Στα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους γενικότερα και ειδικότερα στην Κρήτη, όσον αφορά την αγροτική οικονομία και τον τουρισμό, αναφέρθηκαν την περασμένη Κυριακή σε εκδήλωση που οργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Κρήτης και όπου παρουσιάστηκε η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ από το Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος. Θεματικές εισηγήσεις έκαναν, για τις εξελίξεις στην αγροτική οικονομία ο Γιώργος Νταγκουνάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας της ΝΕ Χανίων, και για τον τουρισμό ο Νίκος Μανουσάκης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Δήμου Ηρακλείου «Ανδρογέω».

Αναφερόμενος συγκεκριμένα στις αρνητικές εξελίξεις στον αγροτικό τομέα και στην πρόταση του ΚΚΕ, ο Γιώργος Νταγκουνάκης σημείωσε ανάμεσα στα άλλα:

«Αντί να αξιοποιείται ο φυσικός πλούτος που διαθέτει η Ελλάδα και να έχουμε αυτάρκεια σε αγροτικά προϊόντα, να αναπτύσσονται διακρατικές επωφελείς σχέσεις και να ωφελείται από αυτό η εργατική τάξη, η αγροτιά, γενικότερα τα λαϊκά στρώματα, η κατάσταση χειροτερεύει. Κι αυτό έχει να κάνει, όπως είπε, με την ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος με τη συγκέντρωση γης και παραγωγής σε λίγα χέρια. Ετσι καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις, ξεριζώνεται μαζικά η μικρομεσαία αγροτιά, αφανίζονται παραδοσιακές καλλιέργειες μεγάλης χρησιμότητας για τη διαβίωση του λαού μας, ενώ έχουμε αναδιάρθρωση των καλλιεργειών με γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ ακολουθούν σταθερά ταξική πολιτική στα πλαίσια ενός δρόμου ανάπτυξης που έχει κριτήριο το κέρδος των κεφαλαιοκρατών.

Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία που παρουσίασε ο ομιλητής. «Στην Κρήτη, από το 1995 έως το 2002, εγκαταλείφθηκαν 648.457 στρέμματα μη αρδευόμενων εκτάσεων. Η αμπελοκαλλιέργεια, από το 1989 έως το 2006, μειώθηκε κατά 34,63% (κατά 36.135 στρέμματα), ενώ την ίδια περίοδο η παραγωγή του κρασιού μειώθηκε κατά 25,42%. Συνολικά στο νησί, την οκταετία 1995-2002, η ποσοστιαία συμμετοχή του πρωτογενούς τομέα στο ΑΕΠ της Περιφέρειας Κρήτης, από 21,4% που ήταν το 1995, έπεσε στα 10,7% το 2002. Το αγροτικό εισόδημα έχει δεχτεί απανωτά χτυπήματα ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια με την εφαρμογή της αναθεωρημένης ΚΑΠ, ενώ το κόστος παραγωγής έχει υπερδιπλασιαστεί. Η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ που συναποφασίζουν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις είτε της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ έχει κυριολεκτικά τσακίσει το αγροτικό εισόδημα».

Η νέα ΚΑΠ, συμπλήρωσε, επιταχύνει τις αρνητικές εξελίξεις, ενώ ο νέος κανονισμός για το κρασί θα οδηγήσει σε περαιτέρω συγκέντρωση της αμπελοκαλλιέργειας και της παραγωγής σε λίγους επιχειρηματίες. Στο Ηράκλειο ήδη δρομολογούνται τέτοιες εξελίξεις (κλείσιμο συνεταιρισμών, Μπουτάρης, κ.λ.π.). Ενώ, εκτός από την απελευθέρωση των εισαγωγών, δίνονται κίνητρα για την εκρίζωση αμπελώνων και την πώληση δικαιωμάτων στους επιχειρηματίες αμπελουργούς (με στόχο το ξερίζωμα 900.000 στρεμμάτων). Στην ίδια κατεύθυνση, επίσης, κινείται και ο κανονισμός για τα οπωροκηπευτικά και έχει αντίστοιχες αρνητικές συνέπειες για τη σταφίδα και τα χυμοποιήσιμα πορτοκάλια».

Συνεχίζοντας ο Γιώργος Νταγκουνάκης επισήμανε ότι «το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που έγκαιρα είχε προβλέψει αυτή την πορεία της αγροτικής οικονομίας της χώρας μας, ενημέρωσε τους αγρότες. Καταψήφισε τη συμφωνία του Μάαστριχτ, συμφωνία θεμέλιο της αντιαγροτικής πολιτικής. Αντιπάλεψε σταθερά και αταλάντευτα τη λογική του ευρωμονόδρομου. Αντιτάχθηκε στη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, του ΠΟΕ και της ΚΑΠ. Εδωσε τη μάχη σε πολιτικό και μαζικό επίπεδο ενάντια σε αυτές. Στήριξε και θα συνεχίζει να στηρίζει τη φτωχή και μικρομεσαία αγροτιά στον αγώνα για την ικανοποίηση των αναγκών της μικρομεσαίας αγροτικής οικογένειας. Με συνέπεια αντιπαλεύει την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων».

Σχετικά με τον τουρισμό στην Κρήτη, ο Νίκος Μανουσάκης, μέλος του Γραφείου της Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ τόνισε: «τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού που είχε ως συνέπεια να σημειωθούν σοβαρές αλλαγές στην οικονομική βάση του νησιού. Πάνω από το 50% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο νησί ανήκουν στον τουρισμό. Ενώ κυριαρχούν τα μονοπώλια, τα μεγάλα τουριστικά γραφεία, η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, το 2002 στο σύνολο των ξενοδοχείων στην Κρήτη, το μερίδιο των μονάδων πολυτελείας και Α΄ κατηγορίας ήταν 14,5% αλλά το αντίστοιχο μερίδιο στο σύνολο των κλινών ήταν 39,1%... Ασφαλώς τα επόμενα χρόνια η διαφορά αυτή μεγάλωσε και η τάση είναι να γίνεται ακόμα μεγαλύτερη».

«Η μαζική ανάπτυξη του τουρισμού στο νησί είχε σοβαρές συνέπειες αφού αναπτύχθηκε σε βάρος των άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων και ιδιαίτερα της αγροτικής παραγωγής αλλά και της μεταποίησης. Ενώ η ολοένα και αυξανόμενη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου περιόρισε το χώρο δράσης στους μικρούς επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, σημείωσε ο ομιλητής. Τα στοιχεία λένε ότι ο αριθμός των ενοικιαζόμενων δωματίων στην Κρήτη μειώνεται κάθε χρόνο γύρω στο 5%, την ίδια στιγμή που ο αριθμός των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων αυξάνεται.

Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, πρόσθεσε μεταξύ άλλων, παραχωρούνται με συνοπτικές διαδικασίες τεράστιες εκτάσεις για την ανέγερση μεγάλων τουριστικών συγκροτημάτων, στο Κάβο Σίδερο, στην πρώην Αμερικάνικη βάση Γουρνών, στον ορεινό Μυλοπόταμο κ.τ.λ. Η επένδυση στο Κάβο Σίδερο από διεθνή όμιλο είναι της τάξης των 1,2 δισ. ευρώ και υπολογίζεται να κατασκευαστούν 6 τουριστικά χωριά με 7.000 κλίνες!

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουν οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, εντατικοποίηση, μερική ή καθόλου ασφάλιση, ελαστικά ωράρια και τρομοκρατία. Με μεγάλες περιόδους ανεργίας, με καταπάτηση των πιο στοιχειωδών συνδικαλιστικών και δημοκρατικών τους δικαιωμάτων. Επίσης για τα λαϊκά στρώματα, όπως επισήμανε, οι διακοπές είναι "όνειρο θερινής νυκτός" με το ποσοστό εκείνων που μπορούν να κάνουν διακοπές, χρόνο με το χρόνο, να μειώνεται».

Κλείνοντας την ομιλία του και αναφερόμενος στην πρόταση του ΚΚΕ για τον τουρισμό, τόνισε ότι απαιτεί μια άλλου είδους οικονομική ανάπτυξη, τη λαϊκή οικονομία, κίνητρο και σκοπός της οποίας είναι η ευημερία του λαού και όχι η κερδοφορία του κεφαλαίου.