Σ' ένα εκλογικό σκηνικό που είναι στημένο κατά κύριο λόγο για να εξυπηρετήσει τις επικοινωνιακές ανάγκες των διεκδικητών του προεδρικού θώκου του ΠΑΣΟΚ και είναι μακριά από τα πραγματικά προβλήματα και τις λαϊκές ανάγκες, ακόμα και των εργαζομένων που παραμένουν εγκλωβισμένοι και θα πάνε σήμερα να ψηφίσουν στα εκλογικά τμήματα του ΠΑΣΟΚ, γίνεται προσπάθεια να στραφεί η προσοχή του ελληνικού λαού.

Ο κόσμος που εμπιστεύτηκε την ψήφο του και σ' αυτές τις εθνικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ καλείται από τις ηγετικές ομάδες να ξεχάσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, του Ε. Βενιζέλου και του Κ. Σκανδαλίδη, είτε ως κυβέρνηση εφάρμοσε, είτε ως αντιπολίτευση στηρίζει, και να αναδείξει νέο αρχηγό. Οι εσωκομματικές «φατρίες» του ζητούν να ξεχάσει τη στρατηγική σύμπλευση με τη ΝΔ, να ξεχάσει τον εγκλωβισμό της χώρας και του ελληνικού λαού στους ευρωΝΑΤΟικούς μονόδρομους και να στηρίξει τη δήθεν «νέα αλλαγή». Τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα επιχειρούν να εγκλωβίσουν, μέσα από μια αμερικανικού τύπου «συμμετοχική δημοκρατία», τους εργαζόμενους, τους νέους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, σε μια κενή αντιπαράθεση μηχανισμών και προσώπων για την πρωτοκαθεδρία στην κομματική εξουσία.

Σήμερα τα χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ - σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Χαριλάου Τρικούπη - που θα φτάσουν μπροστά στις εσωκομματικές κάλπες για να αναδείξουν το νέο πρόεδρο του κόμματός τους, αλλά και εκείνα τα λαϊκά στρώματα που δε θα ανταποκριθούν στο ...κάλεσμα, πρέπει να αναρωτηθούν για το διακύβευμα αυτής της αναμέτρησης. Οι ίδιοι οι διεκδικητές έχουν κάνει προ πολλού καθαρό το σκοπό τους: Θέλουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για να εφαρμόσουν ο καθένας με τον τρόπο του την ίδια - μία και απαράλλαχτη - πολιτική που και ως κυβέρνηση είχαν εφαρμόσει και ως αντιπολίτευση πρόβαλαν. Μια πολιτική βαθιά αντιδραστική, αποδεδειγμένα αντεργατική.

Με την εκλογή του νέου αρχηγού δεν πρόκειται να «φυσήξει άνεμος αλλαγής» στο ΠΑΣΟΚ, ούτε να «αναγεννηθεί», όπως υποκριτικά διακηρύσσουν οι υποψήφιοι πρόεδροί του. Το αντίθετο θα συμβεί: Η νέα ηγεσία θα χρησιμοποιήσει τη νωπή «λαϊκή εντολή» από την κομματική βάση, για να συνεχίσει με ακόμα πιο έντονους ρυθμούς να υπηρετεί με συνέπεια την πολιτική του κεφαλαίου και τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που αυτό επιζητεί για την ενίσχυση της κερδοφορίας του.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι αστικό κόμμα, ταγμένο στην υπεράσπιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν ως κεντρικό στόχο την επιβολή των νόμων της αγοράς και τη θεσμική θωράκιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Σήμερα οι ηγετικές ομάδες στο ΠΑΣΟΚ έχουν ακριβώς τις ίδιες πολιτικές επιδιώξεις και, παρά την επιστράτευση από τους υποψήφιους αρχηγούς «αριστερών», «σοσιαλιστικών» και «προοδευτικών» συνθημάτων, δεν αμφισβητούν στο ελάχιστο τις καπιταλιστικές δομές και τον πυρήνα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ με αριστερούς «ακροβατισμούς» και πλειοδοτώντας σε «αριστεροφροσύνη» επιχειρούν να συγκαλύψουν ότι ο πυρήνας της πολιτικής του κόμματός τους παραμένει σταθερά στην προσήλωση στις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και στις ιμπεριαλιστικές επιταγές. Επιχειρούν να φιλοτεχνήσουν ένα φιλολαϊκό προσωπείο, την ίδια στιγμή που ακολουθούν μια δεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική, έτσι όπως εξάλλου είναι και αποτυπωμένη στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο θεωρούν εφαλτήριο της «νέας πορείας».

Οσες, λοιπόν, ...«αριστερές στροφές» του ΠΑΣΟΚ και να υποσχέθηκαν όλο αυτό το διάστημα οι κομματικοί αξιωματούχοι, οι δεσμεύσεις τους απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο δεν τους επέτρεψαν, όταν κλήθηκαν να ασκήσουν «αντιπολίτευση», να τις ...πραγματοποιήσουν. Στα τρία μεγάλα θέματα που άνοιξαν μετά τις 16 του Σεπτέμβρη, το ΠΑΣΟΚ, εκπληρώνοντας την αποστολή του, ακολούθησε την τακτική των προηγούμενων 3,5 χρόνων, βάζοντας πλάτη για την προώθηση των κυβερνητικών αντιδραστικών πολιτικών.

• Στο Ασφαλιστικό συμμετέχει με τα «μπούνια» στο «διάλογο» και ζητάει από την κυβέρνηση να εφαρμόσει την «κείμενη νομοθεσία», δηλαδή το νόμο Ρέππα, που ανεβάζει τα όρια συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, μειώνει το ποσό της σύνταξης και παραπέμπει στις θέσεις του που αποτελούν ακριβή απεικόνιση των αντίστοιχων θέσεων της ΝΔ
• Στην Παιδεία αποκηρύσσει τις δυναμικές και μαχητικές κινητοποιήσεις του φοιτητικού και μαθητικού κινήματος, με τα συνδικαλιστικά του στελέχη στο χώρο των εκπαιδευτικών να υπονομεύουν τους αγώνες που κινούνται έξω από τα «συμβιβαστικά πλαίσια». Συγχρόνως επαναφέρει τις προτάσεις του για ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης
• Στο ζήτημα με την ονομασία της ΠΓΔΜ συνεχίζουν το κυβερνητικό τους έργο, που έμπλεξε τη χώρα στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια στα Βαλκάνια, τροφοδοτώντας στείρες αντιπαλότητες, έχοντας και σήμερα σαν προτεραιότητα και στρατηγική επιλογή την πρόσδεσή τους στο νεοταξικό άρμα

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, είναι σταθερά προσηλωμένο σε μια καθαρά ταξική πολιτική, που δε φαίνεται μόνο από τις πολιτικές του θέσεις αλλά και από τον τρόπο που διεξήχθη η εσωκομματική σύγκρουση. Μια σύγκρουση στην οποία πρωτίστως πρυτάνευσε η νομή της εξουσίας. Δεν υπήρξε κανενός είδους αντιπαράθεση της βάσης του ΠΑΣΟΚ με την ηγεσία του για να μπορεί κανείς να τρέφει την ελπίδα ότι το ΠΑΣΟΚ θα αλλάξει χαρακτήρα. Η συζήτηση και η αντιπαράθεση κινήθηκαν γύρω από το ποιος είναι ικανός επικοινωνιακά να νικήσει τον Καραμανλή και όχι βεβαίως για το πώς πραγματικά θα επιτευχθεί «η δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος», την οποία όλοι ανεξαιρέτως οι μονομάχοι για το «θώκο» ευαγγελίζονται...

Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ, που οδήγησε στη σημερινή αναμέτρηση, αντανακλά την κρίση όλου του αστικού πολιτικού συστήματος, όπως καταγράφηκε και στις κάλπες των εθνικών εκλογών. Οι θετικές διεργασίες που σημειώθηκαν στις λαϊκές συνειδήσεις, ένα μέρος των οποίων εκφράστηκε και εκλογικά και οδήγησαν στη μείωση του δικομματισμού, προκάλεσαν κλυδωνισμούς στο σύστημα. Ειδικότερα στο ΠΑΣΟΚ, για να αντιμετωπιστεί η κρίση οι διάφοροι κύκλοι της άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστικών κέντρων έσπευσαν να παρέμβουν και να προωθήσουν το σχέδιο των διάδοχων λύσεων, μέσα από τις εσωκομματικές διαδικασίες.

Με τον τρόπο αυτό επιδίωξαν να εξαντλήσουν, μπροστά στη νέα κάλπη που έστησαν, τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να σπείρουν την ψευδαίσθηση στους εργαζόμενους ότι το ΠΑΣΟΚ μπαίνει σε «νέα πορεία». Σε μια περίοδο που οι λαϊκές κινητοποιήσεις φουντώνουν το ΠΑΣΟΚ φιλοδοξεί να μετατρέψει τον κόσμο του σε θεατή μιας ανούσιας αντιπαράθεσης, η οποία θα συνεχιστεί και μετά την εκλογή του νέου προέδρου.

Τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πέσουν σ' αυτή την παγίδα του ΠΑΣΟΚ. Στα κούφια συνθήματα των «σοσιαλδημοκρατών» για «εκδημοκρατισμό» του συστήματος, χωρίς να θίγεται ο «πυρήνας» του. Ο λαός πρέπει να αντιτάξει το δυνάμωμα των αγώνων του και να οξύνει την ταξική αντιπαράθεση, με στόχο την καθολική αμφισβήτηση της εξουσίας του κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του.