Η φράση που εκστόμισε - εν τη ρύμη του λόγου του ή σκόπιμα, αδιάφορο - ο υπουργός Δικαιοσύνης χτες στη Βουλή αποτελεί στην πραγματικότητα ομολογία για τη χειραγώγηση της δικαιοσύνης από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. «Αν θέλαμε να ελέγξουμε τη Δικαιοσύνη, θα την ελέγχαμε», είπε ο Σ. Χατζηγάκης, παραδεχόμενος, έμμεσα πλην σαφώς, ότι υπάρχουν οι δυνατότητες και όλα τα νήματα για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ασφαλώς και δεν είπε κάτι «συγκλονιστικό» ο υπουργός, γιατί οι πάντες έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους «εκ του αποτελέσματος». Εχουν διαπιστώσει δηλαδή στην πράξη τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης όταν κηρύσσονται σχεδόν όλες οι απεργίες παράνομες, όταν ποινικοποιούνται γενικότερα οι λαϊκοί αγώνες και διώκονται όσοι αντιστέκονται. Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης δε λειτουργεί ως «σιδερένιος βραχίονας» της κυβέρνησης, τρομοκρατώντας τους μαθητές με άσκηση ποινικής δίωξης για «διακοπή και διατάραξη δημόσιας περιουσίας»; Είναι κανείς τόσο αφελής ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει όσο μπορεί τη δικαστική εξουσία για να πετύχει τους σκοπούς της; Την αστική πολιτική δεν υπηρετεί η Δικαιοσύνη; Ομως όλες αυτές οι απόπειρες καταστολής καταρρέουν κάτω από την ενιαία πάλη των μαθητών, με τους γονείς, τους καθηγητές και τους εργαζόμενους.