Δεν τους τσίμπησε μύγα διάφορους, ώστε να θυμηθούν το ΚΚΕ και τον εμφύλιο. Είναι γενικό το φαινόμενο. Στην Αγγλία οι «Εργατικοί» (σα να λέμε το δικό μας ΠΑΣΟΚ) βρήκαν ήδη τον εχθρό στους κομμουνιστές! Στη Γαλλία του Σαρκοζί (μέσα από ένα έντυπο αντίστοιχο της δικής μας «Καθημερινής») μιλάνε για απειλή «κόκκινου χάους». Και στην Ταϊλάνδη (εκεί που, όταν ο κόσμος έκλαιγε νεκρούς από το τσουνάμι, οι ματσό συνέχιζαν να πηγαίνουν για τις δικές τους απολαύσεις) με εντελώς αδύναμο εργατικό κίνημα, χωρίς κομμουνιστικό κόμμα, έστησαν μια μαϊμού - αντιπαράθεση του στυλ «μπλε και κόκκινοι», εκμεταλλευόμενοι την αγανάκτηση από τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Βλέπεις, ξέφτισε και το πορτοκαλί που χρησιμοποίησαν στην Ουκρανία, ενώ αποδείχτηκε γυαλόχαρτο και το βελούδινο του Χάβελ στην Τσεχία, η οποία ηγείται σήμερα του νέου αντικομμουνιστικού αγώνα.

Δηλαδή, πάλι καλά να λέμε εμείς εδώ, που η στημένη αντιπαράθεση γίνεται ανάμεσα σε μπλε - πράσινους και ροζ (οι τελευταίοι εσχάτως επέβαλαν στις εταιρείες δημοσκοπήσεων να τους ζωγραφίζουν στις μπάρες των γκάλοπ με ένα υποκίτρινο).

Μη ρωτάς «ποιος δουλεύει ποιον;».

Ξέρεις. Στη ζωή δε γίνεται να είναι και η πίτα γιομάτη και ο σκύλος χορτάτος. Αυτό που δεν κατάφεραν ούτε στην Αγγλία, ούτε στη Γαλλία, ούτε στην ...Ταϊλάνδη, το επιδιώκουν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και έχουν το θράσος να το μοστράρουν στο ίδιο φύλλο της «Αυγής», όπου στη μια σελίδα καλούν σε υπερψήφιση του «ευρωπαϊκού ριζοσπαστισμού», και στην άλλη η υποψήφια ευρωβουλευτής τους δηλώνει πως και διαφωνεί με κάτι τέτοιο και ακόμα καλύτερα ότι δεν μπορεί να υπάρχει κάτι τέτοιο.

Πρόκειται για διπλή απόχη κι όποιος τσιμπήσει. Και καλά σ' ό,τι αφορά τα μεταξύ τους, ας τα βρουν. Απευθύνονται, όμως, δημόσια, σε λαϊκούς ανθρώπους. Πάνε να τους τρελάνουν! Δηλαδή, έστω ότι κάποιος δε διάβασε και τις δύο εκδοχές του «τι είναι και γιατί παλεύει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ» και τους ψηφίζει. Μετά την κάλπη τι θα ισχύει; Αυτό που λέει το κύριο άρθρο και που είναι η κεντρική θέση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ή, αυτό που λέει η υποψήφια στη συνέντευξη για να στηρίξει την αυθαιρεσία ότι εκφράζει μία «ανερχόμενη δύναμη της κομμουνιστικής αριστεράς»; Θου κύριε. Κάτι τέτοια λένε και οι του άλλου «μου-λου», αλλά εκείνοι είναι κραγμένοι από καιρό ως ένα από τα παραμάγαζα του ΠΑΣΟΚ.

Πάμε γι' άλλα: Στη σειρά οι μπουρούδες στις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου αναμεταδίδουν το ίδιο μήνυμα: Το κύριο, λένε, είναι να παρθούν σκληρά μέτρα κι αυτό απαιτεί σύγκλιση. Δηλαδή να είναι το μαντρί καλά κλεισμένο απ' όλες τις μπάντες. Απόλυτη στοχοπροσήλωση.

Τι είναι αυτό που κάνει τους αστούς να απαιτούν από τα κόμματά τους πειθαρχία - υποταγή στον κοινό σκοπό; Αυτό που ομολογούν οι ίδιοι ως υπερβολή, μιλώντας συνολικά για το τι συμβαίνει στον καπιταλισμό: Ο φόβος από την καπιταλιστική πραγματικότητα στην εποχή του ιμπεριαλισμού που είναι ικανή να γεννήσει με την κρίση τέτοια όξυνση των ταξικών αντιθέσεων που να ενισχύονται οι κομμουνιστές, για να τους ανατρέψουν.

Γι' αυτό και τα συμπληρώματα του αστικού πολιτικού κόσμου, οι «αριστερο - δεξιές» απόχες, πρέπει να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μην υπάρχουν διαρροές. Ο ΛΑ.Ο.Σ. ήδη έχει ξεσαλώσει καλλιεργώντας έναν εξαιρετικά επικίνδυνο ρατσισμό ανάμεσα σε φτωχά λαϊκά στρώματα, και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εντέλλεται να συμμαζέψει την εκδηλωμένη ανοιχτά πλέον δυσαρέσκεια ανθρώπων που σε άλλες στιγμές της ζωής τους ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, αλλά τώρα συμμετέχουν στις εργατικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ...

Ασχετο: Αν το δεις ανάλαφρα, έχουν πλάκα οι καπιταλιστές, όταν βγάζουν ο ένας τ' άπλυτα του άλλου στη φόρα. Χτες, ένας εφοπλιστής είπε νταβατζή τον άλλο. Και επρόκειτο για τα ψίχουλα της ακτοπλοΐας. Τι θα πούνε δηλαδή άμα χρειαστεί να μιλήσουν για το ψαχνό οι δυο μεγάλοι που ελέγχουν όλο το κύκλωμα; Το πρόβλημα είναι πως αυτό που βγάζει γέλιο αφορά τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων που ζουν στα νησιά και ζουν έχοντας καθαρό το «αλίμονο αν αρρωστήσεις», «αλίμονο αν θες να πας στο διπλανό νησί», γενικά «αλίμονο αν χρειαστεί να στηριχτείς στο σαπάκι του ενός ή του άλλου». Σε λίγο, αυτοί οι άνθρωποι θα ανακαλύψουν τον παλιό και σίγουρο τρόπο, με πανάκι κόστα κόστα και κάβο κάβο για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Το ακόμα χειρότερο είναι πως όλος αυτός ο κόσμος έχει πειστεί χρόνια τώρα πως κινδυνεύει να έρθουν οι κομμουνιστές να τους πάρουν το γαϊδούρι, που στο μεταξύ δεν υπάρχει πια στα νησιά.

Δια ταύτα: Δε μας περισσεύει χρόνος. Με το «Ριζοσπάστη», την προκήρυξη του ΚΚΕ, πόρτα - πόρτα, άνθρωπο τον άνθρωπο, πριν του κάνουν οι αστοί το μυαλό χυλό.