- Πρόσφατα, η Εμπορική Τράπεζα, ιδιοκτήτης κτιρίου στην Πλάκα, έκανε έξωση στο "Αμφι-θέατρο" που στεγαζόταν στην ιδιοκτησία της. Εκλεισε δηλαδή το θέατρο, προκειμένου να αξιοποιήσει την "περιουσία" της. Κάποιο σχόλιο;

- Η έξωση του "Αμφι-θεάτρου" από το θεατράκι του στην Πλάκα - ως άσκηση δικαιώματος εκ μέρους του ιδιοκτήτη του ακινήτου, της Εμπορικής Τράπεζας συγκεκριμένα - δείχνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο αυτό που αθόρυβα, "ανεπαίσθητα" όπως θα έλεγε και ο Καβάφης, συντελείται καθημερινά. Τα οικονομικά συμφέροντα, κάθε στιγμή, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε τομέα, σε κάθε γωνιά, ισοπεδώνουν την ιστορική μνήμη, καταστέλλουν τις εξάρσεις του πολιτισμού, μπαζώνουν τα μονοπάτια της τέχνης, εξαργυρώνουν τη φαντασία και τα όνειρα με πλαστά υποκατάστατα. Η με σκουπίδια. Το επιχείρημα για τη δικαιολόγηση της βιαιότητας είναι απόλυτα συμβατό με το γενικό κυνισμό της τρέχουσας επιχειρηματικής βουλιμίας: "Το ακίνητο αποτελεί περιουσιακό στοιχείο και η τράπεζα οφείλει να το αξιοποιήσει προς όφελος των μετόχων της".

Δεν υπολογίζεται ότι αυτό το ακίνητο περιουσιακό στοιχείο αποτελεί εξίσου ακίνητο πολιτιστικό στοιχείο, προς όφελος όλων των πολιτών. Τμήμα του καλλιτεχνικού ιστού της πόλης. Σημείο συνάντησης πνευματικών δημιουργιών, απόλαυση και ανάταση, μετόχων και μη, και αφορμή αξιοποίησης της συνοικίας για τ' όφελος αυτών που κατοικούν κι αυτών που θα κατοικήσουν, κι όλων των άλλων που έρχονται και θα έρθουν. Μέσο αναβάθμισης της λειτουργίας της γειτονιάς, αλλά και του ευρύτερου χώρου.

- Περιμένατε διαφορετική στάση από έναν φορέα που κινείται με άξονα, αποκλειστικά, το κέρδος;

- Μήπως οι μάνατζερ των "αξιοποιήσεων" ξεχνούν ότι ακόμα και οι μέτοχοι είναι τέλος πάντων κι αυτοί άνθρωποι και τ' όφελός τους δε νοείται μόνο ως οικονομικό; Δεν το πιστεύω. Γιατί, όλοι οι οικονομικοί σχεδιαστές της ζωής μας, όταν τους συμφέρει, σπεύδουν να αγοράσουν το μεγαλειώδη στέφανο του χορηγού και να τον επιδείξουν ως άλλοθι της πλαστής, πολιτιστικής τους ταυτότητας.

- Προφανώς αυτό γίνεται για λόγους διαφήμισης και εμπορίας.

- Προφανώς. Ομως, αν κανείς ρεαλιστής δεν μπορεί να περιμένει από έναν ιδιωτικό φορέα οικονομικής εξουσίας να λάβει υπόψη του το γενικό καλό,τις αξίες της τέχνης και τα ιδανικά του πολιτισμού, έχει κάθε δικαίωμα και δίκιο να το απαιτεί από το κράτος.

Τα ιδιωτικά περιουσιακά δικαιώματα προστατεύονται ικανοποιητικά από τους νόμους του κράτους γιατί αυτά κινούν τους μηχανισμούς του κέρδους και της εκμετάλλευσης που το στηρίζουν. Δυστυχώς δεν είναι σεβαστά, ούτε προστατεύονται τα άυλα δικαιώματα της τέχνης και του πνεύματος, της αισθητικής, του σεβασμού της ιστορίας και του μέλλοντος.

- Ο λόγος;

- Ισως γιατί αυτά δεν κάνουν τους πλούσιους, πλουσιότερους. Τους ισχυρούς, ισχυρότερους και τους φτωχούς, υποτελείς. Ισως γιατί αυτά δε στηρίζουν το συγκεκριμένο κράτος, αλλά το λαό. Επειδή όμως το κράτος εξαρτάται από το λαό, είναι υποχρεωμένο να τον εξυπηρετεί και να τον προστατεύει. Και αν δεν το κάνει, γιατί τον φοβάται, τότε ο ίδιος ο λαός πρέπει να παίρνει στα χέρια του τη διαχείριση της ευτυχίας του. Κάθε επίθεση στα κεκτημένα και στα προσδοκώμενα πολιτιστικά δικαιώματα είναι επίθεση κατά του ίδιου του λαού και της ελευθερίας του.

Θ. Μπ.