Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «Νέα»

Οταν ο Ροκφέλερ έγινε μέγας και τρανός, όλοι είχαν «ξεχάσει» έναν ανθυπολοχαγό που ένα φεγγαρόλουστο βράδυ άρπαξε ένα φορτίο όπλα από τις αποθήκες του στρατού των Βορείων που υπηρετούσε και τα πούλησε στους Νότιους, αρχίζοντας έτσι μια λαμπρή καριέρα, τηρώντας όλους τους κανόνες του νομιμοποιημένου εμπορίου. Στο Σικάγο δεν είχε γίνει κι αυτό;

Πολλά χρόνια αργότερα, στο Σικάγο πάντα, φυλάκισαν τον Καπόνε για φοροδιαφυγή. Κι ακόμα πιο πολλά χρόνια αργότερα, πάλι στο Σικάγο, την ώρα που βούλιαζε το άστρο της «Τζένεραλ Μότορς» στα νερά της λίμνης Michigan έβγαινε στον αφρό «ένα παιδί από την Κένυα». Τι μικρός που είναι ο κόσμος! Η Κένυα είναι δίπλα στη Σομαλία, όπου εντελώς συμπτωματικά καταγράφεται αυτόν τον καιρό συγκέντρωση πολεμικών στόλων για να καταπολεμήσουν τους πειρατές.

Ετσι είναι αυτό το σύστημα. Εχει κανόνες, έχει αξίες. Οσοι παρεκτρέπονται, φωτιά να πέσει να τους κάψει. Το 'πε κι ο πρόεδρος του ΣΕΒ προχτές. Παραδόξως δε συμφώνησε μαζί του ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, που πετάχτηκε κι άρχισε να φωνάζει κάτω τα χέρια από τις τράπεζες.

Ετσι είναι αυτό το σύστημα. Εχει συγκεκριμένους ρόλους για τον καθένα.

Το σημαντικότερο απ' όλα, σ' αυτό το σύστημα, είναι πως σε μια καρικατούρα επανάληψης του σκηνικού της γαλλικής επανάστασης οι άνθρωποι χάνουν την ταξική τους θέση και μετατρέπονται όλοι σε πολίτες!

Μνήμη: Θεσσαλονίκη το εξήντα τόσο: «Σε συμβουλεύω για καλό, μην κοροϊδεύεις την νταρντάνα τη Ζωζώ, γιατί θα σου βγει σε κακό (...) είναι φτωχιά, είναι χαζή κι όμως μπορεί, να καταστρέψει ένα παιδί. Ηταν λεβεντιά ο φίλος μας, ο γιος του παπά κι αυτή του πήρε τα μυαλά. Κοντά της ένα μαρτύριο η ζωή, βρωμιά, κρασί και φυλακή κι αυτός στο τέλος πια θα τρελαθεί, θ' αυτοκτονήσει, θα γενεί στην πόλη νταβατζής, αξίζει η Ζωζώ, ό,τι κι αν πεις».

Πώς τη λένε τη σημερινή; Αζέλ; Και ποιος είναι ο γιος του παπά;

Διαμαρτύρονται ορισμένοι, γιατί έχει, λέει, επικρατήσει ο υπόκοσμος. Αφού βρίσκουν «πολίτες» απέναντί τους, καλά κάνουν.

Πάμε γι' άλλα: «Θα πίνεις όσο έχεις να πληρώσεις». Λογικό ακούγεται. Δεν αφορά, όμως, το γνωστό πιόμα, αλλά το νερό!

Για τις τράπεζες που πέφτουν έξω, μας είπαν πως φταίνε οι καταναλωτές που πήραν περισσότερα δάνεια από όσα μπορούσαν να πληρώσουν.

Με το νερό, μας λένε πως πρέπει να εκπαιδευτούν οι καταναλωτές να μην πίνουν περισσότερο από όσο μπορούν να πληρώσουν.

Τον αέρα τον έχουν, ήδη, ρίξει στο γνωστό «χρηματιστήριο αέριων ρύπων».

Μήπως - και συγνώμη αν ενοχλούμε τους «πολίτες» - ν' αλλάζαμε σύστημα, πριν γίνουμε όλοι αναλώσιμοι;