Στην ομιλία του ο Σπ. Χαλβατζής, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε στα πολλά μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, προειδοποιώντας ότι τα προβλήματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας θα παρουσιάσουν νέα όξυνση, στη βάση της κρίσης που εκδηλώνεται.

Σημείωσε τη συμβολή του ΚΚΕ στην έκφραση της τάσης απεγκλωβισμού μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης, του λαού, της νεολαίας, από το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής και της αυξημένης δυσαρέσκειας για την ακολουθούμενη πολιτική. Ωστόσο, είπε, αυτές οι διεργασίες που υπάρχουν στο λαό, δεν εκφράζονται πάντα με στήριξη και ενίσχυση του ΚΚΕ, ούτε έχουν κάθε φορά αποκρυσταλλώματα στη συσπείρωση δυνάμεων στην ανάπτυξη της πάλης για ριζοσπαστικές αλλαγές. Παραμένουν όμως η «μαγιά», που το ΚΚΕ μπορεί να αξιοποιήσει, προκειμένου η συνέχεια να σηματοδοτηθεί από μια ακόμα πιο δυναμική πορεία του Κόμματος.

Μπορούμε σήμερα να πούμε, συνέχισε ο ομιλητής, ότι το 18ο Συνέδριο θα σηματοδοτήσει τη στροφή στη δράση, την αποβολή των όποιων αδυναμιών και υποχωρήσεων. Η βαθιά μελέτη των Θέσεων της ΚΕ, η συμβολή κάθε μέλους του Κόμματος και της ΚΝΕ στην προσυνεδριακή διαδικασία, είναι απαραίτητη για να πάρει σάρκα και οστά το σύνθημα για Συνέδριο αντεπίθεσης. Γι' αυτό και το σάλπισμα σε αντεπίθεση έχει από αυτήν την άποψη κι άλλους αποδέκτες: Την εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, τις γυναίκες. Ολους όσοι υποφέρουν από τη γιγάντωση των μονοπωλίων, από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, από την αυξανόμενη εκμετάλλευση. Ολους τους προοδευτικούς ανθρώπους, είτε συμμετείχαν είτε είχαν αποστασιοποιηθεί από τους αγώνες. Είναι ένα μαζικό κάλεσμα σε κοινό αγώνα, σε ενιαία αντεπίθεση και σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, αναφερόμενος στις εξελίξεις στο διεθνές κομμουνιστικό εργατικό κίνημα ο Σπ. Χαλβατζής είπε: Αντιμετωπίζουμε ταξικά τα προβλήματα και τις εξελίξεις. Π.χ. οι εξελίξεις στη Λατινική Αμερική. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Ομως, αυτή η πορεία έχει πολλές αντιφάσεις. Οι ηγεσίες αυτών των δυνάμεων στρέφονται ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Ταυτόχρονα επιτίθενται ενάντια στους κομμουνιστές και στα κομμουνιστικά κόμματα.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Η αυτοτελής δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι, εκ των ων ουκ άνευ. Κανένα Κομμουνιστικό Κόμμα δεν πρέπει να χάνεται, να αυτοδιαλύεται μέσα σε ευρύτερους σχηματισμούς. Το Κομμουνιστικό Κόμμα εκφράζει και υπηρετεί συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα, τα οποία δεν μπορεί να τα εκφράσει κανένα άλλο κόμμα, εκτός από το Κομμουνιστικό.

Τέλος, σχετικά με την κρίση και το χρηματοπιστωτικό σύστημα ο ομιλητής επισήμανε: Το πιστωτικό σύστημα είναι μοχλός της υπερπαραγωγής και της κερδοσκοπίας και είναι αστεία η τοποθέτηση ότι μπορεί να διορθωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα ή οι άνθρωποι - όπως είπε ο πρόεδρος του Συνασπισμού - να λογίζονται πάνω από τις τράπεζες. Ο οπορτουνισμός σε κάθε φάση βρίσκει τρόπους να στηρίζει με την τακτική του το καπιταλιστικό σύστημα. Δεν ενδιαφέρεται να οξύνει τις αντιθέσεις του.

Είναι «ασπιρίνες» οι προτάσεις και οι θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε ο οπορτουνισμός πάντα «συντρέχει», με τον τρόπο του, στις δυσκολίες του καπιταλιστικού συστήματος. Χρειάζεται όχι απλά αντιπαράθεση, αλλά αποκάλυψη συστηματική του ρόλου και της θέσης του για όλα τα ζητήματα. Γιατί πολύ συχνά, άλλα λέει, άλλα εννοεί και άλλα πράττει. Ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται. Δεν έχει κανένα λόγο να αλλάζει θέσεις σε διάφορα προβλήματα.

Ο ανταγωνισμός θα οξυνθεί, τόνισε παρακάτω ο ομιλητής, σημειώνοντας πως η κρίση φέρνει και όξυνση του ανταγωνισμού. Και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και αναζωπύρωση εστιών πολέμου, αλλά και δημιουργία νέων. Για να προσθέσει: Εδώ γκρεμίζονται και αυτά τα ιδεολογήματα περί της παγκοσμιοποίησης ή περί της περιφερειακής ενοποίησης, όπως είναι η ευρωπαϊκή ενοποίηση, όπου οι θιασώτες της προπαγανδίζουν ότι όλοι μαζί αντιμετωπίζουμε και τα θετικά και τα αρνητικά, μοιραζόμαστε τα καλά και τις αρνητικές συνέπειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ίδια η ΕΕ. Ο καθένας να υπερασπιστεί τη δική του αστική τάξη στη χώρα του. Ταυτόχρονα όμως η επίθεση που θα δεχτούν οι λαοί θα είναι από όλους μαζί.

Οι εναλλακτικές προτάσεις διαχείρισης της κρίσης αναδεικνύουν ένα ακόμα βασικό συμπέρασμα: Το αστικό κράτος δεν αποτελεί μηχανισμό διαιτησίας και εξισορρόπησης διαφορετικών κοινωνικών συμφερόντων. Υπηρετεί με το σύνολο των εναλλακτικών ρυθμίσεών του τα σύγχρονα στρατηγικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης σε κάθε περίοδο. Γι' αυτό υποστηρίζουμε ότι πρέπει το κίνημα να είναι έτοιμο, ακριβώς, με την όξυνση της κρίσης, να οξύνει τις αντιθέσεις, να ανεβάσει τις διεκδικήσεις του σε μια σειρά προβλήματα, να μην υποταχτεί.