Το 'χει κάνει συνήθειο ο υπουργός Υγείας τον τελευταίο καιρό, με τις αιφνιδιαστικές - όπως βέβαια τις χαρακτηρίζει ο ίδιος - επισκέψεις στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) των νοσοκομείων για να διαπιστώσει - κατά την έκφρασή του - «με τα ίδια μου τα μάτια, πώς λειτουργεί η εφημερία, κάτω από αυτές τις δύσκολες και πιεστικές συνθήκες». Και η διαπίστωση του υπουργού ήταν: «Πρέπει να πω, σε γενικές γραμμές, πέρα από τη διαπίστωση, ότι τα περιστατικά αντιμετωπίζονται, ότι το σύστημα υποδοχής στο συγκεκριμένο Νοσοκομείο πάσχει. Και χρειάζεται άμεσα να γίνουν παρεμβάσεις από τη Διοίκηση, ώστε τόσο οι ασθενείς όσο και οι συνοδοί τους ή οι συγγενείς τους, να αισθάνονται ότι το Νοσοκομείο, τους δέχεται, πάνω από όλα, με σεβασμό στην αξιοπρέπειά τους». Μετά από όσα είδαν τα ματάκια του και με την υπόδειξη προς τη διοίκηση για παρεμβάσεις, καθάρισε λοιπόν ο υπουργός με το χάλι της Υγείας. Οχι ότι η υποδοχή που διαπίστωσε είναι έξω από το χάλι, αλλά το μεγαλύτερο χάλι είναι η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας. Και πιο σωστά όχι χάλι αλλά συνειδητό χαράτσωμα των λαϊκών στρωμάτων. Φαίνεται γι' αυτό, για τις άλλες τις μεγάλες παρεμβάσεις που χρειάζονται σε επίπεδο πρωτοβάθμιας φροντίδας, δεν είπε λέξη. Αλλωστε, το σχέδιο νόμου που ετοιμάζει σε άλλη, χειρότερη κατεύθυνση κινείται: Προβλέπει ηλεκτρονικό βιβλιάριο Υγείας με πιστωτικό όριο. Δηλαδή, με ορισμό του ύψους των δαπανών που μπορεί καθένας να κάνει. Αν χρειάζεται παραπάνω, για να γίνει καλά θα πρέπει να 'χει η τσέπη του. Και τότε να δείτε υποδοχή που θα 'χουν οι άρρωστοι στα ΤΕΠ...