Η "ελεύθερη αγορά" της ΕΕ, η μεγιστοποίηση του κέρδους και η ελαχιστοποίηση του κόστους παραγωγής είχαν ως θλιβερό αποτέλεσμα να μολυνθούν με διοξίνες οι ζωοτροφές, στη συνέχεια, τα παραγωγικά ζώα και, ακολούθως, τα ζωοκομικά προϊόντα και τα παράγωγά τους, στο Βέλγιο και, ενδεχομένως, και σε άλλες βόρειες χώρες της ΕΕ. Τα μόνιμα θύματα αυτού του κερδοσκοπικού παραλογισμού είναι και σε τούτη την περίπτωση οι πολίτες όλων των χωρών της ΕΕ, που δεν ξέρουν πια τι να φάνε και τι να εμπιστευτούν.Από την άλλη, τα επιτελεία των Βρυξελλών πασχίζουν με κάθε μέσο να "κουκουλώσουν" το τεράστιο πρόβλημα των διοξινών, αντί να λάβουν ριζικά μέτρα προστασίας των καταναλωτών. Παράλληλα, όλα δείχνουν ότι πίσω από τις διοξίνες κρύβεται άλλος ένας "βρώμικος" εμπορικός πόλεμος μεταξύ των πολυεθνικών που εδρεύουν στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Και ο ανταγωνισμός του τρόμου επιχειρεί να επιβάλει στους καταναλωτές να κλείσουν τα μάτια τους και να διαλέξουν να φάνε προϊόντα, που θα είναι επιβαρυμένα, ανάλογα με την περίπτωση, με διοξίνες, επικίνδυνα φάρμακα, ορμόνες και άλλα δηλητήρια.

Η κοινοτική και κυβερνητική υποκρισία στο πρόβλημα των διοξινών έγινε αρχικά γνωστή στις 28/5, ενώ το θέμα αυτό "έσκασε" αρκετούς μήνες πριν. Από τα τέλη Μάη, στήθηκε μια καλοστημένη επιχείρηση από τους τεχνοκράτες της Κομισιόν, που σε πρώτη φάση επέβαλαν μια τυπική απαγόρευση στις εξαγωγές των βελγικών ζωοκομικών προϊόντων και παραγώγων τους, που παρήχθησαν από τις 15/1/99 μέχρι 1/6/99. Λίγες μέρες αργότερα (στις 11/6), τα επιτελεία των Βρυξελλών αποφάσισαν να επιτρέψουν στο Βέλγιο να εξάγει "διοξινωμένα" προϊόντα, αρκεί να συνοδεύονται με ένα νέου τύπου πιστοποιητικό υγείας. Αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, έγινε, ώστε η βελγική κυβέρνηση να μην βγάλει στη φόρα και άλλους εταίρους της ΕΕ, που φέρονται να έχουν πρόβλημα με διοξίνες. Γιατί όπως έγινε γνωστό, εκτός του Βελγίου, εργοστάσια, που παρήγαγαν διοξινωμένες ζωοτροφές, υπάρχουν στην Ολλανδία, στη Γαλλία και την Αυστρία και, ενδεχομένως, και σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Εκτός αυτών, τίθεται και το ζήτημα της οριστικής κατάργησης των συνοριακών ελέγχων στα όρια της ΕΕ, από το 1993 με την καθιέρωση της ενιαίας αγοράς. Τα επιτελεία των Βρυξελλών, στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού, επέβαλαν τους δειγματοληπτικούς ελέγχους των προϊόντων στον τόπο προορισμού και επέτρεψαν στις βιομηχανίες της ΕΕ να παρουσιάζουν πιστοποιητικά καταλληλότητας, τα οποία φέρουν την υπογραφή δικών τους υπαλλήλων και όχι κρατικών υπηρεσιών!

Το καθεστώς ασυδοσίας στη διακίνηση των τροφίμων προσυπογράφηκε και από την τότε κυβέρνηση της Ελλάδας και, έτσι, προέκυψε το Προεδρικό Διάταγμα 420/93, που "συμπύκνωνε" όλες τις επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία οδηγίες της ΕΕ. Από τότε, οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις ξεκίνησαν τη συστηματική υποβάθμιση των κρατικών μηχανισμών ελέγχου των τροφίμων σε προσωπικό και μέσα, με απώτερο στόχο να παραχωρηθεί το έργο των ελέγχων σε ιδιωτικά συμφέροντα, με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Ετσι, δεν έγιναν οι απαραίτητες προσλήψεις, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό. Για παράδειγμα, στους κτηνιάτρους του υπουργείου Γεωργίας αυτή τη στιγμή είναι καλυμμένες μόνο 700 θέσεις, ενώ, με βάση τις ανάγκες του 1991, έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 1.250 κτηνίατροι.Επίσης, στην Αθήνα τους ελέγχους στα ζωοκομικά προϊόντα έχουν επιφορτιστεί μόνο 4 κτηνίατροι και 8 αστυκτηνίατροι!

Το τεράστιο πρόβλημα των διοξινών έρχεται να αναδείξει και ένα ακόμα μεγάλο ζήτημα: Την ολοένα και αυξανόμενη εξάρτηση της Ελλάδας, για την κάλυψη των αναγκών της σε τρόφιμα, από τις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες της Κοινότητας. Από την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ και σήμερα ΕΕ, το αποτέλεσμα ήταν να συρρικνωθεί δραστικά η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και, αντίστοιχα, να αυξηθούν θεαματικά οι εισαγωγές.

Η ελληνική κυβέρνηση, στο όνομα των καταστροφικών εντολών της ΕΕ και της εξυπηρέτησης των κερδοσκοπικών συμφερόντων των πολυεθνικών, επιμένει να ακολουθεί πολιτική κοροϊδίας των καταναλωτών, που αποκτά πλέον εγκληματικές διαστάσεις. Οι αρμόδιοι υπουργοί και οι κυβερνητικοί μηχανισμοί, αφότου προέκυψε το πρόβλημα με τις διοξίνες, επιχείρησαν με κάθε μέσο να αποπροσανατολίσουν και να αποκοιμίσουν τους καταναλωτές, κάνοντας μόνο λόγο, κατόπιν εορτής, για εκτενείς ελέγχους και μαζικές δεσμεύσεις ζωοκομικών προϊόντων προέλευσης Βελγίου. Και από κει και πέρα, απολύτως τίποτα...