Από τον άμισθο επίκουρο καθηγητή Ογκολογίας και επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεράσιμο Ρηγάτο, πήραμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω εύστοχο σχόλιο, για όσα γίνονται τις μέρες αυτές, σχετικά με τα φύλλα της ελιάς:

«Ηταν μια ακόμα εκδήλωση της γνωστής και θλιβερής ιστορίας. Πλάνη; Αφέλεια; Δόλος; Κυνήγι της ακροαματικότητας - της δημοσιότητας, γενικότερα; Ισως όλα μαζί, ίσως κάτι διαφορετικό.

Το έργο είναι πολυπαιγμένο, παρ' όλα αυτά συνεχίζει να έχει κοινό. Ακόμα από τον μεσοπόλεμο, είχαμε τον "καρκινοθεραπευτή" πάτερ - Γυμνάσιο που χρειάστηκε επέμβαση στρατού για να σταματήσουν οι οχλαγωγικές εκδηλώσεις που προκάλεσε. Ακολούθησαν το "κίτρινο υγρό" και η "πικραγγουριά". Η ιστορία με το "νερό του Καματερού" προκάλεσε δυο ή τρεις δεκαετίες αργότερα ομαδική υστερία στο "μέγα Πανελλήνιον". Ακολούθησε το καβουροζούμι από την Κρήτη. Πριν ένα χρόνο πάνω - κάτω είχαμε την άλλη αναταραχή, με το "δηλητήριο του γαλάζιου σκορπιού". Αυτή "θεράπευε" τον καρκίνο και "πάσαν νόσον".

Τώρα, λοιπόν, έχουμε τον πολτό των φύλλων της ελιάς. "Θεραπεύει" όλους τους τύπους του καρκίνου, την πίεση, τα καρδιακά νοσήματα, πιθανότατα τον καταρράκτη και ίσως ...την εξαδακτυλία! Το μεγαλύτερο κακό, όμως, είναι ότι αυτά εξαγγέλλονται ανάμεσα σε μαγειρικές συνταγές ή ιστορίες με εξωγήινους από κρατικό κανάλι, το οποίο πληρώνουμε όλοι χωρίς να μας ρωτούν.

Σε λίγες μέρες ο κουρνιαχτός θα κατακαθίσει. Οι άρρωστοι θα βιώσουν μιαν ακόμα απογοήτευση και ίσως - όσοι αφήσουν τη θεραπεία τους - μια νέα έξαρση της νόσου. Οι συγγενείς θα βιώσουν τις ενοχές τους. Τα κανάλια θα βρουν νέα θέματα. Τα φύλλα της ελιάς θα περιοριστούν στη λαμπρή τους ιστορία, σε τιμητικούς στεφάνους και - κυρίως - στο ρόλο που τους έταξε η φύση πάνω στα δέντρα.

Ολα ξανά στη θέση τους - αλλά όχι και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του».