Το 2000 ο πλούτος της χώρας ήταν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία για το ΑΕΠ, στα 124 δισ. ευρώ. Το 2009, σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατέθεσε ο Αλογοσκούφης, το ΑΕΠ (χωρίς τα έσοδα από τις δοσοληψίες του ...Εφραίμ) θα φτάσει στα 262 δισ. ευρώ. Εν ολίγοις: Στο διάστημα από την τελευταία διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και λίγο μετά τη δεύτερη θητεία της κυβέρνησης της ΝΔ, ο πλούτος της χώρας θα έχει σε τρέχουσες τιμές αυξηθεί κατά 111% σε λιγότερο από μια δεκαετία.

*

Ερώτηση: Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Πού πήγαν μέχρι τώρα; Ποιος καρπώνεται τον ολοένα αυξανόμενο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι; Πώς γίνεται - αιωνίως - να απαντούν στα δίκαια αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων ότι «δεν αντέχει» η οικονομία;

***

Ας πάμε και πιο πίσω:

Συγκρίνοντας από τη μεταπολίτευση μέχρι και τα στοιχεία του προσχεδίου του νέου προϋπολογισμού για το 2009, η περίφημη «πίτα», δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας, εμφανίζει μια αύξηση (σε τρέχουσες τιμές πάντα) της τάξης του 11.650%! Αυτό (σε παλιές δραχμούλες) σημαίνει ότι από τα 805 δισ. του ΑΕΠ το 1975 φτάσαμε στα 94 τρισ. του ΑΕΠ για το 2009.

Με άλλα λόγια: Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, οι εργαζόμενοι, με τον ιδρώτα τους, με τη δουλειά τους και με το αίμα τους, έχουν αυξήσει τον πλούτο αυτής της χώρας πάνω από 116 φορές συγκριτικά με το 1975!

*

Ερώτηση: Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Ποιος τα «τρώει»; Πώς γίνεται κάθε φορά που οι εργάτες ζητούν ένα κομμάτι από τον πλούτο που αυτοί δημιουργούν, να εισπράττουν για απάντηση το «λιτότης» του θείου Καραμανλή, το «καταναλώνετε περισσότερα από όσα παράγετε» του Αντρέα Παπανδρέου, τα «0+0%» του Μητσοτάκη, τις «ευρω-θυσίες» του Σημίτη, τα «δεν υπάρχουν λεφτά» του Καραμανλή;

***

Η εξήγηση στο γιατί η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους εργάτες, στο γιατί «δεν αντέχει» τους ναυτεργάτες, τους εμποροϋπαλλήλους, τους συνταξιούχους, είναι απλή: Επειδή η οικονομία τους αντέχει και «έχει» μόνο για μερικούς. Η οικονομία τους «έχει» μόνο για μια χούφτα καπιταλιστές, που μέσα σε μια χρονιά βγάζουν τόσα, όσα θα αρκούσαν σε διακόσιες οικογένειες εργατών για να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή!

Η οικονομία τους, για παράδειγμα, αντέχει:

Τα 11,5 δισ. ευρώ κέρδη των εισηγμένων του Χρηματιστηρίου.

Τα 6 δισ. ευρώ των καθαρών κερδών των τραπεζιτών.

Την αύξηση κερδών κατά 272% των βιομηχανιών τροφίμων.

Τις αυξήσεις μέχρι και 300% στα εισιτήρια των πλοίων για τους εφοπλιστές.

Η οικονομία τους αντέχει:

• Το 2.285% (!) της αύξησης των κερδών της «Τράπεζας Αττικής» μέσα στο 2007 σε σύγκριση με το 2006.
• Το 283% της αύξησης των κερδών της «Μαρφίν».
• Το 174% της αύξησης των κερδών της «Εγνατίας».
• Το 54% της αύξησης των κερδών της «Αλφα».
• Το 43% της αύξησης των κερδών της «Πειραιώς».
• Το 55% της αύξησης των κερδών της Τράπεζας Κύπρου.
• Το 64,2% της αύξησης των κερδών της Εθνικής.

*

Η οικονομία τους, τέλος, αντέχει να χαρίζει 28 δισ. ευρώ (!) στους αναξιοπαθούντες τραπεζίτες, με πρόσχημα τη χρηματοπιστωτική κρίση.

Είναι, λοιπόν, κάτι παραπάνω από προφανείς οι λόγοι που «δεν αντέχει» η οικονομία τους για τους εργάτες. Γιατί μπορεί από τη μια οι εργαζόμενοι να έχουν αυξήσει τον πλούτο της χώρας κατά 116 φορές (!) από τη χούντα και μετά, αλλά, από την άλλη, στη ...δημοκρατία που ακολούθησε, ο δικομματισμός έχει αναλάβει να «μπουκώνει» τη δράκα των πλουτοκρατών με τις ...1.000 μασέλες.