Διαφθορά. Αδιαφάνεια. Συναλλαγή. Διαπλοκή. Ιδού το «αξιακό» φορτίο που κουβαλάει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Τι φταίει; Τι παράγει αυτή τη δυσωδία; Η αιτία βρίσκεται τάχα στον τρόπο διαχείρισης ή στην ίδια τη λειτουργία και ύπαρξη του καπιταλισμού; Ενας άλλος τρόπος διαχείρισης, ένα άλλο περιτύλιγμα, θα μεταμόρφωνε και το περιεχόμενο του συστήματος; Μήπως αν η «Ζήμενς» δεν είχε να κλείνει τις δουλειές της με σοσιαλδημοκράτες ή με φιλελεύθερους κυβερνώντες, αλλά με τους «αριστερούς» των «αντινεοφιλελεύθερων» μετώπων να έχουν πιάσει τα κυβερνητικά πόστα, το πρόβλημα θα είχε λυθεί; Μήπως, τελικά, κάνουν λάθος οι μαρξιστές που επιμένουν ότι η διαφθορά του πολιτικού συστήματος είναι παράγωγο και εγγενές στοιχείο του καπιταλιστικού μοντέλου, ανεξαρτήτως διαχειριστή;

*

Κατ' αρχάς, ο καπιταλισμός είτε με νεοφιλελεύθερη είτε με σοσιαλδημοκρατική, είτε με «αριστερή» διαχείριση, καπιταλισμός παραμένει. Που σημαίνει κυριαρχία των «νόμων της αγοράς» ή, με άλλα λόγια, κυριαρχία εκείνων που ελέγχουν την αγορά. Και την ελέγχουν, διότι κατέχουν και ελέγχουν τα μέσα παραγωγής.

Το πρόταγμα της «κάθαρσης» ενός τέτοιου συστήματος, που από τη βάση του είναι θεμελιωμένο στην «αγοραία» αρχή του ισχυρού (ιδιώτη, ιδιοκτήτη, καπιταλιστή), εάν δε συνιστά υποκριτικό λόγο εκ μέρους όσων επιθυμούν να διοριστούν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων, συνιστά ανιστόρητη πολιτική αφέλεια.

Επειδή, όμως, αρκετά με την επίκληση της αφέλειας, που συνηθίζεται να αξιοποιείται σαν καταφύγιο της υποκρισίας, ας μας εξηγήσουν: Οι «αριστεροί» που επιζητούν την «εξυγίανση» του πολιτικού συστήματος χωρίς να θίγουν κατ' ελάχιστο τη θεμελιακή καπιταλιστική του λειτουργία, αλλά στη βάση κηρυγμάτων που εξαντλούνται στην επίδειξη του «αντινεοφιλελευθερισμού» τους, τι εγγυώνται; Οτι οι «Ζήμενς» θα κλείνουν πλέον τις δουλειές τους χωρίς «μίζες», αλλά για τα ίδια C4i, για τους ίδιους «Πάτριοτ», για τα ίδια «Ζέπελιν» και για τις ίδιες προμήθειες του ΟΤΕ;

*

Πρόκειται για «υπόσχεση» που δε διαφέρει καθόλου από τις υποσχέσεις των κάθε λογής εκπροσώπων του δικομματισμού και των προγόνων τους, διαχρονικά: Είτε επρόκειτο για τα «Λαυρεωτικά», είτε για τις γραμμές των τραμ της «Πάουερ», είτε για τον Κοσκωτά, είτε για το Χρηματιστήριο, οι μεν έλεγαν στους δε ότι «εμείς θα τα κάναμε καλύτερα» και ...«εντιμότερα».

Το ίδιο διαπιστώνεται και διεθνώς: Σε όλο τον κόσμο της «ελεύθερης αγοράς», από τον Ροκφέλερ των αρχών του 20ού αιώνα μέχρι την «Ενρον» και τη «Ζήμενς» των αρχών του 21ου αιώνα, οι διαχειριστές του ίδιου συστήματος, ανεξαρτήτως χρώματος και ταμπέλας, το ίδιο διεφθαρμένοι αποδείχτηκαν.

*

Με άλλα λόγια, η διαφθορά έχει έναν κοινό παρονομαστή, ανεξαρτήτως του αριθμητή που μπορεί να είναι ο κεντροδεξιός ή ο κεντροαριστερός, ο δεξιός ή ο «αριστερός», ο «δημοκρατικός» ή ο «ρεπουμπλικάνος», ο νεοφιλελεύθερος ή κεϋνσιανός διαχειριστής. Και ο κοινός παρονομαστής είναι ο καπιταλισμός. Που πάει να πει ότι «όσο υπάρχουν "Ζήμενς" θα υπάρχουν και μίζες». Και που, επομένως, σημαίνει ότι το κριτήριο κατά πόσον είσαι ενάντια στις μίζες καθορίζεται, τελικά, από το κατά πόσον και από το εάν είσαι ενάντια στις «Ζήμενς». Ενάντια, δηλαδή, στο σύστημα της σύμφυσης μεταξύ κράτους και μονοπωλίων.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, κι αυτή είναι η περίπτωση των «αριστερών» μας, κάθε αναφορά υπέρ της «χρηστής» και «έντιμης» διαχείρισης του συστήματος του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού (περί αυτού πρόκειται) ισοδυναμεί με αίτηση επίσημης εισόδου τους στο παιχνίδι της διαχείρισης των υποθέσεων των «Ζήμενς».