Του Γιάννη Ιωάννου, από το ΕΘΝΟΣ

Πρώτον, δε βοηθάς την ανάπτυξη των κερδών. Κι αναγκάζονται οι τραπεζίτες να ζητάνε μείωση φόρου για να τα φέρουν πέρα.

Μετά, σαν συνέπεια του προηγούμενου, αναγκάζονται οι οπαδοί του καλού καπιταλισμού να θυμηθούν το New Deal και άντε ξανά μανά από την αρχή τα περί νέου κοινωνικού συμβολαίου που έχει ανάγκη ο τόπος. Ελα, όμως, που δεν είμαστε στην εποχή του Αντρέα, που αποφάσιζε μόνος του στο κόμμα του. Τώρα πρέπει να πούνε γνώμη όλοι οι σύμμαχοι και κινδυνεύει η «αριστερά» να μη παρουσιάσει έγκαιρα το κυβερνητικό πρόγραμμά της. Βλέπεις, τελικά, πόση αγωνία γεννά μια δική σου απερισκεψία; Εχει μείνει η χώρα ακυβέρνητη!

Μη διακόπτεις! Τι σόι ερώτηση είναι αυτή: «αυτοί που ανακαλύπτουν ότι η σημερινή ΕΕ δίνει έμφαση στην ελευθερία των επιχειρηματιών μήπως κατά λάθος έχουν διαβάσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Εκείνο το άρθρο της που ορίζει ως θεμέλιο λίθο τις τέσσερις ελευθερίες του κεφαλαίου»;

Ασφαλώς και έχουν διαβάσει τη συνθήκη και όλα τα άρθρα της, με τα τέσσερα την ψήφισαν και άρθρα επί άρθρων έγραψαν για να δείξουν ότι ήταν μια προοδευτική συνθήκη που αποτύπωνε το συσχετισμό δύναμης τότε, δηλαδή ήταν ένα γνήσιο σοσιαλδημοκρατικό κείμενο.

Μην κοιτάς που πήραν μετά το πάνω χέρι οι νεοφιλελεύθεροι και εφάρμοσαν κατά γράμμα τη Συνθήκη.

Το κλειδί βρίσκεται στο «κοινωνικό συμβόλαιο». Δεν άκουσες τον Αλέξη που το είπε; Ο τόπος χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Για παράδειγμα ο Λαναράς σήμερα, όπως τότε ο Καρέλας, έχει χρέη. Να πάρει τα χρέη του το κράτος και να του αποδώσει καθαρή την επιχείρηση. Να δεις για πότε εφαρμόζεται ο «σοσιαλισμός με ελευθερία» (να κερδίζει ο καπιταλιστής) και η «δημοκρατία» (να αποφασίζουν οι χορτάτοι για τους πεινασμένους).

Ολα μπορούν να γίνουν. Ως και ένας καλός καπιταλισμός. Που με αναδιανομή στους φόρους θα κάνει πλουσιότερους τους καπιταλιστές και τους εργάτες να ξεχνάνε το βαθμό εκμετάλλευσης, αφού θα έχουν κοινωνικό κράτος.

Το παν είναι να μη νιώσουν οι εργάτες ότι μπορούν να έχουν το δικό τους κράτος χωρίς τους καπιταλιστές.

Οι απολογητές του καπιταλισμού έχουν να προτείνουν πολλά για μια καλύτερη διαχείριση. Αυτό ειναι παλιό. Το καινούριο είναι πως από τότε που ξανά και ξανά έχουν διατυπωθεί αυτές οι προτάσεις, το μόνο που άλλαξε είναι η γιγάντωση των κερδών, η ακόμα μεγαλύτερη ποδηγετήσει τεραστίων μαζών εργαζομένων.

Ασχετο: το 'χουν τα μεγάλα έργα να θεμελιώνονται πάνω σε κορμιά... Εκεί που χάθηκε ο μικρός είναι που θα γίνει η βιβλιοθήκη της δυναστείας του Νιάρχου.

Ακου... ακυβερνησία!