούν να θεμελιώσουν ευθύνη σε βάρος των αρμόδιων και επιληφθέντων της υποθέσεως Υπουργών για τις ίδιες πιο πάνω αξιόποινες πράξεις με συμμετόχους τους εν λόγω υπαλλήλους και ιδιώτες".

Το εισαγγελικό πόρισμα αφιερώνει το πρώτο του κεφάλαιο, που αποτελείται από πέντε δακτυλογραφημένες σελίδες, στην περιπέτεια του Κούρδου ηγέτη από τις 16-1-99, μέρα κατά την οποία εγκατέλειψε την Ιταλία, ως τις 30-1-99, που μεταφέρθηκε στο σπίτι του απόστρατου αρχιπλοιάρχου Αντ. Ναξάκη,προκειμένου "να συναντηθεί με ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος προς αντιμετώπιση του προβλήματος".

Αξιοπρόσεκτες είναι οι πολιτικές κρίσεις που διατυπώνονται στην αρχή, αφού σε ορισμένα σημεία τους ταυτίζονται με τους τουρκικούς εκβιασμούς. "Εκδηλη - αναφέρει το πόρισμα - ήταν η απροθυμία των ευρωπαϊκών χωρών να εμπλακούν στο θέμα Α. Οτσαλάν, λόγω των πιέσεων που ασκούσαν η Τουρκία και οι ΗΠΑ, ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν εξεδήλωσε πρωτοβουλία για το θέμα αυτό. Η Ελληνική Κυβέρνηση επανέλαβε για πολλοστή φορά την πάγια θέση της ότι δεν προτίθεται να χορηγήσει πολιτικό άσυλο στον Α. Οτσαλάν, καθόσον αυτό αφ' ενός θα ήταν εθνικώς επιζήμιο και αφ' ετέρου δε θα ήταν χρήσιμο για το Κουρδικό ζήτημα. Η Τουρκία, περιφρονώντας κάθε έννοια Διεθνούς νομιμότητας και Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, διακήρυξε πως αν η Ελλάδα δεχθεί στο έδαφός της με οποιοδήποτε τρόπο τον Α. Οτσαλάν, ο οποίος, ως γνωστόν, διωκόταν από τις τουρκικές δικαστικές αρχές, θα θεωρήσει το γεγονός αυτό ως "Casus belli" (...) Η είσοδος του Α. Οτσαλάν στην Ελλάδα παρανόμως, η προώθηση στο εσωτερικό, η εξασφάλιση στέγης προς απόκρυψη, αποτελούν ενέργειες που ενέχουν σαφώς χαρακτήρα εχθρικής πράξης έναντι της Τουρκίας,με δεδομένη τη θέση της τελευταίας ότι μια τέτοια ενέργεια αποτελεί "Casus belli". Οι ενέργειες αυτές όχι μόνο δεν τελούσαν υπό την έγκριση της Ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά ευρίσκοντο σε ευθεία αντίθεση προς την πάγια διακηρυγμένη θέση της ότι η είσοδος του Α. Οτσαλάν στο ελληνικό έδαφος είναι εθνικά επιζήμια και ότι δεν πρόκειται να του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο. Περαιτέρω, αυτές οι εχθρικές πράξεις, εκτιμώμενες σε έκταση, περιεχόμενο, τρόπο και μέσα ενέργειας ήταν ικανές να εκθέσουν το Ελληνικό Κράτος σε κίνδυνο εχθροπραξιών από πλευράς της Τουρκίας. Επισημαίνεται ότι οι ενέργειες αυτές, όπως ήταν φυσικό, ενόψει της προαναφερόμενης διακήρυξης της Τουρκίας, είχαν σαν αποτέλεσμα να προκαλέσουν ψύχωση, αναβρασμό και έξαψη στο λαό της που κυριεύτηκε από μένος, δηλαδή από διάθεση, άλλως τάση για διάπραξη εχθροπραξιών σε βάρος της Ελλάδας".

Διαφαίνεται, ωστόσο, καθαρά ότι η κυβέρνηση (υπουργείο Δημόσιας Τάξης), η ΕΥΠ (Χαρ. Σταυρακάκης) και η αστυνομία (Ιω. Γεωργακόπουλος) γνώριζαν από το πρωί της 29ης Γενάρη ότι θα ερχόταν παράνομα ο Οτσαλάν. Ετσι, δόθηκε εντολή "να ληφθούν δρακόντεια μέτρα" στο αεροδρόμιο, αλλά "τόσο η ΕΥΠ όσο και η ΕΛ.ΑΣ. ολιγώρησαν και αδράνησαν, αφού δεν έλαβαν τα ενδεικνυόμενα μέτρα, που ήταν απαραίτητα για την αντιμετώπιση της σοβαρότατης για τα εθνικά συμφέροντα υπόθεσης, με επακόλουθο την ολέθρια για τη χώρα εξέλιξή της"...

Το Κεφάλαιο Β του πορίσματος αναφέρει ότι στο σπίτι του Ναξάκη μετέβησαν ο διευθυντής Ασφαλείας Αττικής Π. Ρούμπης,ο διευθυντής της Αντιτρομοκρατική Υπηρεσίας Φ. Νασιάκος και ο διοικητής της ΕΥΠ Χαρ. Σταυρακάκης και ενημέρωσαν τον Οτσαλάν ότι "θέση της Κυβέρνησης είναι να εγκαταλείψει αμέσως το ελληνικό έδαφος". Ο τελευταίος, "μην έχοντας άλλη επιλογή ζήτησε τη συνδρομή της Ελλάδας για την ασφαλή μεταφορά του αεροπορικώς στο Μινσκ της Λευκορωσίας, απ' όπου οι σύντροφοί του θα τον προωθούσαν με αεροπλάνο για το Ρότερνταμ Ολλανδίας". Ομως, το αεροπλάνο πήγε και γύρισε άπρακτο από το Μινσκ την 1η Φλεβάρη. Ακολούθως, μετέβη στην Κέρκυρα και σε αεροδρόμιο της Πελοποννήσου και, τέλος, αναχώρησε την επόμενη μέρα για το Ναϊρόμπι της Κένυας.

Τα δραματικά γεγονότα της Κένυας και η παράδοση, τελικά, του Αμπ. Οτσαλάν στην τουρκική ΜΙΤ, περιγράφονται στο Κεφάλαιο Γ του πορίσματος. Ο πρέσβης Γ. Κωστούλας ενημερώθηκε τηλεφωνικά από τον Βασ. Παπαϊωάννου,διευθυντή του γραφείου του Θ. Πάγκαλου για την παραλαβή των επιβατών και αιφνιδιάστηκε όταν αναγνώρισε ανάμεσά τους τον Κούρδο ηγέτη.

"Στις 4-2-99 οι Κενυατικές Αρχές είχαν βεβαιωθεί πλέον ότι ο Α. Οτσαλάν ευρίσκετο στη χώρα τους, στην οποία εισήλθε προερχόμενος από την Ελλάδα, χωρίς τη γνώση και έγκρισή τους (...) Στις 5-2-99 ο Βασ. Παπαϊωάννου είπε στον πρέσβη να ζητήσει από τον Α. Οτσαλάν να εγκαταλείψει τα "εθνικά χρώματα" (...) Τις επόμενες μέρες οι πιέσεις από την Αθήνα προς τους πρέσβηΓ. Κωστούλα και Σ. Καλεντερίδη έγιναν εντονότερες και έφθασαν μέχρι του σημείου να ζητείται απ' αυτούς, όπως με θεμιτά και αθέμιτα μέσα "πετάξουν" τον Α. Οτσαλάν έξω από την πρεσβευτική κατοικία (...) Στις 13-2-99 ο Α. Οτσαλάν ζήτησε να ληφθούν μέτρα για τη ζωή του και, εφόσον η Ελλάδα δεν του παράσχει άσυλο, να τον δικάσει και εν ανάγκη να τον εκδώσει στην Τουρκία. Ο Βασ. Παπαϊωάννου προσπάθησε να πείσει τον τελούντα υπό τον υπηρεσιακό έλεγχο του Υπουργείου Εξωτερικών πρέσβη να προβεί κατά παράβαση των νομίμων καθηκόντων του σε "έρευνα της αγοράς για την ανεύρεση ντόπιων μπράβων", προκειμένου με πληρωμή να προβούν σε βίαιη απομάκρυνση του Α. Οτσαλάν από την πρεσβευτική κατοικία". Για τον ίδιο σκοπό έφθασε στις 14-2-99 στο Ναϊρόμπι ομάδα τεσσάρων αστυνομικών της ΕΥΠ, με επικεφαλής τον Ι. Μπόμπο,αλλά "χωρίς να προβεί σε ενέργειες διατάχθηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα"...

Και φθάνουμε στις 15 Φλεβάρη, στην έξοδο από την πρεσβευτική κατοικία του αρχηγού του PKK: "Ο πρέσβης εκτιμώντας τα γεγονότα, διέβλεψε ότι οι Κενυατικές Αρχές δε θα τηρήσουν τη συμφωνία (για μετάβαση του Οτσαλάν στο Αμστερνταμ Ολλανδίας), γι' αυτό απεγνωσμένα, πλην αναποτελεσματικώς, προσπάθησε να τον πείσει να παραμείνει. Κατά τη μετάβαση στο αεροδρόμιο ο Κενυάτης οδηγός του αυτοκινήτου, που μετέφερε τους πρέσβη και Σ. Καλεντερίδη, άλλαξε αιφνιδίως πορεία, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την αποκοπή του αυτοκινήτου που μετέφερε τον Α. Οτσαλάν από την υπόλοιπη αυτοκινητοπομπή. Τα απατηλά τεχνάσματα και η αθέτηση των συμπεφωνημένων από τις Κενυατικές Αρχές, κατέληξαν στη χωρίς κανένα πλέον εμπόδιο παράδοση του Α. Οτσαλάν στις μυστικές Τουρκικές Υπηρεσίες"...