Καθ' έξιν παραχαράκτες της Ιστορίας, ιδιαιτέρως εκείνων των σελίδων της που φωτίζουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί για ένα δικό τους μέλλον, οι γνωστοί ευρωενωσιακοί κύκλοι ξαναχτύπησαν. Κάθε άλλο παρά «κεραυνό εν αιθρία» συνιστά η τελευταία απόπειρα της ΕΕ να αμαυρώσει το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, να τον «κοντύνει» στα δικά της αντιδραστικά μέτρα, εξισώνοντάς τον με το φασισμό - ναζισμό.

Αυτή τη φορά μπροστά μπήκε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πέντε μέλη του οποίου - ο Βρετανός Christopher Beazley (ΕΛΚ), η Εσθονή Marianne Mikko (Σοσιαλιστική Ομάδα), η Ουγγαρέζα Zita Gurmai (Σοσιαλιστική Ομάδα), ο Γερμανός Alexander Alvaro (Φιλελεύθερος) και η Λιθουανή Inese Vaidere (Ενωση για την Ευρώπη των Εθνών) - σε διατεταγμένη υπηρεσία κατέθεσαν δήλωση, η οποία υπογράφτηκε από 409 ευρωβουλευτές και εισηγείται να «ανακηρυχτεί η 23η Αυγούστου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Εγκλημάτων του Σταλινισμού και του Ναζισμού»! Δεδομένου ότι τη δήλωση υπογράφει ποσοστό μεγαλύτερο του 50% των μελών του Ευρωκοινοβουλίου, κατατέθηκε για συζήτηση και έγκριση στο Ευρωκοινοβούλιο. Το κατάπτυστο κείμενο υπογράφουν και οι Ελληνες ευρωβουλευτές, της ΝΔ Εμμανουήλ Αγγελάκας και Νικόλαος Βακάλης, του ΛΑ.Ο.Σ. Γεώργιος Γεωργίου, αλλά και ο Κύπριος ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ, Ιωάννης Κασουλίδης.

Οι συντάκτες της δήλωσης αναφέρουν ότι «στόχος της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα των Εγκλημάτων του Σταλινισμού και του Ναζισμού θα πρέπει να είναι η διατήρηση της μνήμης των θυμάτων των μαζικών εκτοπίσεων και εξοντώσεων και, ταυτόχρονα, η εδραίωση της δημοκρατίας καθώς και η ενίσχυση της ειρήνης και της σταθερότητας στην ήπειρό μας», προσθέτοντας ότι «οι μαζικές εκτοπίσεις, οι δολοφονίες και οι υποδουλώσεις που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο των επιθέσεων του σταλινισμού και του ναζισμού, εμπίπτουν στην κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας για τα οποία δεν ισχύουν οι νόμιμες παραγραφές, βάσει του διεθνούς δικαίου».

Είχαν κατά σειρά προηγηθεί στα τέλη του 2005 με αρχές του 2006 το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, ένα κείμενο τόσο επαίσχυντο που προκάλεσε γενική κατακραυγή τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο, υπό το βάρος της οποίας αναγκάστηκαν τελικά να το αποσύρουν.

Ακολούθησαν το Φλεβάρη του 2006 τροπολογίες των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Ν. Σηφουνάκης) και της ΝΔ (Στ. Λαμπρινίδης) στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου «Πολίτες για την Ευρώπη», στις οποίες εξίσωναν το ναζισμό με το «σταλινισμό» και έμμεσα τα σοσιαλιστικά καθεστώτα με τις χουντοφασιστικές δικτατορίες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας... Χαρακτηριστικά γινόταν λόγος για: «Ενεργό συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι που να συνίσταται: στη στήριξη σχεδίων για εκδηλώσεις μνήμης των θυμάτων του ναζισμού και των μαζικών σταλινικών εκτοπίσεων καθώς και των μαζικών αφανισμών και των θυμάτων των δικτατοριών και των εμφυλίων πολέμων στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία». Ενώ προβλέπονταν και «σχέδια για τη μνήμη των θυμάτων μαζικών εκτελέσεων και μαζικών εκτοπίσεων από το σταλινικό καθεστώς, καθώς και για τη διατήρηση των μνημείων και αρχείων που τεκμηριώνουν αυτά τα γεγονότα»!

Τον περασμένο Μάρτη, στο πλαίσιο του γενικότερου κλίματος αντικομμουνισμού που επικρατεί στην ΕΕ, εκδηλώθηκε μία ακόμα πρωτοβουλία από 8 ευρωβουλευτές της «σοσιαλιστικής» ευρωομάδας PSE, οι οποίοι εξ ονόματός της ζητούσαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να «σκύψει» στα «εγκλήματα γενοκτονίας, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου που διεπράχθησαν από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα», και συγκεκριμένα απ' το «ναζιστικό και το σταλινικό»! Η εν λόγω ομάδα ευρωβουλευτών μάλιστα, εμμέσως πλην σαφώς, εγκαλούσε τους αρμόδιους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το γεγονός ότι δεν έχουν δράσει αποφασιστικά στην κατεύθυνση διερεύνησης των «εγκλημάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων».

Από τα παραπάνω αποδεικνύεται περίτρανα πως ο αντικομμουνισμός, το μίσος προς το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των πολιτικών εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν. Οπως συμπίπτουν και ομονοούν στις αντιλαϊκές πολιτικές έτσι συμπίπτουν και από κοινού καταβάλλουν προσπάθεια να συκοφαντηθεί ο σοσιαλισμός ως η μοναδική υπέρ των λαών προοπτική. Με όλες τους τις δυνάμεις στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου, στον πόλεμο κατά των λαών.

Να σημειώσουμε, για παράδειγμα, ότι ενώ βουλευτές και ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καταδίκαζαν το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, δε δίστασαν λίγους μήνες μετά να επαναφέρουν στο ακέραιο το πνεύμα του καταθέτοντας τις παραπάνω τροπολογίες. Ενώ σε όλες τις αντικομμουνιστικές πρωτοβουλίες πρωτοστατούν ευρωβουλευτές - μέλη της σοσιαλιστικής ομάδας, ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, ο Γ. Παπανδρέου, τηρεί εύγλωττη σιγή ιχθύος για τα έργα και τις ημέρες των ομοϊδεατών του, των οποίων ηγείται...