- Ντίνο, με λένε,

και Κοκό

και στο Τατόι

διεκδικώ

ένα σπιτάκι

...δύο μέτρα,

που το 'χω χτίσει

πέτρα, πέτρα!

* * *

Το 'χω αποκτήσει

από παλιά

με τη... δουλιά

του βασιλιά

ναι, από τότε

μου ανήκει,

που την Ελλάδα

είχα τσιφλίκι!

* * *

- Κοκό, τι σπίτι

μας ζητάς,

όταν σε μας

χίλια χρωστάς;

Ως το λαιμό

είσαι στο χρέος,

μα στο «χαρίζουμε»

ευθέως

και στα τσακίδια

κύριε «τέως»!