Τα «νέα μέτρα» που έρχονται το επόμενο διάστημα με αιχμή τις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό, δεν είναι ένα ακόμα πακέτο, άγριων έστω, μέτρων, όπως αυτό που ανακοίνωσε πρόσφατα η κυβέρνηση στο όνομα της «διάσωσης της χώρας». Δεν είναι δηλαδή μέτρα που αφορούν περικοπές μισθών και συντάξεων ή την αύξηση των έμμεσων φόρων. Πρόκειται για βαθιές ανατροπές, που θα σαρώσουν τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και τις εναπομείνασες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του λαού. Επί τάπητος έχουν τεθεί η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, η ανασφάλιστη εργασία, το ξεθεμέλιωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας κ.ο.κ. Είναι ολοφάνερο ότι δε θα μείνει τίποτα όρθιο από όσα με αίμα και θυσίες κατέκτησαν τους δύο προηγούμενους αιώνες η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Για πολλοστή φορά από το Παρίσι ο Γ. Παπανδρέου δεν άφησε κανένα περιθώριο για αυταπάτες. «Σε αυτό το νέο δρόμο βεβαίως δε μένουμε στα έκτακτα μέτρα. Θα υπάρξει η ανάπτυξη, θα υπάρξουν οι μεγάλες αλλαγές στη Διοίκηση, στο φορολογικό σύστημα, στο εκπαιδευτικό σύστημα, στο σύστημα υγείας», έδωσε το στίγμα... Και βέβαια δεν είναι μέτρα «που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες», όπως συνειδητά παραπλανούν τον κόσμο. Είναι μέτρα συναποφασισμένα με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ... Η κλιμάκωση των ταξικών αγώνων είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Είναι πατριωτικό - ταξικό καθήκον.