Εληξε και η 87η Σύνοδος της Διεθνούς Συνδιάσκεψης Εργασίας της ΔΟΕ,η οποία συζήτησε για την προστασία της μητρότητας και κατέληξε σε μια διεθνή σύμβαση εργασίας για την παιδική εργασία,η οποία ωστόσο ισχύει σε "θεωρητικό" επίπεδο, καθώς δε συνοδεύεται από συγκεκριμένα μέτρα για την τήρηση και εφαρμογή της, κάτι που συμβαίνει και με τις υπόλοιπες συμβάσεις. Η Σύνοδος είχε αρχίσει από την 1 Ιούνη, με τη συμμετοχή κυβερνητικών, εργοδοτικών και εργατικών αντιπροσωπειών από τις 174 χώρες, οι οποίες συμμετέχουν στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας. Δυστυχώς, η λήξη της δε σηματοδότησε καμία ουσιαστική θετική αλλαγή, για το σταμάτημα της εκμετάλλευσης εκατομμυρίων παιδιών σε όλο το κόσμο, ένα απάνθρωπο φαινόμενο που εξυπηρετεί ισχυρά διαπλεκόμενα συμφέροντα πολλών χωρών της Δύσης.

Ενδεικτικό παράδειγμα για την ποιότητα της παρέμβασης της οργάνωσης και της συγκεκριμένης Συνόδου, είναι η ένταση που παρατηρήθηκε την τελευταία μέρα της, φαινόμενο σπάνιο σύμφωνα με στελέχη που παρακολουθούν κάθε χρόνο τις Συνδιασκέψεις. Αφορμή της έντασης ήταν η πρόταση να εκδοθεί μια ανακοίνωση, για να καταγγελθεί η Βιρμανία,σχετικά με το μέγεθος και τις συνθήκες της παιδικής εργασίας στο έδαφός της. Στη Βιρμανία όμως, η παιδική εργασία συνδέεται με ξένα οικονομικά συμφέροντα, κυρίως των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να υπάρξουν έντονες αντιρρήσεις για την ανακοίνωση.

Το ζήτημα είναι πολιτικό. Μπορεί οι χώρες - παραβάτες των συμβάσεων να μην έχουν συνέπειες για την άρνησή τους να συμμορφωθούν, αλλά δε θέλουν και να καταγγέλλονται για λόγους "εικόνας". Τέτοιας ποιότητας είναι λοιπόν τα τεκταινόμενα σε αυτή τη διαδικασία. Ανέξοδες συζητήσεις, αντιπαραθέσεις για την προστασία του "κύρους" των χωρών και επί της ουσίας τίποτα. Πολύ περισσότερο, που οι συσχετισμοί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα διεθνώς, επιτρέπουν στους εργοδότες και στις κυβερνήσεις που τους υποστηρίζουν, να έχουν αυτοί το "πάνω χέρι".

Τα θερμά χειροκροτήματα που απέσπασε ο "πλανητάρχης" και η υποκρισία του για την παιδική εργασία, αντανακλούν την υποκρισία της πλειοψηφίας αυτού του σώματος, που στο παρελθόν είχε να επιδείξει ένα διαφορετικό έργο, κάτω και από την πίεση των κυβερνήσεων των σοσιαλιστικών χωρών, αλλά και συνδικαλιστικών οργανώσεων με ταξικούς προσανατολισμούς.