Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ
Η τελευταία όμως αυτοκτονία ενός ανθρώπου, πέρα από τη συναισθηματική πλευρά, αποκτά πραγματικά κοινωνικές διαστάσεις, καθώς συνδέεται με την κρίση που προέκυψε από το σκάνδαλο παραχρηματιστικών τυχοδιωκτισμών, απάτης, παράνομης κερδοσκοπίας και τοκογλυφίας. Η λίστα με τους κατονομαζόμενους ότι εμπλέκονται υπογραμμίζει και την έκταση και την υπόσταση των "επενδυτών".
Μόλις τελευταία με τις ευρωεκλογές, η αναγωγή χρηματιστηριακών πράξεων, που συνοδεύουν τον καπιταλισμό, σε στοιχείο κομματικού σφετερισμού και εκμετάλλευσης, με την οικειοποίηση ενός φαντασιακού κόμματος του χρηματιστηρίου, πρόσφερε χρήσιμα στοιχεία. Και δε σκέφτηκαν, οι αφελείς, ότι μια τέτοια δημόσια εκμετάλλευση στα χρηματιστηριακά παίγνια, αποτελούσε και αξιόποινη πράξη, κατά το μέτρο που θα ήταν εκμεταλλεύσιμη από τους καραδοκούντες κερδοσκόπους. Πέραν δε τούτου δεν καταλαβαίνουν, οι ολέθριοι σύμβουλοι της επικοινωνιακής πολιτικής, ότι οι "παίκτες", άλλως πως οι επενδυτές, ανήκουν και στα αντίπαλα κομματικά στρατόπεδα, που με επισπεύδοντα ζήλο ορκίστηκαν στήριξη του "ναού" του χρήματος, όπως λίγο προηγούμενα είχε κάνει, σε πλανητική διάσταση, ο υπερχρηματιστής κ. Σόρος.
Σ' όλες, δηλαδή, τις δραστηριότητες εκείνες που μπορούν να οδηγήσουν μια χώρα στο κατάντημα του πρώην πορτογαλικού Μακάο, της ρουλέτας και του ξεπεσμού.