Την πλήρη μετατροπή του κινηματογράφου σε εμπόρευμα με την υπαγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στο νόμο 3429/2005 για την οργάνωση και λειτουργία των ΔΕΚΟ κατήγγειλαν χτες οι φορείς του χώρου, σε συνέντευξη Τύπου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών (ΕΕΣ), απαιτώντας: άμεση εξαίρεση του Κέντρου από το νόμο και ολόπλευρη κρατική ενίσχυση της 7ης Τέχνης. Και σε αυτή την περίπτωση, ο στόχος είναι η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια όπως έχει συμβεί με τις λεγόμενες «Δημόσιες Επιχειρήσεις», ώστε να σταματήσει ουσιαστικά η κρατική χρηματοδότηση.

Ο νόμος δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβρη του 2005, ουσιαστικά στα «μουλωχτά», καθώς ο κόσμος του κινηματογράφου ήταν ανάστατος με το νομοσχέδιο για την κινηματογραφική πολιτική της τότε ηγεσίας του ΥΠΠΟ, επί υπουργίας Τατούλη. Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι ο «ελιγμός» του νέου υπουργού, Γ. Βουλγαράκη, με την «απόσυρση» του εν λόγω νομοσχεδίου, δε σημαίνει αλλαγή στάσης της κυβέρνησης για παράδοση του κινηματογράφου στα «νύχια» της «αγοράς», αφού από τότε είχε νομοθετηθεί η «αποκοπή», ουσιαστικά, της κινηματογραφίας από τις αρμοδιότητες του ΥΠΠΟ. Επιπλέον, αποδεικνύει την «αλληλοσυμπλήρωση» του δικομματισμού, αφού το ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνο που μετέτρεψε το Κέντρο σε ΝΠΙΔ και ανώνυμη εταιρεία ...προς μελλοντική «αξιοποίηση» όπως προκύπτει σήμερα.

Πλέον, το ΕΚΚ αντιμετωπίζεται όπως οποιαδήποτε ανώνυμη εταιρεία και ελέγχεται από την «ειδική γραμματεία» για τις ΔΕΚΟ, με αρνητικές συνέπειες και στον τρόπο λειτουργίας του και στα οικονομικά του, που έτσι κι αλλιώς είναι άθλια. Η διοίκηση του ΕΚΚ είχε ζητήσει την εξαίρεση του φορέα, με επιστολή της τον Μάη του 2005 στον υπουργό Πολιτισμού, με επιχειρήματα που αποδείκνυαν το προφανές: Ο κινηματογράφος είναι πρωτίστως τέχνη και όχι αγοραίο προϊόν. Ωστόσο, όπως κατήγγειλε ο Χ. Παπαδόπουλος (πρόεδρος της ΕΕΣ), ο πρόεδρος του Κέντρου, Γ. Παπαλιός, τον περασμένο Σεπτέμβρη άλλαξε στάση και με νέα, σαφώς υποτονική επιστολή αποδέχεται ουσιαστικά την υπαγωγή, ζητώντας επιμέρους εξαιρέσεις του ΕΚΚ. «Η τέχνη του κινηματογράφου εκτιμάται και μεταφέρεται σήμερα σαν σκυρόδεμα, σαν τσουβάλι τσιμέντο, πετρέλαιο ή μια οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία, στις ΔΕΚΟ. Προξενεί εντύπωση η βιαστική και άκριτη αποδοχή από μέρους της διορισμένης διοίκησης του Κέντρου της υπαγωγής του στις ΔΕΚΟ», σημειώνει η ΕΕΣ, η οποία απαιτεί την πλήρη εξαίρεση και όχι «διορθώσεις».

«Μπορεί να αποσύρθηκε το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο, αλλά η ουσία του για την παραγωγική πλευρά του παραμένει. Εχουμε μια συνολική πολιτική, που λέει ότι το κράτος δε θα δώσει δεκάρα για τον πολιτισμό. Το Κέντρο πρέπει να επανέλθει στο νομικό καθεστώς του ιδρυτικού του νόμου, ως πρόσωπο δημοσίου δικαίου», υπογράμμισε ο Λεωνίδας Βαρδαρός (πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος και μέλος του ΔΣ της ΕΕΣ).

Από μέρους του ΚΚΕ, ο επικεφαλής του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ, Γεράσιμος Αραβανής, σημείωσε ότι το Κέντρο «είναι σοβαρή υπόθεση, αλλά δεν είναι τίποτε άλλο από το μέσο που υπηρετεί μια πολιτική. Την πολιτική της κυβέρνησης για τον κινηματογράφο την έχουμε στο χαρτί. Δεν ήταν θέμα Τατούλη, είναι θέμα κυβερνητικής πολιτικής, η οποία υπάρχει στο προεκλογικό πρόγραμμα της κυβέρνησης. Θέλει να καταστήσει τον κινηματογράφο από κοινωνικό προϊόν σε εμπόρευμα, με άμεση διασύνδεση με το τουριστικό κεφάλαιο». Πρόσθεσε ότι με τη μετατροπή του ΕΚΚ σε ΑΕ το 1986, «μπήκε η σφραγίδα αυτού που θα ακολουθούσε» και τόνισε: «Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με την υπαγωγή του ΕΚΚ στο νόμο. Εχουμε τελείως διαφορετική αντίληψη για το Κέντρο, που πρέπει να είναι δημόσιος οργανισμός, όπου θα βάζουν τη σφραγίδα τους οι δημιουργοί, αλλά και ο λαός».

Ο εκπρόσωπος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου σημείωσε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε «συντονισμένη προσπάθεια κατακερματισμού του πολιτισμού και παράδοσής του στο κεφάλαιο», φέρνοντας το παράδειγμα της «εμπλοκής» του Ιδρύματος Νιάρχου στη Λυρική, ενώ, ο Κ. Μαλκότσης, από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, υπογράμμισε ότι ο κινηματογράφος δεν είναι εμπόρευμα.