Για μια ακόμα φορά, ο ΣΥΝ αποδείχτηκε συνεπής στην τυχοδιωκτική και αφερέγγυα πολιτική και τακτική του. Πρώτα ψηφίζει αντιδραστικές θέσεις στην ΕΕ (όπως προχτές το ψήφισμα στήριξης της ΕΕ στην κυβέρνηση της Εσθονίας, ακριβώς όπως παλιότερα άλλες αποφάσεις της ΕΕ). Στη συνέχεια, αρχίζει να ασκεί χλιαρή, «πλαδαρή» κριτική σε σημεία αυτών των θέσεων της ΕΕ, που ο ίδιος είχε σπεύσει να ψηφίσει. Οταν τον αποκαλύπτουμε και υπάρχει κίνδυνος να εκτεθεί στο αριστερό ακροατήριο που του έχει απομείνει, αρχίζει να σκούζει κατά του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη», να ισχυρίζεται ότι μονίμως τον διαβάλλουμε, ή ότι δεν καταλαβαίνουμε το βάθος των επιλογών και της τακτικής του. Στο σημείο αυτό, χρησιμοποιεί πάντα σαν άλλοθι και κάποια «αδελφά» του κόμματα στην ΕΕ τα οποία συμφωνούν μαζί του, θεωρώντας προφανώς ότι αποτελούν «κερασάκι φερεγγυότητας» για την εκάστοτε πολιτική στάση του. Ενίοτε οργανώνει και καμιά διαμαρτυρία, ή κινητοποίηση ενάντια σε αυτά που ψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο, έχοντας εδώ σαν άλλοθι τις «κακές» διαδικασίες λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου, αφού το προεδρείο δε βάζει σε ονομαστική ψηφοφορία... τις ξεχωριστές παραγράφους των ψηφισμάτων που έχει υπερψηφίσει, όμως, πριν ως σύνολο...

Κι όλα αυτά πάντα «εκ των υστέρων», αφού πρώτα έχει συμμετάσχει στη «βρώμικη δουλιά». Φαύλος κύκλος; Οχι. Αυτός είναι απλά ο οπορτουνισμός. Ετσι λέγεται η «ουρά» της σοσιαλδημοκρατίας και της αστικής πολιτικής.