«Σήμερα δεν υπάρχει τρόπος να χρηματοδοτηθεί μια σοβαρή έρευνα και μάλιστα αμερόληπτη που να αποδώσει και να στείλει τους ερευνητές έξω με έξοδα της χώρας» έδωσε την απάντηση ο ίδιος ο Δημήτρης Κρεμαστινός. Και στη συνέχεια μίλησε για το ρόλο των φαρμακευτικών εταιρειών και των εταιρειών των ιατρικών μηχανημάτων στην έρευνα. «Κάθε μέρα, είπε, έχουμε και ένα συνέδριο, κάτι που δε γίνεται σε καμία χώρα του κόσμου. Κάθε διευθυντής μπορεί να κάνει και το δικό του συνέδριο. Ολοι "κάτι παίρνουν" απ' αυτά τα συνέδρια, αλλά ουδείς το γνωρίζει. Μ' αυτό που παίρνει οικοδομεί την επιστημονική του ταυτότητα, αλλά ουδείς τον ελέγχει. Ετσι η συνεδριακή ιατρική - η βδομαδιάτικη συνεδριακή ιατρική - στην ουσία αποτελεί τη μετεκπαίδευση των γιατρών». Ποιο, αλήθεια, σύστημα θα διορθώσει αυτή την κατάσταση; έθεσε το ερώτημα ο Δημήτρης Κρεμαστινός, καλώντας τους οικονομολόγους να βρουν μια λύση.

Ομως, το ζήτημα - εκτός απ' την οικονομική του διάσταση - είναι πρωτίστως πολιτικό και δε λύνεται με την προωθούμενη εμπορευματοποίηση της Υγείας και, γενικότερα, την πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Αλλωστε, και ο ίδιος υπηρέτησε ως υπουργός Υγείας και γνωρίζει από πρώτο χέρι το χαρακτήρα και τα όρια της πολιτικής αυτής, καθώς και τη δράση των μεγάλων συμφερόντων που θέλουν το χώρο της Υγείας πεδίο της κερδοσκοπικής δράσης τους.