Σχηματίζονται κατά την καύση απορριμμάτων ή τοξικών αποβλήτων, αλλά και ως ανεπιθύμητα παραπροϊόντα βιομηχανικών επεξεργασιών. Επίσης, στη ρύπανση του περιβάλλοντος με διοξίνες συμβάλλουν: Η εξάτμιση συντηρητικών ξύλου, που περιέχουν τη χημική ουσία "5 - χλωροφαινόλη", οι εκπομπές της βιομηχανίας μετάλλου, η χρήση χημικών μέσων για αποψίλωση, η παρασκευή φυτοφαρμάκων (παρασιτοκτόνων), η λεύκανση με χλώριο χαρτοπολτού, ή μεταλλικών συσκευασιών τροφίμων (κονσέρβες).

Η ομάδα των διοξινών περιλαμβάνει συνολικά περίπου 210 ουσίες, από τις οποίες οι 17 είναι οι πιο τοξικές, επομένως και οι πιο επικίνδυνες για τον άνθρωπο. Είναι εξαιρετικά ανθεκτικές σε χημική και βιολογική αποικοδόμηση και γι' αυτό παραμένουν αμετάβλητες στο περιβάλλον. Με δραστικότερη την TCDD, τη γνωστή ως "διοξίνη του Σεβέζο", εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό κυρίως από την τροφική αλυσίδα και δρουν όπως οι ορμόνες. Διαρρηγνύουν την κυτταρική μεμβράνη και προκαλούν αλλοιώσεις στα γονίδια.

Η διοξίνη συσσωρεύεται μέσω της τροφικής αλυσίδας στους λιπώδεις ιστούς των οργανισμών και παραμένει εκεί για πολλά χρόνια, καθώς ο ανθρώπινος οργανισμός δεν έχει επαρκείς μηχανισμούς απέναντι σ' αυτές τις ενώσεις.

Στον άνθρωπο οι διοξίνες μπορεί να προκαλέσουν ασθένειες, όπως χλωρακμή,καρκίνο των μαλακών ιστών,καρκίνο του πνεύμονα.Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν παραμορφώσεις εμβρύων,αποβολές,παθήσεις του συκωτιού,των νεφρών και διαταραχές του νευρικού συστήματος.Τέτοια αποτελέσματα παρατηρήθηκαν στους πληθυσμούς που μολύνθηκαν μετά το μεγάλο βιομηχανικό ατύχημα του Σεβέζο Ιταλίας, μετά από λανθάνουσα περίοδο πέντε χρόνων, όπως επίσης και σε εργαζόμενους για πολλά συνεχή χρόνια (20 σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες που έγιναν στις ΗΠΑ) σε βιομηχανίες επιβαρυμένες με διοξίνες.

Η πιο ακριβής μέθοδος για τον εντοπισμό και τη μέτρηση των διοξινών είναι η συνδυασμένη αέριος χρωματογραφία - φασματογραφία μάζας. Ομως, επειδή οι έλεγχοι έχουν μεγάλο κόστος ...αποφεύγονται, χωρίς οι αρμόδιοι να λογαριάζουν την υγεία των καταναλωτών.

• Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιπτώσεων της TCDD ήταν η γέννηση 500.000 παιδιών με δυσμορφίες στο Βιετνάμ,στο διάστημα 1960 - '75. Ηταν το τραγικό αποτέλεσμα της "Επιχείρησης καουμπόι" και του "Orange Agent" ("Πορτοκαλί Παράγοντας"), με το οποίο ψέκαζαν επί χρόνια οι Αμερικανοί για να αποψιλώσουν τη ζούγκλα, προκειμένου να στερήσουν στον εχθρό τα φυσικά του καταφύγια.
• Το δεύτερο μεγάλο περιστατικό ήταν στο Σεβέζο το 1976, όταν η διαρροή υψηλών συγκεντρώσεων TCDD σκότωσε ζώα και προκάλεσε σοβαρές δερματοπάθειες στον τοπικό πληθυσμό. Η υπόθεση Σεβέζο έγινε αιτία να μελετήσουν και ν' ανακαλύψουν οι επιστήμονες τις επιπτώσεις της διοξίνης στα γονίδια.
• Το 1989 βρέθηκε στην Ολλανδία γάλα επιβαρυμένο με διοξίνες, εξαιτίας του παρακείμενου εργοστασίου καύσης αποβλήτων. Επί χρόνια, το ρυπασμένο γάλα καταστρεφόταν στον ίδιο αποτεφρωτήρα που προκαλούσε το πρόβλημα!
• Το 1990 βρέθηκε μολυσμένο αγελαδινό γάλα στο Τυρόλο της Αυστρίας.Πηγή διοξινών ήταν ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης χαλκού.
• Το 1993 ανιχνεύτηκαν σε γάλα και βόειο κρέας στη Βρετανία υψηλές ποσότητες διοξίνης, οι οποίες προέρχονταν από τη χημική βιομηχανία "Coalite Chemicals".
• Το 1998,στη γαλλική πόλη Λιλ,κοντά στο Βέλγιο,δόθηκε εντολή να κλείσουν τρεις αποτεφρωτήρες απορριμμάτων, όταν ανιχνεύτηκαν υψηλά επίπεδα διοξίνης σε αγελαδινό γάλα.
• Το Μάρτη του 1998,η ΕΕ απαγόρευσε την εισαγωγή πούλπας κίτρου - που προοριζόταν για ζωοτροφή - από τη Βραζιλία, γιατί είχε αναμειχθεί με απόβλητα της χημικής βιομηχανίας "Solvay", η οποία παράγει χλωριωμένα προϊόντα. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε μετά από αναλύσεις σε γάλα και βούτυρο στη Γερμανία, οι οποίες έδειξαν υψηλές συγκεντρώσεις διοξινών.

Με αφορμή το σκάνδαλο αυτό, η ΕΕ εξέδωσε στις 24/7/98 την Οδηγία 98/60, στην οποία ορίζει ως αποδεκτό όριο διοξίνης στις ζωοτροφές το όριο ανίχνευσης των διοξινών, δηλαδή το 0,5 πικογραμμάριο ανά γραμμάριο.