Η ενημέρωση, η διαπαιδαγώγηση και η εμψύχωση των πολιτικών κρατουμένων ήταν καθήκον επιτακτικό. Δεν έμπαινε σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις μεγάλες δυσκολίες, που φάνταζαν πολλές φορές ανυπέρβλητες. Ακόμα και κάτω από συνθήκες κράτησης, στερήσεων, στενής παρακολούθησης και ψυχοσωματικών βασανιστηρίων, στους τόπους εξορίας κυκλοφορούσαν εφημερίδες. Γράφονταν στο χέρι, με μεράκι, σελίδα τη σελίδα. Διαβάζονταν με λαχτάρα από τους πολιτικούς εξόριστους, που διψούσαν να μάθουν, να «εξοπλιστούν» ιδεολογικά και πολιτικά.

Ο «Αντιφασίστας» ήταν το Οργανο της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξορίστων Κέας. Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε τη Δευτέρα, 26 Ιούλη 1943. Το πρώτο φύλλο ανέλαβε ο συντακτικός μηχανισμός της ομάδας της Ανάφης, ως πιο έμπειρης σε τέτοια θέματα, όπως αναφέρεται σε σχετικό αρθράκι. «Από το δεύτερο όμως φύλλο και πέρα ο μηχανισμός αυτός θα πλατύνει (...) Προσφέροντας σήμερα το τόσο πολύτιμο γι' αυτήν δώρο της, η ομάδα της Ανάφης πιστεύει πως ο "Αντιφασίστας" θα βρει άξια κι ακόμα καλύτερη θέση μέσα στη δημιουργική ζωή που πρέπει να φουντώσει μέσα στην ενιαία μας ομάδα της Κέας».

Το έγχρωμο σκίτσο στην πρώτη σελίδα - ένας εξόριστος ο οποίος βαστά μια κόκκινη σημαία - και η λεζάντα δίνουν το στίγμα: «Ακόμα πιο ψηλά την επαναστατική μας σημαία».

«(...)ανοίγουμε το βιβλίο της ζωής της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών εξορίστων Κέας. (...) Η πείρα, η πολύτιμη και πλούσια πείρα όλων των Ομάδων των πολιτικών εξορίστων στα διάφορα νησιά των Κυκλάδων και ιδιαίτερα της Ομάδας της Ανάφης, που πάλεψε μέσα στις πιο σκληρές συνθήκες της ταξικής πάλης, που έδωσε ολόκληρες δεκάδες ηρωικών νεκρών στο βωμό της επανάστασης, και που αποτελεί τη σπονδυλική στήλη της ενιαίας Ομάδας της Κέας, θα είναι ο καθημερινός βοηθός μας και ο φωτεινός οδηγός, στην ολοκλήρωση εκείνου που αναλάβαμε ως επαναστάτες. Αυτή θα φωτίζει κάθε στιγμή σαν άσβεστος φάρος τη σκέψη μας και θα καθοδηγεί τα βήματά μας. Και η ζωή μας θα συνεχιστεί με τον ίδιο έντονο ρυθμό, βοηθώντας ο ένας τον άλλο, ανεβάζοντας σε υψηλότερο βαθμό το ιδεολογικό και πολιτικό μας επίπεδο και βαδίζοντας όλοι στον καινούριο δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας».

Την ανύψωση του ιδεολογικού και πολιτικού κριτηρίου του συνόλου, μέσα από σκληρή και επίμονη δουλιά, μα και άλλα θέματα πολιτισμού και κουλτούρας, ζητήματα διαμόρφωσης επαναστατικού χαρακτήρα, η ομάδα της Ανάφης τα πρόσεξε ιδιαίτερα, τα μελέτησε και είχε μεγάλη πείρα να μεταδώσει στους υπόλοιπους κρατούμενους.

«(...) Οσο πιο γρήγορα οι σύντροφοι των άλλων ομάδων αφομοιώσουν την πείρα της ομάδας μας, όσο πιο γρήγορα κατανοήσουν την ταχτική μας και προσαρμοστούν στο περιβάλλον μας, κι όσο πιο καλύτερα και αποτελεσματικότερα οι σύντροφοι της ομάδας της Ανάφης βοηθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις τους άλλους συντρόφους στο σημείο αυτό, εξαλείφοντας και την παραμικρή δική τους αδυναμία, τόσο και με ταχύτερο ρυθμό, η ενιαία ομάδα της Κέας θα προχωρήσει στον καινούριο δρόμο. Αυτό είναι και το υπέρτατο καθήκον όλων μας».

Από το αρχειακό υλικό και από τα θέματα που εμπεριέχονται στον «Αντιφασίστα», φανερώνεται στις επόμενες γενιές η μεγάλη γκάμα των ζητημάτων που απασχολούσαν τους εξόριστους. Ζητήματα που δεν είχαν να κάνουν μόνο με την άμεση επιβίωσή τους, αλλά που «αγκαλιάζουν» όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης και της επαναστατικής συνείδησης. Υπήρχε ξεχωριστή στήλη «Κουλτούρα και Υγιεινή», άρθρα για την υγεία των κρατουμένων. Με προσοχή, υπευθυνότητα και αυτοέλεγχο, αντιμετώπιζαν ψυχολογικά ζητήματα, εντόπιζαν και διόρθωναν τα λάθη στη συμπεριφορά τους, όπως η περιέργεια και το κουτσομπολιό. Ανθρωποι φτωχοί κι αγράμματοι στην πλειοψηφία τους, πάλευαν χωρίς εφησυχασμό να εξαλείψουν τις αδυναμίες τους, ενώ συνεχώς προέβαλαν ως κύριο καθήκον τη σφυρηλάτηση επαναστατικού χαρακτήρα.

Εντύπωση προξενεί η προσπάθεια αντιμετώπισης ζητημάτων χαρακτήρα και αρχής, τα οποία κάθε άλλο παρά «ψιλά γράμματα» θεωρούνταν από τους κρατούμενους. «Αν πάρουμε υπόψη μας τις νέες συνθήκες ζωής που κάνουμε εδώ, αμέσως θα δούμε πως είναι γεγονός μια τάση προς το κουτσομπολιό. Αυτό αν και είναι αναπόφευκτο σε ένα σύνολο που συναντιέται για πρώτη φορά ή ύστερα από χρόνια αποχωρισμού, μια και ενισχύεται επιπλέον από τον περιορισμό μας και την έλλειψη μορφωτικής και παραγωγικής απασχόλησης, όμως πρέπει και επιβάλλεται σε μας να το αντιμετωπίσουμε».

Ενας άλλος πολιτικός κρατούμενος, πρώην εξόριστος στη Φολέγανδρο, με άρθρο του στον «Αντιφασίστα», μοιράζεται την ανησυχία του, διότι «δεν έχω ανεπτυγμένη την αλληλεγγύη στο βαθμό που επιβάλλουν οι συνθήκες». Και συνεχίζει: «Γι' αυτό σύντροφοι, πρέπει εμάς που δε ζούσαμε τη ζωή της Ομάδας σας (σ.σ. της Ανάφης), να μας προσέξετε στο ανώτερο δυνατό όριο»!

Διαρκής ήταν και η διαπάλη με εχθρικές προς το μαρξισμό ιδεολογίες. Σε άρθρο του «Αντιφασίστα» με τίτλο «Η στάση μας απέναντι στους αρχείους» επισημαίνεται η διαρκής επαγρύπνηση και ο ιδεολογικός εξοπλισμός που επιβάλλεται από τις υπάρχουσες συνθήκες.

«Ολοι ξέρουμε από τις θέσεις της ΚΔ του Κόμματός μας κι από την πείρα του διεθνούς επαναστατικού κινήματος πως ο αρχειομαρξισμός, τροτσκισμός κλπ. είναι ο πιο λυσσασμένος εχθρός της Επανάστασης.

Αυτό το 'δειξε και στη χώρα μας που έπαιξε ένα ρόλο ολωσδιόλου ξετσίπωτο, ρόλο που, εκτός από τις διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις, τη διαλυτική και σαμποταριστική τάση τους, τις δολοφονικές ενέδρες του ενάντιά μας κτλ., κτλ., πέρασε τελικά στην υπηρεσία της Ασφάλειας που το χρησιμοποιεί ανάλογα για το χτύπημα του Κόμματός μας και του εργατικού κινήματος της χώρας μας».