Για εναλλακτική πολιτική πρόταση κάνει λόγο ο ΣΥΝ, επιχειρώντας, καπηλευόμενος αριστερή φρασεολογία, να αρθρώσει μια πρόταση, υποτίθεται, εναλλακτικής διακυβέρνησης, αλλά, στην ουσία, καπιταλιστικής διαχείρισης, μια σοσιαλδημοκρατική σαπουνόφουσκα. Οι βασικοί άξονες αυτής της πρότασης περιέχονται στην εισήγηση και στην απόφαση της τελευταίας ΚΠΕ του ΣΥΝ, αλλά και στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του Α. Τσίπρα.

Το πολιτικό στίγμα της πρότασης περιγράφεται σαφώς. «Οφείλουμε», αναφέρεται, «να εκπονήσουμε ένα ανταγωνιστικό προγραμματικό πολιτικό σχέδιο, σε ρήξη με το νεοφιλελευθερισμό», όπως και «να αμφισβητήσουμε την ιδεολογική ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων δογμάτων και αξιών». Επικεντρώνονται σε μια συγκεκριμένη μορφή καπιταλιστικής διαχείρισης και αυτό δε γίνεται τυχαία. Αφήνουν στο απυρόβλητο τη σοσιαλδημοκρατία, που είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Πρόκειται για μία πρόταση, που εκ των προτέρων είναι ναρκοθετημένη από την ίδια την πολιτική και τις στρατηγικές επιλογές του ΣΥΝ. Οι κεντρικοί άξονες, γύρω από τους οποίους θα κινείται η πρόταση του ΣΥΝ, αναιρούνται από την ίδια τη στάση του απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο ευρωμονόδρομος είναι ασύμβατος ακόμα και με τα όποια εκσυγχρονιστικά τολμήματα σε κάποια έστω μερική φιλολαϊκή κατεύθυνση, αφού οι επιλογές των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων είναι ανάγκη του κεφαλαίου για να συντηρήσει το ποσοστό του κέρδους του και να αντεπεξέλθει στον εσωτερικό ανταγωνισμό του κεφαλαίου. Αυτό το γνωρίζουν, αλλά το ζητούμενο γι' αυτούς δεν είναι να υπάρχει διέξοδος στα λαϊκά προβλήματα, αλλά η πολιτική διαχείρισης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Ο βίος και η πολιτεία του ΣΥΝ ανατρέπουν και ακυρώνουν έναν προς έναν τους «άξονες» αυτούς:

Παρ' όλα αυτά, θα μπορούσαν να πουν ότι έχουν ...«αλλάξει». Αντίθετα, χτες, ο Α. Τσίπρας διακήρυξε «πείτε όχι σ' αυτήν τη Συνθήκη για μια καλύτερη Συνθήκη». Δηλαδή, για έναν «καλύτερο» ευρωμονόδρομο, που, σε κάθε περίπτωση, θα είναι οδοστρωτήρας του κεφαλαίου πάνω στους εργαζόμενους.