«Αναμφισβήτητα, παρά το κοινωνικό κόστος που δημιούργησε η κυβερνητική πολιτική, η ένταξη στην ΟΝΕ δημιουργεί θετικό πλαίσιο για την πορεία της οικονομίας. Δυστυχώς, όμως, δεν επιβεβαιώνεται η προεκλογική ευφορία του κ. Σημίτη για την "τετραετία του κοινωνικού κράτους". Η σημερινή απεργία στα νοσοκομεία, στην οποία μετέχουν ή και πρωτοστατούν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αντανακλά την απογοήτευση των πολιτών από την έλλειψη δημοκρατικών - μεταρρυθμιστικών αλλαγών. Και ας λέει ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος ότι προωθεί αλλαγές. Οι ασθενείς γνωρίζουν...». Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το χτεσινό κύριο άρθρο της «Αυγής» και το επιλέξαμε, γιατί είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, τόσο της αμηχανίας, όσο και των αυταπατών, με τις οποίες αντιμετωπίζει η ηγεσία του ΣΥΝ τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις και, ιδιαίτερα, το ογκούμενο συνεχώς κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Γεγονός, το οποίο στενεύει όλο και περισσότερο τα περιθώρια ελιγμών και κινήσεων της ηγεσίας του ΣΥΝ, καθώς κάνει αντικειμενικά όλο και δυσκολότερη τη λεγόμενη «προγραμματική αντιπολίτευση».