Την ενεργό εμπλοκή της Ελλάδας στους νεοταξικούς σχεδιασμούς και ειδικότερα στο αμερικανοΝΑΤΟικό σχέδιο περί «ευρείας Μέσης Ανατολής», σηματοδοτεί η κοινή ελληνοϊσραηλινή αεροπορική άσκηση για προσβολή στόχων σε μεγάλες αποστάσεις που πραγματοποιήθηκε το διάστημα 28 Μάη-12 Ιούνη στην περιοχή της Μεσογείου. Μια άσκηση που φωτογραφίζει ένα ενδεχόμενο πλήγμα κατά του Ιράν.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στη διάρκεια της άσκησης πραγματοποιήθηκαν 120 έξοδοι ελληνικών μαχητικών και άλλες 120 έξοδοι ισραηλινών μαχητικών. Εκ των πραγμάτων, μια άσκηση αυτής της κλίμακας συνδέεται με την προετοιμασία της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ για χτύπημα κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόσταση που διάνυσαν τα μαχητικά του Ισραήλ για να έρθουν στον ελληνικό εναέριο χώρο αντιστοιχεί στην απόσταση των 1.450 χιλιομέτρων μεταξύ Ισραήλ και Νατάζ, περιοχής του Ιράν όπου βρίσκονται οι στοχοποιημένες από τους Ισραηλινούς πυρηνικές εγκαταστάσεις. Πάντως, από την ελληνική πλευρά επιχειρήθηκε να αποσιωπηθεί το θέμα και μόνο μετά από σχετικό δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς» υπήρξαν ανακοινώσεις από το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας.

Μόλις χτες, μια βδομάδα μετά τη λήξη της άσκησης, το ελληνικό ΓΕΑ ανακοίνωσε ότι το συγκεκριμένο διάστημα πραγματοποιήθηκε «κοινή εκπαιδευτική άσκηση» των Πολεμικών Αεροποριών Ελλάδας και Ισραήλ με την ονομασία «Γκλόριους Σπάρταν» (Ενδοξος Σπαρτιάτης). Η άσκηση, επισημαίνεται, «εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και σκοπός της ήταν η εξάσκηση του προσωπικού στη σχεδίαση και εκτέλεση αεροπορικών επιχειρήσεων, καθώς και η ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών. Η άσκηση περιλάμβανε αποστολές εναέριας μάχης, εικονικών προσβολών επίγειων στόχων, εναέριου ανεφοδιασμού και επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης μάχης. Η άσκηση πραγματοποιήθηκε ανατολικά και νότια της Κρήτης και στο πεδίο βολής Κρανέας (σ.σ. Λάρισα)».

Από την πλευρά του ελληνικού υπουργείου Εθνικής Αμυνας επιχειρήθηκε να υποβαθμιστεί το θέμα, δεν υπήρξε διάψευση των όσων αναφέρονται στο αμερικανικό δημοσίευμα και η υπόθεση παραπέμπεται στην εκ των υστέρων ανακοίνωση του ελληνικού ΓΕΑ, όπου επιβεβαιώνεται το γεγονός της άσκησης, το οποίο από μόνο του σηματοδοτεί ελληνική εμπλοκή, καθώς σε κάθε περίπτωση οι προθέσεις, αλλά και οι απειλές του Ισραήλ για πλήγμα κατά του Ιράν είναι δεδομένες, ενώ είναι καθημερινή πραγματικότητα οι εγκληματικές επιθέσεις της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ κατά παλαιστινιακών στόχων. Επίσης γεγονός είναι ότι το Ισραήλ, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, καθώς περιβάλλεται από αραβικά κράτη, έχει πρόβλημα στην εκπαίδευση των πληρωμάτων των μαχητικών αεροσκαφών του σε αποστολές μεγάλων αποστάσεων. Την αδυναμία αυτή έρχεται να καλύψει η Ελλάδα προσφέροντας τον εναέριο χώρο της. Αυτό που αποκόμισαν οι Ισραηλινοί πιλότοι από τη συγκεκριμένη άσκηση, όπως παραδέχονται και Ελληνες στρατιωτικοί, είναι η εκπαίδευσή τους στο να αντέχουν σε μεγάλες πτήσεις.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς», που επικαλείται εκτίμηση Αμερικανών αξιωματούχων, η εν λόγω άσκηση του Ισραήλ είχε το χαρακτήρα «πρόβας» για επιχείρηση βομβαρδισμού των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Η εφημερίδα, επικαλούμενη πληροφορίες μη κατονομαζόμενων Αμερικανών αξιωματούχων, αναφέρει ότι «περισσότερα από 100 ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη F-16 και F-15 έλαβαν μέρος σε ασκήσεις επάνω από την ανατολική Μεσόγειο και την Ελλάδα». Η άσκηση, εκτιμάται, φάνηκε να επικεντρώνεται σε επιδρομές μεγάλης ακτίνας και αντανακλά τη σοβαρότητα με την οποία το Ισραήλ αντιμετωπίζει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Παράλληλα, αξιωματούχος του αμερικανικού Πενταγώνου, ο οποίος ενημερώθηκε σύμφωνα με τους «Τάιμς» για την άσκηση, δήλωσε ότι στόχος της ήταν η εξάσκηση σε τακτικές πτήσεις, σε εναέριο ανεφοδιασμό και άλλα στοιχεία πιθανού πλήγματος εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν και των ιρανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Μάλιστα, ο Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε ότι ο δεύτερος στόχος της άσκησης ήταν η αποστολή ενός «ξεκάθαρου μηνύματος» ότι το Ισραήλ είναι έτοιμο να αναλάβει στρατιωτική δράση εάν αποτύχουν οι άλλες προσπάθειες για να αποτραπεί η παραγωγή εμπλουτισμένου ουρανίου από το Ιράν. «Ηθελαν να το μάθουμε εμείς, ήθελαν να το μάθουν οι Ευρωπαίοι και ήθελαν να το μάθουν οι Ιρανοί. Υπάρχει αποστολή μηνυμάτων σε διάφορα επίπεδα» δήλωσε ο συγκεκριμένος αξιωματούχος.

Η παροχή τέτοιου είδους διευκολύνσεων από την Ελλάδα προς το Ισραήλ είναι μια υπόθεση που έχει προϊστορία. Αν και η συμφωνία αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ υπογράφηκε το 1994 από τον τότε ΥΠΕΘΑ Γ. Αρσένη, τα τελευταία τρία χρόνια εφαρμόζεται πιο ουσιαστικά. Στις αρχές Φλεβάρη 2007 είχε πραγματοποιηθεί, ανάλογη με την τωρινή, άσκηση του Ισραήλ στο ελληνικό FIR, νότια της Κρήτης και σε απόσταση μέχρι 30 ν. μίλια από τις ακτές της, με τη συμμετοχή 25 μαχητικών αεροσκαφών του Ισραήλ, καθώς και αεροσκάφους εναέριου ανεφοδιασμού με καύσιμα. Μάλιστα τότε από την ελληνική πλευρά, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του «Ρ», προβαλλόταν η διάσταση ότι παρέχοντας το ελληνικό FIR στην πολεμική αεροπορία του Ισραήλ δημιουργείται «ρήγμα» στη στρατιωτική συμμαχία Τουρκίας - Ισραήλ...

Στην πραγματικότητα, δόθηκε η δυνατότητα στην αεροπορία του Ισραήλ να ασκηθεί σε μεγάλες αποστάσεις και να ανεβάσει την πολεμική της προετοιμασία. Ταυτόχρονα, βέβαια, παρέχεται η δυνατότητα στο Ισραήλ για έναν ευρύτερο ρόλο στην περιοχή της Μεσογείου, σε ευθεία απόσταση από τις ακτές της Λιβύης και της Αιγύπτου, πράγμα που σχετίζεται και με τις κυοφορούμενες διαδικασίες για ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ.

Ως μανδύας για τη διεύρυνση του στρατιωτικού ρόλου του Ισραήλ στη Μεσόγειο χρησιμοποιείται το ΝΑΤΟικό παραμάγαζο του «Μεσογειακού Διαλόγου». Τα πρώτα βήματα αυτής της διαδικασίας έγιναν με ασκήσεις, δήθεν, «ανθρωπιστικού χαρακτήρα». Το διάστημα 8-13 Σεπτέμβρη 2006 πραγματοποιήθηκε αεροναυτική άσκηση από την Ελλάδα νότια της Κρήτης με τη συμμετοχή του Ισραήλ και αραβικών χωρών (Αίγυπτος, Ιορδανία, Αλγερία, Τυνησία, Μαρόκο, Μαυριτανία) με την επωνυμία «DOLPHIN-2006». Είχε προηγηθεί το διάστημα 30 Οκτώβρη - 1 Νοέμβρη 2005 άλλη ανάλογη άσκηση όπου επίσης οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ολο αυτό το ενδιαφέρον για «συνεργασία» και «διαλειτουργικότητα» των Ενόπλων Δυνάμεων των μεσογειακών χωρών ξεκινάει από το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών για διεύρυνση του ρόλου τους στη Μεσόγειο και την ευρύτερη ενδοχώρα της, στη Β. Αφρική και τη Μέση Ανατολή, πράγμα που εξάλλου έχει καταγραφεί και στις αποφάσεις των τελευταίων Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ.