Η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Αννα Γρηγοριάδου

Τα παραπάνω τόνισε στη γεμάτη αίθουσα της ελληνικής κοινότητας Schorndorf η Αννα Γρηγοριάδου, υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, στην ομιλία της, το Σάββατο 16 Μάη.

Συνεχίζοντας, έδωσε γλαφυρά την καθημερινή εικόνα της ζωής στη Γερμανία, λέγοντας: «Η καθημερινότητά μας είναι ίδια με αυτήν των εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλη την ΕΕ, είναι η ίδια με αυτήν των εκατομμυρίων μεταναστών που τριγυρνάνε στην Ευρώπη ψάχνοντας ένα καλύτερο αύριο. Η καθημερινότητά μας είναι αυτή του 1 στους 3 νέου άνεργου, όταν το μεγάλο κεφάλαιο της Μερσεντές, της Πόρσε, της Σοκ πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους χρόνο με το χρόνο. Είναι τα Kurzarbeit από τη μία και οι απλήρωτες υπερωρίες από την άλλη. Η καθημερινότητα στα εργοστάσια είναι αυτή των απειλών ότι "δήθεν" θα αναγκαστούν να κλείσουν το εργοστάσιο αν οι εργαζόμενοι δεν σκύψουν το κεφάλι και συμμορφωθούν με τις εντολές του εργοδότη. Είναι η Κάνον και Μπάουκνεχτ εδώ στην περιοχή που την κατακερματίζουν και απολύουν κόσμο για να τον ξαναπροσλάβουν μετά από λίγο καιρό με καινούριες, χειρότερες συμβάσεις. Η καθημερινότητά μας είναι αυτή του 1 euro Job, του Hartz IV, είναι αυτή της ημιαπασχόλησης και της 4ωρης εργασίας, είναι των τριών ημερών εργασία την εβδομάδα. Η Ατζέντα 2010 που ψήφισαν τα κόμματα εδώ στη Γερμανία και κατεδαφίζει τα τελευταία εργασιακά μας δικαιώματα».

Οσο αφορά τη νεολαία, συνέχισε: «Η καθημερινότητα των μεταναστόπουλων, των Ελληνόπουλων είναι η ταξικότητα της εκπαίδευσης. Είναι η αξιολόγηση και η κατηγοριοποίηση της Παιδείας από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο στα ελίτ και σε αυτά της εργατικής τάξης, τα hauptschule και τα realschule από τη μία και τα γκυμνάσιουμ από την άλλη. Είναι το 10% πρόσβασης των Ελλήνων στη Γερμανία στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Η καθημερινότητα αυτών των παιδιών είναι ότι το σχολείο τους δίνει σκόρπιες γνώσεις, είναι το γεγονός ότι το σχολείο αποτελεί απλά ένα εξεταστικό κέντρο. Η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με τη συγκατάθεση του Συνασπισμού και του ΛΑ.Ο.Σ., επιλέγουν τη συνεχή υποβάθμιση των ελληνικών σχολείων, του επιπέδου των γνώσεων που παρέχουν τα σχολεία αυτά, τη βάση του 10 που βάζει ταξικούς φραγμούς στα Ελληνόπαιδα είτε είναι στη Γερμανία, είτε στην Ελλάδα. Η CDU και SPD, μαζί με το σημερινό Λίνκε και τους Grune, έβαλαν τα δίδακτρα της τάξης των 1.000 ευρώ στα πανεπιστήμια με στόχο την "κάθαρση" των παιδιών της εργατικής τάξης. Οι θέσεις Ausbildung που συνεχώς μειώνονται και μετατρέπουν τα νέα παιδιά σε φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό. 3 χρόνια, λέει, είναι η Μάθηση. Στην πράξη; 3 μήνες και μετά δουλεύουν τα παιδιά σαν κανονικοί εργάτες, με μισθό που αν υπάρχει δεν καλύπτει ούτε τις βασικές ανάγκες ενός νέου».

Κλείνοντας την ομιλία της, η υποψήφια ευρωβουλευτής τόνισε για άλλη μια φορά: «Ενα είναι σίγουρο ότι ο ελληνικός λαός και κάθε λαός μπορεί και πρέπει να βρει το δρόμο του μέσα από την πάλη που ξεκινάει το λιγότερο από την ανυπακοή και απειθαρχία και φτάνει έως την ουσιαστική ρήξη με την ΕΕ.

Εμείς πιστεύουμε στη συνεργασία των λαών της Ευρώπης, στην αληθινή Ευρώπη των λαών, η οποία μπορεί να οικοδομηθεί μόνο όταν αρχίσουν ένας ένας λαός και περισσότεροι μαζί να ξηλώνουν την Ενωση των πλουτοκρατών, απειθαρχώντας, δείχνοντας ανυπακοή και διαλέγοντας το δύσκολο, μα το μόνο δρόμο που τους συμφέρει.

Οταν η Ευρώπη γίνει σοσιαλιστική, τότε μπορούμε να μιλάμε για Ευρώπη της συνεργασίας, για την Ευρώπη που πραγματικά θα προσχωρήσουν οι λαοί εθελοντικά και όχι με τη δύναμη των όπλων, με το βερεσέ, με τους ψεύτικους μύθους των κοινοτικών χρημάτων και ευημερίας. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, δηλ. ότι τα εργοστάσια θα ανήκουν στο λαό, στον εργάτη, σε αυτόν που τα δουλεύει και όχι σε κάποιους μετόχους που ίσως δεν ξέρουν καν τι παράγει ή πού βρίσκεται το εργοστάσιο. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό, ο οποίος δεν είναι τίποτε άλλο από το βασικό μηχανισμό του σοσιαλισμού, στον οποίο τα πάντα γίνονται με βάση την κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων και όχι με τον άναρχο τρόπο του καπιταλισμού. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από τον εργατικό έλεγχο, περνάει από το δρόμο της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, του σοσιαλισμού». Και κατέληξε: «Για μας, η διέξοδος βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής του ευρωμονόδρομου. Μας λένε ότι το μέλλον ανήκει στη νεολαία. Εμείς ξέρουμε ότι το μέλλον μας δεν συμβιβάζεται με την ΕΕ και τις αποφάσεις της. Είναι ο δρόμος της ισχυροποίησης του ΚΚΕ, της ισχυροποίησης του εργατικού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό. Είναι ο δρόμος που περνάει μέσα από τις αντιμονοπωλιακές αντιιμπεριαλιστικές κοινωνικές δυνάμεις.

Αυτό φοβάται το σύστημα και η άρχουσα τάξη. Τους αγώνες τους ξεκάθαρους, τους ταξικούς, τους αγώνες της εργατικής τάξης που έχουν ξεκάθαρο περιεχόμενο και στόχο. Φοβούνται την ανατροπή της αστικής εξουσίας από τους εργάτες και την πρωτοπορία τους. Γι' αυτό δεν είναι και τυχαία η αντικομμουνιστική υστερία του τελευταίου διαστήματος τόσο στην Ελλάδα με τις χυδαίες δηλώσεις του Πάγκαλου, αλλά και στη Γερμανία μετά από 20 χρόνια που έπεσε το τείχος, αλλά και σε όλη την Ευρώπη με τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, την απαγόρευση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχίας, την απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων στις Βαλτικές χώρες. Ο στόχος τους είναι καθαρός. Βλέπουν το μέλλον. Ξέρουν ότι ειδικά σε συνθήκες κρίσης, όπου φαίνονται πιο καθαρά τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, μπορεί να φουντώσει ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την αστική εξουσία και το σύστημά τους. Φοβούνται ότι μπορεί να φουντώσει ένα κίνημα που θα έχει σαν στόχο όχι μια πιο ανθρώπινη ΕΕ ή έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά την ίδια την εξουσία της εργατικής τάξης.

Εμπρός, λοιπόν, να τους δείξουμε τη δύναμή μας.

Τη δύναμη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Εμπρός, λοιπόν, να τους φοβίσουμε.

Στις 6 του Ιούνη ρίχνουμε κόκκινο.

Ψηφίζουμε για ένα καλύτερο αύριο.

Ψηφίζουμε ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ».