Στους πολυεθνικούς κολοσσούς και στους σιδερένιους νόμους της ανταγωνιστικότητας παραδίδει η κυβέρνηση τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, εμπαίζοντάς τους ταυτόχρονα ότι μόνο με αυτό τον τρόπο «θα επιβιώσουν»!

Το πραγματικό μήνυμα της ομιλίας του Κ. Καραμανλή, χτες το απόγευμα, στην προσυνεδριακή εκδήλωση της ΝΔ στον ΟΛΠ, προς τις «μικρομεσαίες επιχειρήσεις» ήταν «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει να στηρίξει ολόπλευρα τις μεγάλες επιχειρήσεις, το συμφέρον των οποίων ταύτισε με τις «μικρομεσαίες»!

Τα παχιά λόγια για το ρόλο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην οικονομία και την «κοινωνική συνοχή» - «εκπροσωπούν το 99% του συνόλου των επιχειρήσεων και δημιουργούν επτά στις δέκα νέες θέσεις εργασίας», είπε - ακολούθησε η υπεράσπιση της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας και οι προτροπές για «προσαρμογή» στις σημερινές συνθήκες «της παγκοσμιότητας των αγορών». Επιχειρώντας να παρηγορήσει τους μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες επικαλέστηκε ότι παρόμοιες πιέσεις με αυτές που ασκούνται σήμερα «ασκούνταν και την εποχή της βαριάς βιομηχανίας», αλλά «παρ' όλα αυτά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις επιβίωσαν»!

«Η απάντηση που οφείλουμε στις προκλήσεις της εποχής μας, για λογαριασμό των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, δε βρίσκεται σε πολιτικές προστατευτισμού και στρέβλωσης των αγορών», είπε χαρακτηριστικά, υποστηρίζοντας ότι η λύση βρίσκεται σε πολιτικές που «βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα», ενώ συνολικότερα «απαιτείται ένα γενικότερο γόνιμο επενδυτικό περιβάλλον».

Στο πλαίσιο αυτό επιχείρησε να εμφανίσει ως υποστηρικτικές για τους μικρομεσαίους τις «μεταρρυθμίσεις» που έχει προωθήσει η κυβέρνηση και οι οποίες έχει αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ενίσχυσαν την κερδοφορία των μονοπωλιακών κολοσσών. Ισχυρίστηκε δηλαδή ότι η «φορολογική μεταρρύθμιση», με την οποία μειώθηκαν κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες οι συντελεστές φορολόγησης των ΑΕ, ήταν προς όφελος των «μικρών»(!), όπως επίσης και οι διατάξεις του νέου αναπτυξιακού νόμου, το πλαίσιο των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), τα νέα χωροταξικά πλαίσια στη βιομηχανία, στον τουρισμό και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα. Ως επίτευγμα της κυβερνητικής πολιτικής ανέφερε την ενεργοποίηση του Ταμείου Εγγυοδοσίας Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων, το οποίο όμως μάλλον «πελάτες» για τις τράπεζες δημιουργεί παρά τις σώζει από τον «ανταγωνισμό».

Παρ' όλα αυτά ο Κ. Καραμανλής ισχυρίστηκε ότι «οι προοπτικές για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι σήμερα καλύτερες»(!), εξωραΐζοντας τη σκληρή πραγματικότητα των χιλιάδων «λουκέτων» καθημερινά, την άγρια ληστεία των τραπεζών, την επέλαση των πολυεθνικών.

«Μια μικρομεσαία επιχείρηση, σήμερα, έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες, καθώς λειτουργεί σε ένα πιο υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον. Πληρώνει λιγότερους φόρους έως και δέκα ποσοστιαίες μονάδες. Σπαταλά λιγότερο χρόνο σε γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εχει ευκολότερη πρόσβαση στη χρηματοδότηση, αλλά και στην πληροφόρηση. Εισάγει πιο εύκολα νέες τεχνολογίες, ικανές να διαφοροποιήσουν το προϊόν ή την υπηρεσία που προσφέρει», υποστήριξε, συγχέοντας συνειδητά τις μικρές με τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Στο ίδιο μήκος κύματος «μπέρδεψε» τους κολοσσούς στο χώρο του εμπορίου και τα πολυκαταστήματα με τα μικρά μαγαζιά ισχυριζόμενος ότι «ο νόμος για τη στήριξη του εμπορίου και τη λειτουργία των καταστημάτων φέρνει ήδη μετρήσιμα αποτελέσματα», αποσιωπώντας ότι ο νόμος αυτός που, μεταξύ άλλων, προβλέπει την αύξηση του ωραρίου λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, έχει οδηγήσει σε χρεοκοπία ή στα πρόθυρά της δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Παρ' όλα αυτά ο Κ. Καραμανλής καυχήθηκε για την αύξηση του τζίρου των πολυκαταστημάτων (λιανικό εμπόριο) κατά 10% σε σχέση με το 2005. Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί η αναφορά του πρωθυπουργού στην «ενίσχυση της εποπτείας των αγορών, ώστε να μπει φραγμός στο παραεμπόριο, στον αθέμιτο ανταγωνισμό, στις εναρμονισμένες πρακτικές», τη στιγμή που τα καρτέλ ζουν και βασιλεύουν.

Καταλήγοντας ο Κ. Καραμανλής δεν παρέλειψε να επαναλάβει τη στοχοπροσήλωσή του στο μονόδρομο των μεταρρυθμίσεων, πράγμα που μόνο ως εφιάλτης (πρέπει να) ακούγεται και από τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες. «Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις είναι μια διαδικασία, που διαρκώς εξελίσσεται, με συνέχεια και αλληλουχία. Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται διότι είναι επιτακτικά αναγκαίες», αποφάνθηκε, δίχως να αντιλαμβάνεται ότι πλέον ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει «μεταρρυθμίσεις».