Η δολοφονική ΝΑΤΟική επιδρομή ενάντια στη Νέα Γιουγκοσλαβία, ανάβει τη φωτιά ενός γενικευμένου πολέμου στα Βαλκάνια, το τέρμα του οποίου, όσο και αν θεωρείται και είναι απροσδιόριστο, έχει σίγουρα στόχους και επιδιώξεις, που όχι μόνο είναι ορατοί, αλλά η εξασφάλισή τους για τους ιμπεριαλιστές αφήνει πίσω "καμένη γη" κάνοντας στάχτη τους λαούς της περιοχής. Τούτος ο πόλεμος ενάντια σ' ένα κυρίαρχο κράτος που αντιστέκεται, αναδείχνει το έσχατο όριο της αντιδραστικότητας του ιμπεριαλισμού, αφού μια σειρά νέα δεδομένα κάνουν την εμφάνισή τους παραπέμποντας σε ανάλογα ιστορικά προηγούμενα. Βεβαίως, η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά τα γεγονότα έχουν και τη δική τους δυναμική, κυρίως όταν αυτά εξελίσσονται διά των όπλων και μάλιστα αυτών που διαμελίζουν κράτη, αλλάζουν σύνορα, ματώνοντας τους λαούς. Και στην προκειμένη περίπτωση ο κίνδυνος επέκτασης του πολέμου δεν προέρχεται τόσο και μόνο από την υποδαύλιση των εθνικιστικών ενστίκτων ή τη λογική της "εθνικής καθαρότητας" των κρατών, την οποία οι ιμπεριαλιστές χρησιμοποιούν για το "διαίρει και βασίλευε", ώστε να εξασφαλίζουν την κατακτητική τους δράση και τη ληστεία χωρών και λαών. Είναι οι ίδιοι που εκβιάζουν κράτη και κυβερνήσεις υποστηρικτές τους, για να επιτύχουν τις επιδιώξεις τους στην περιοχή.

Δεν μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά η επίκληση διαφόρων κινδύνων από τον αρχιδολοφόνο Κλίντον όπως αυτού της εμπλοκής στις σχέσεις Ελλάδας -Τουρκίας, σαν συνέπεια των πολεμικών εξελίξεων στα Βαλκάνια. Υπάρχουν γενικά οι διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, μόνο που αυτές εντάσσονται στους γενικότερους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Για παράδειγμα, με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, το Αιγαίο μετατρέπεται σε ενιαίο αμυντικό χώρο Ελλάδας και Τουρκίας, υπό αμερικανική επικυριαρχία. Τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα έχουν μπει σε μια πορεία αποχρωματισμού, μέσα από την αποδοχή των νέων ΝΑΤΟικών ρυθμίσεων. Η νέα δομή απλώς θα παίξει το ρόλο "Δούρειου Ιππου", καθώς βάζει "από το παράθυρο" το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων και κάνει και αυτά ακόμα τα αμερικανόπνευστα μέτρα συγκυριαρχίας στο Αιγαίο, τα περιβόητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), να είναι χωρίς αντικείμενο, αφού προωθείται όχι μόνο η συγκυριαρχία, αλλά και η αμερικανική, μέσω του ΝΑΤΟ, επικυριαρχία στην περιοχή. Επομένως, με αυτό το καθεστώς και με δεδομένη τη δράση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, γιατί να αποκλειστεί η χρησιμοποίηση της Θράκης, όπως το Κοσσυφοπέδιο, από τους Αμερικανούς για μια όντως ελληνοτουρκική εμπλοκή; Παρακολουθώντας την προετοιμασία της δολοφονικής επιδρομής στο Κοσσυφοπέδιο, η Αλβανία πχ, αποφάσισε να συμφωνήσει με την αναγκαιότητά της, για τη "σωτηρία" των "αδελφών" αλβανοφώνων. Αλλά και τα σχέδια της μεγάλης Αλβανίας δεν τα 'χει εγκαταλείψει. Ποια θα είναι όμως η κατάληξη, με την επέμβαση των αμερικανών, αλλά και από την ίδια τη δυναμική των γεγονότων μετά την επιδρομή, αν όντως αρχίσουν οι εδαφικές διεκδικήσεις; (Αλβανία για το Κοσσυφοπέδιο και τμήμα της ΠΓΔΜ, αφού και σ' αυτήν υπάρχει αλβανόφωνος πληθυσμός, Τουρκία για Θράκη, Βουλγαρία για το άλλο τμήμα της ΠΓΔΜ, αφού θεωρεί ότι αυτό το τμήμα της ανήκει και βεβαίως αν κάποιοι θερμοκέφαλοι στην Ελλάδα βάλουν θέμα Νότιας Αλβανίας και του εκεί ελληνόφωνου πληθυσμού)...

Αυτά όλα δεν είναι σενάρια φαντασίας, αλλά υπαρκτά εφιαλτικά ενδεχόμενα απόρροια της ΝΑΤΟικής δράσης στην περιοχή, της συμμετοχής Ελλάδας - Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και της αποδοχής της δράσης του από τα άλλα βαλκανικά κράτη, εκτός της Νέας Γιουγκοσλαβίας. Θα ήταν άραγε δυνατό αν όλα αυτά τα κράτη από κοινού αντιμετώπιζαν την ιμπεριαλιστική δράση, να υπάρχουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ματοκύλισμα των λαών; Θα το σκέφτονταν πολύ οι ΝΑΤΟικοί και οι Ευρωπαίοι κατακτητές να δρουν επεκτατικά ενάντια σε χώρες και λαούς. Και αυτή η προοπτική μόνο με τη λαϊκή μετωπική πάλη του λαού κάθε βαλκανικού κράτους, ενάντια στο καθεστώς του και με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα όλων των λαών μπορεί να πάρει σάρκα και οστά. Θα 'ναι το αντίπαλο δέος ενάντια στον ιμπεριαλισμό, που μπορεί και πρέπει τώρα να οργανωθεί, για να απαλλαγούν οι λαοί από τη δολοφονική ιμπεριαλιστική δράση.