Στις επερχόμενες εκλογές, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να κεφαλαιοποιήσουν προς το δικό τους συμφέρον όλη τη δυναμική που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα από τους αγώνες για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα. Στις κινητοποιήσεις για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα, στους τόπους δουλιάς και στις συνοικίες, στην πάλη για το μεροκάματο, την ανεργία, αλλά και την Υγεία, την Παιδεία, ζυμώθηκαν αιτήματα και αναδείχτηκαν στοιχεία που κάτω από προϋποθέσεις μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για πιο ριζικές αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Με βάση την πείρα από αυτές τις καθημερινές μάχες, οι εργαζόμενοι καλούνται να φτάσουν μέχρι την κάλπη. Οι αγώνες, ανάλογα με τη μαζικότητα και το περιεχόμενό τους, μπορούν να φρενάρουν τα αντιλαϊκά μέτρα, να τα καθυστερήσουν. Μπορούν ακόμα και να οδηγήσουν στην απόσπαση κατακτήσεων, οι οποίες όμως θα βρίσκονται υπό διαρκή απειλή. Με την πρώτη ευκαιρία το κεφάλαιο και τα κόμματά του θα επιχειρήσουν να τις πάρουν πίσω. Οι αγώνες από μόνοι τους δεν είναι αρκετοί, αν δε συνοδεύονται και από ουσιαστική καταδίκη των κομμάτων του κεφαλαίου, από μαζικό απεγκλωβισμό συνειδήσεων, από την ανατροπή των συσχετισμών. Από την ανάδειξη και την ισχυροποίηση της άλλης προοπτικής, της εναλλακτικής πρότασης εξουσίας που σήμερα προβάλλει το ΚΚΕ.

Ενα παράδειγμα: Τι μήνυμα θα στείλει μια εργάτρια της «Σεξ Φορμ» που μερόνυχτα πάλευε για το μεροκάματο και την ουσιαστική προστασία της όταν απολύθηκε, αν στις εκλογές ψηφίσει τη ΝΔ; Που μάτωσε τα πόδια της στις πορείες, στα νυχτέρια της περιφρούρησης της απεργίας και της κατάληψης του εργοστασίου; Είναι καθαρό ότι η ψήφος της θα μεταφραστεί σαν επιβράβευση της πολιτικής που την πέταξε στο δρόμο. Της πολιτικής που κοιτάζει να της πάρει πίσω διπλά και τρίδιπλα όσα υποχρεώθηκε να της δώσει κάτω από την πίεση του δικού της αγώνα. Που της αρνείται τη σύνταξη την οποία δικαιούται μετά από 30 και πλέον χρόνια δουλιάς.

Αντίστοιχα, η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ θα εκληφθεί σαν επιδοκιμασία της πολιτικής που επί χρόνια «τάιζε» τον εργοδότη της με προνόμια και επιδοτήσεις για να μπορεί σήμερα, αφού την ξεζούμισε, να την απολύσει ανενόχλητος. Της πολιτικής που μόνο σε ζητήματα διαχείρισης διαφέρει από αυτή της ΝΔ, όπως επιβεβαιώνουν και οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ προς τις εργάτριες τις μέρες των κινητοποιήσεων: Ημιαπασχόληση, επιδόματα πείνας, απόρριψη κάθε αιτήματος για ουσιαστική προστασία. Ψήφος στο ΣΥΝ και τοσ ΛΑ.Ο.Σ. είναι ψήφος ανώδυνη για το σύστημα, αφού στον πυρήνα της πολιτικής τους δεν το αμφισβητούν.

Στον αντίποδα, η ενίσχυση του ΚΚΕ στην κάλπη θα στείλει ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι τους παίρνουνε χαμπάρι. Οτι στο ΚΚΕ δεν αναγνωρίζουν μόνο έναν συνεπή συμπαραστάτη στους αγώνες τους, μια φωνή διαμαρτυρίας, αλλά το μοναδικό αντίπαλο δέος απέναντι στο δικομματισμό και στην πολιτική του. Οι προϋποθέσεις για μια τέτοια πολιτική απάντηση είναι σήμερα πιο ώριμες και αυτή θα πολλαπλασιάσει την αποτελεσματικότητα των αγώνων από την επόμενη κιόλας μέρα. Οι εργαζόμενοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να φτάσουν στο παραβάν με οξυμένο το πολιτικό τους κριτήριο. Αυτό είναι που τρομάζει περισσότερο το κεφάλαιο και τα κόμματά του, αυτό το φόβο τους πρέπει να μεγαλώσει το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών.