«Στην Ταϊλάνδη είχαμε πρώτα τα "κίτρινα πουκάμισα" και τώρα "κόκκινα" που στρέφονται εναντίον των "μπλε" (...) όσοι θα νόμιζαν ότι το "κόκκινο" είναι συνυφασμένο με ριζοσπαστικές θέσεις κάνουν λάθος. Οι "κόκκινοι" είναι οι άνθρωποι του τοπικού Μπερλουσκόνι (...) δεν μιλούν οι άνθρωποι, τα ρούχα τους μόνο μιλούν (...) ποιος έχει αφαιρέσει και μέσα από ποιους μηχανισμούς τη λογική κρίση μας; (...) το μάρκετινγκ μας κατευθύνει με "αόρατα νήματα" σαν μαριονέτες (...) πως ο Γιώργος Παπανδρέου από "βλάκας" των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης έγινε αίφνης ο χαρισματικός ηγέτης και η ελπίδα του τόπου; (...) πως γίνεται τρεις χιλιάδες άνθρωποι στη Μολδαβία - δήθεν αυθόρμητα - να μπορούν να αμφισβητήσουν το αποτέλεσμα των εκεί εκλογών που σύμφωνα με τους διεθνείς παρατηρητές ήταν άψογες; (...) το θέμα μας εν προκειμένω είναι η διαμόρφωση της πολιτικής μας συνείδησης κατά κει που "φυσάνε" τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα» (ο Γ. Παπασωτηρίου στη ΒΡΑΔΥΝΗ).

«Είναι η ώρα των πολιτών να ενισχύσουν και στην κάλπη τον αριστερό ευρωπαϊσμό της ριζοσπαστικής αριστεράς» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).

«Ως προς τον αριστερό ευρωπαϊσμό αν με τον όρο αυτόν υπονοείτε μια κατεξοχήν παρέμβαση μέσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για να μετασχηματιστούν και ποιοτικά, τότε δεν συμφωνώ (...) ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επικαλείται και δεν κάνει χρήση του όρου "αριστερός ευρωπαϊσμός"» (η δεύτερη στη σειρά υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Ε. Σωτηρίου, σε συνέντευξή της στην ΑΥΓΗ).