Γρηγοριάδης Κώστας

Ενδεικτικές της στάσης των κυβερνητικών στελεχών είναι οι χτεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, Δ. Ρέππα. Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων επανέλαβε πως η κυβέρνηση «θα υπερασπιστεί σθεναρά τη θέση της χώρας μας μέχρι τέλους», χαρακτήρισε απαράδεκτες τις απαιτήσεις του τέως, που «φανερώνουν την αδιαφορία και την περιφρόνησή του προς τον ελληνικό λαό και τα συμφέροντά του».

Κι επειδή το θέμα προσφέρεται για αντιπολίτευση, κατήγγειλε και τη θέση της ΝΔ ως «γκρίζα», καλώντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «να τοποθετηθεί με τρόπο απόλυτο και διαυγή απέναντι στην απαίτηση του τέως, απαίτηση που πρέπει να αποδοκιμαστεί, όχι μόνον ως προς το περιεχόμενο, αλλά και ως προς τη σύλληψή της. Ως προς αυτήν καθ' αυτήν την πρωτοβουλία που είχε ο τέως, η οποία θα πρέπει να αποδοκιμαστεί από το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας μας, γιατί καταντά πρόκληση».

Προέβη ακόμα στη ρηξικέλευθη πρόταση (που ίσως υποκρύπτει άλλου είδους σκοπιμότητες) να δημιουργηθεί ένα «αρραγές μέτωπο απέναντι σε αυτή την "επίθεση" που δέχεται ο ελληνικός λαός, λόγω των ηθικά, ιστορικά και πολιτικά απαράδεκτων απαιτήσεων του τέως». Αν αυτή η φράση είναι δηλωτική του τρόπου με τον οποίο σκέπτεται η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το όλο θέμα, τότε γίνεται ξεκάθαρο πως θα αξιοποιήσει στο έπακρο την υπόθεση Γλύξμπουργκ για να αποπροσανατολίσει το λαό και την πάλη του ενόψει των αντιλαϊκών μέτρων που «μαγειρεύει» (εργασιακό, ασφαλιστικό κ.ά.).

Συνεχίζοντας, ο Δ. Ρέππας σχολίασε καυστικά την απαίτηση του τέως να του επιδικαστεί για ψυχική οδύνη ένα ποσό 50 εκατομμυρίων δραχμών, το οποίο θα προσφέρει στους σεισμόπληκτους! Ο Δ. Ρέππας συνέχισε ειρωνευόμενος την απαίτηση του τέως υπέρ του εαυτού του, που ανέρχεται σε δεκάδες δισ. δραχμές και την απαίτησή του υπέρ τρίτων, ύψους μόνο 50 εκατομμυρίων. «Αυτή η κλίμακα αξιών είναι δηλωτική του τρόπου που αντιλαμβάνεται τα πράγματα ο τέως», κατέληξε ο Δ. Ρέππας.

Ακολούθως καθησύχασε πως οι διαδικασίες συνεχίζονται και πως θα γίνουν όλοι οι ενδεδειγμένοι χειρισμοί, για να καταλήξει οξύνοντας την κριτική του: «Ο ελληνικός λαός και η χώρα τον έχει πληρώσει τον τέως. Τον έχει πληρώσει σε πολλά επίπεδα και με διάφορους τρόπους και αυτή την ώρα και πάλι χρωστάει στο ελληνικό δημόσιο. Είναι λοιπόν οφειλέτης. Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε απερίσπαστα το έργο μας, αφήνοντας τους παράγοντες του παρελθόντος να διεκδικούν - ίσως - ρόλους στο σήμερα και το αύριο. Θα απογοητευτούν όμως γιατί δεν έχουν καμία θέση στο σήμερα και το αύριο της χώρας».

Στην κυβέρνηση της ΝΔ το 1992, που είχε ακολουθήσει το δρόμο της διαπραγμάτευσης, επέρριψε την ευθύνη ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, εκφράζοντας τη θλίψη του που στελέχη της ΝΔ κατάντησαν υπερασπιστές του Γλύξμπουργκ.

Με τη σειρά του ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, δήλωσε πως η εμφάνιση του τέως στο Λονδίνο ως ιδιώτη είναι ευπρόσδεκτη, όμως θα πρέπει να σεβαστεί το νόμο του 1994, να δηλώσει όποιο επίθετο επιθυμεί, να εγγραφεί σε κάποιο δημοτολόγιο και ακολούθως να δηλώσει πίστη στο Σύνταγμα και ότι αποδέχεται τη μορφή του πολιτεύματος.

Τέλος, ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπαντωνίου, δήλωσε πως «ο κ. Γλύξμπουργκ έχει μια ιστορία στον τόπο μας, όλοι τον γνωρίζουμε. Και γνωρίζουμε επίσης τι τεράστια ζημιά έχει κάνει στη δημοκρατία μας. Αυτό που θα ήθελα να του συστήσω είναι να μην αναφέρεται πολύ σε θέματα περιουσιακά, διότι ο ελληνικός λαός έχει μνήμη, αλλά και κρίση και δεν πρόκειται να επιτρέψει οποιοδήποτε παζάρι σε θέματα που τον αφορούν αποκλειστικά».

Η επίθεση του Δ. Ρέππα στη ΝΔ δεν έμεινε αναπάντητη από τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος, Θ. Ρουσόπουλο, ο οποίος σε μια δήλωση για... «κατανάλωση», που δε διατυπώνει καμία πρόταση, αναφέρει: «Ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης Σημίτη παραδέχονται πλέον δημοσίως ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε έναν νόμο της ίδιας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσποιείται ότι δεν αντιλαμβάνεται αυτήν την πραγματικότητα. Οι γκρίζες επιθέσεις έχουν ως μόνο στόχο να αποπροσανατολίσουν τον ελληνικό λαό. Εστω και τώρα η κυβέρνηση του κ. Σημίτη πρέπει να δώσει λύση, που θα ελαχιστοποιεί το κόστος για τον Ελληνα φορολογούμενο. Το πολιτειακό έκλεισε αμετάκλητα το 1974, με πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας. Για τους πολίτες που παρακολουθούν βγαίνει αβίαστα ένα και μόνο συμπέρασμα: Οι πρωτεργάτες της προπαγάνδας άρχισαν τώρα να γράφουν και παραμύθια. Εν έτει 2000, όμως, παραμύθια με βασιλόπουλα και δράκους δε γίνονται πιστευτά και προκαλούν μόνο θυμηδία».