Κλάμα και χαμός, «δώσε και σε μένα μπάρμπα τώρα που έχουμε κρίση», αν άκουγε κανείς τους ξενοδόχους θα πίστευε πως ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Φουλαρισμένοι είναι κι ας κλαίγονται. Αλί στους εργάτες, γυναίκες κι άντρες, που δουλεύουν κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί, στα ξενοδοχεία, χωρίς καν ένα ρεπό ολόκληρο το μήνα. Αλίμονο και στους εργάτες, γυναίκες κι άντρες, που δεν έχουν σπίτι στο χωριό και θα αναγκαστούν να πληρώσουν χρυσάφι για 6 διανυκτερεύσεις - ποιανού η τσέπη αντέχει για παραπάνω; - σε μια από τις τρώγλες που παριστάνουν τα τουριστικά καταλύματα.

Κάτι τέτοιες ώρες είναι αναπόφευκτες οι συγκρίσεις. Με το σοσιαλισμό και το κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ξεκούραση.

Πήραν, λέει, τις επιδοτήσεις οι βιομήχανοι κι αντί να κάνουν επενδύσεις, έκαναν απολύσεις. Σιγά το νέο. Μια βόλτα από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αλεξανδρούπολη αποκαλύπτει σε ντουζίνες τα βιομηχανικά κουφάρια στις περίφημες ΒΙΠΕ (βιομηχανικές περιοχές). Είναι τα περιβόητα αναπτυξιακά πακέτα (κάτι ΜΟΠ και νόμος 1262) στα οποία στηρίχτηκε ένα μεγάλο μέρος από τα τότε νέα τζάκια. Από τότε ο κύκλος επαναλαμβάνεται. Κοντά στην αρπαχτή που κάνουν οι βιομήχανοι βολεύονται και οι πολιτικοί των δύο κομμάτων της αστικής τάξης που κατά διαστήματα τάζουν δουλειές με φούντες στον τοπικό πληθυσμό. Ενα ρουσφέτι ξεκινά από τον ψίθυρο στο καφενείο, «ακούγεται ότι θα δώσουν λεφτά για εργοστάσια, είμαστε κι εμείς μέσα», και σέρνεται μετά από ψίθυρο σε μπαλκόνι και τούμπαλιν για το πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, με ποια κριτήρια οι προσλήψεις, για να καταλήξουν για μια θέση μερικής απασχόλησης να σφάζεται το σόι για το αν θα είναι η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ που θα βάλει μέσον να πάρει ο βιομήχανος το δικό μας το παιδί στη δουλειά. Μετά όλοι μαζί κοιτάνε τα κουφάρια της επένδυσης. Και πάλι απ' την αρχή με τον επόμενο ψίθυρο για τις επόμενες «επενδύσεις».

Κινδυνεύεις στο τέλος να συμφωνείς με τον Ψυχάρη. Οχι για την τιμή της ντομάτας, αλλά για την κρισιμότητα της χρήσης της. Αν ήξεραν οι πολιτικοί των δύο κομμάτων της αστικής τάξης πως όπου εμφανίζονται θα τους παίρνουν με τις ντομάτες ίσως να ήταν πιο σεμνοί στην πρόκληση. Τώρα πουλάνε ρουσφέτι και για τις τιμές.

«Εθνος» και «Συναίνεση» το δίδυμο της επιτυχίας για να διαιωνίζεται η εκμετάλλευση. Οποτε η αστική τάξη βρίσκει τα δύσκολα παρουσιάζει το πρόβλημα ως εθνικό και ζητά συναίνεση για να αντιμετωπιστεί.

Δίδυμη είναι και η «επίγνωση της δυσκολίας», αυτό το διαρκές πρόσχημα για νέα βάρη στη λαϊκή οικογένεια. Με επίγνωση της δυσκολίας εφαρμόζει την πολιτική της η ΝΔ. Με επίγνωση της ίδιας δυσκολίας δηλώνει το ΠΑΣΟΚ ότι θα εφαρμόσει καλύτερα ό,τι κάνει η ΝΔ.

Γι' αυτό τελικά προκύπτουν ως κρίσιμο θέμα οι ντομάτες. Η τιμή τους καθορίζει αν θα τις πετάς ή θα τις κοιτάς από μακριά.

Εχουν επίγνωση για ποια τάξη δουλεύουν και οι αστοί πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που αναπαράγουν - πλασάρουν αυτή την πολιτική.

Ο τρόπος που αντιμετώπισαν έναν ακόμη χαμό εργάτη στη ΛΑΡΚΟ είναι χαρακτηριστικός. Ο κόσμος το 'χει τούμπανο ότι κάθε γωνιά του εργοστασίου είναι και μια παγίδα θανάτου, ότι αυτό επιδεινώνεται διαρκώς ενόψει ξεπουλήματος. Κι όμως, έσπευσαν να αναπαραγάγουν τις εκτιμήσεις της διοίκησης της εταιρείας που μίλησε για ατύχημα στα όρια της στατιστικής! Τι λε ρε! Στατιστική ο θάνατος ενός εργάτη που πήγαινε στη δουλειά για να θρέψει έξι στόματα; Στατιστική η αγωνία του για το ότι τα τέσσερα παιδιά του κινδυνεύουν να είναι κι αυτά σκλάβοι στο ίδιο αφεντικό;

Οποιος νομίζει ότι οι μηχανές δουλεύουνε με κάρβουνο κάνει λάθος. Με ανθρώπινα κορμιά δουλεύουν. Είτε ζωντανά, είτε νεκρά, είναι τα ανθρώπινα κορμιά, τα κορμιά των εργατών, αυτά που κινούν τη μηχανή και την κάνουν να 'ναι κερδοφόρα. Το βεβαιώνει η ιστορία της ΛΑΡΚΟ. Γι' αυτό και σε τέτοια μαγαζιά δίνεται το βάρος για να κυριαρχεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Για να μη σηκώνεται κεφάλι.

Πάντως, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Οι φύλακες παίρνουν τα μέτρα τους. Ο κατάλληλος άνθρωπος προαναγγέλλει την έλευση των τρομοκρατών. Μετά δημοσιεύεται το αναγκαίο σενάριο ώστε όλοι να έχουν ψηθεί όταν θα αρχίσει το μάντρωμα. Ποιους θα μαντρώσουν - ποιους θέλουν να μαντρώσουν; Η απόφαση για τα αεροπορικά ταξίδια είναι προπομπός: Ολους. Ολοι καταρχήν ύποπτοι. Μετά θα μπουν τα ταξίδια με πλοίο, ύστερα με λεωφορείο και, τέλος, κάθε ΙΧ θα περνά από chek point για να καταγράφονται οι επιβάτες του. Το είχαμε δει να γίνεται την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά τότε με εθνική υπερηφάνεια το κατάπιαμε. Να που ήταν ήδη γενική πρόβα.