Βασικό καθήκον είναι η διαμόρφωση και διεύρυνση του ΑΑΔΜ. Η επιτυχία αυτού του στόχου θα εξαρτηθεί από την πιο ευρύτερη διάδοση και αφομοίωση των Θέσεων του Κόμματος, την ικανότητα να πείσουν όλο και πιο πλατιές μάζες για την ορθότητά τους, αλλά και για τη δυνατότητα να γίνουν αυτές πραγματικότητα, αγκαλιάζοντας όλο και πιο ευρύτερους χώρους επιρροής. Εχει ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο αυτό που θα πεις, αλλά και πώς θα το πεις, με ποια επιχειρήματα για να πείσεις, να προσελκύσεις το συνομιλητή σου.

Οι Θέσεις δεν μπορούσαν να αναφερθούν σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε διάφορους χώρους και γι' αυτό ο προσυνεδριακός διάλογος καλείται να εμπλουτίσει τις Θέσεις αυτές, να τις συμπληρώσει με συγκεκριμένες επισημάνσεις, προτάσεις και εκτιμήσεις, βοηθώντας έτσι το Συνέδριο και τα όργανά του να διαμορφώσουν πληρέστερα και πιο σωστά τις αποφάσεις που θα ληφθούν στο Συνέδριο.

Θα αναφερθώ πρώτα στο χώρο των πολιτικών προσφύγων, τόσο στους επαναπατρισθέντες, όσο και σ' αυτούς που παραμένουν ακόμη στην ξενιτιά. Στη Θέση 39 αναφέρεται η καμπάνια για τα 50χρονα του ΔΣΕ και τα 80χρονα του ΚΚΕ... για τη γνωριμία με την ιστορική πείρα του Κόμματος... θα έπρεπε εδώ να σημειωθεί και η Εθνική Αντίσταση, συνέχεια της οποία είναι ο ΔΣΕ.

Ενα κομμάτι της ιστορίας του Κόμματος, της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ αποτελεί η πολιτική προσφυγιά. Στις παροικίες των πολιτικών προσφύγων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ζουν ακόμη χιλιάδες εκπατρισμένοι πολιτικοί πρόσφυγες (ο όρος ίσως τυπικά να έχει καταργηθεί, στην ουσία όμως υπάρχει) με τις οικογένειές τους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που για διάφορους λόγους (πρόβλημα «γένους», συνταξιοδοτικά κ.ά.) δεν μπορούν να επαναπατριστούν. Σε μερικές χώρες υπάρχουν και κομματικές οργανώσεις, ενώ σε άλλες λειτουργούν μόνο Πολιτιστικοί Σύλλογοι. Μετά την ανατροπή των καθεστώτων στις χώρες αυτές, οι εναπομείναντες σ' αυτές πολιτικοί πρόσφυγες, όπως και οι λαοί των χωρών αυτών, υφίστανται τις ολέθριες συνέπειες αυτής της ανατροπής, αλλά και τις ιδεολογικές επιδράσεις και πιέσεις της πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις και τα όργανά τους στις χώρες αυτές.

Η παρουσία και η φροντίδα του Κόμματος για τα προβλήματα στο χώρο αυτό είναι απαραίτητη. Η τακτική επαφή, στο μέτρο του δυνατού, η φροντίδα, προβολή και προώθηση των προβλημάτων των επαναπατρισθέντων πολιτικών προσφύγων από την ΚΟ στη Βουλή και του προβλήματος του επαναπατρισμού των υπολοίπων που επιθυμούν να γυρίσουν στην πατρίδα θα πρέπει να απασχολούν το Κόμμα. Στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να αξιοποιούνται και οι μαζικοί φορείς, όπως οι ΠΟΑΟ, ΠΕΕΠΠ, ΠΕΑΕΑ, που δυστυχώς δε βρήκαν ούτε την υπόμνηση στις Θέσεις. Αρνητική ήταν η απουσία του Κόμματος και του «Ριζοσπάστη» από τις εκδηλώσεις στο χωριό «Νίκος Μπελογιάννης» της Ουγγαρίας, με την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυση του χωριού και τη χιλιετηρίδα του ουγγρικού κράτους. Γενικά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, που είναι και λενινιστική θέση, δεν πρέπει να εγκαταλείπεται το «βήμα» για την έκφραση και προώθηση των Θέσεων του Κόμματος από εκδηλώσεις και σώματα που μας είναι δυσάρεστα και μπορεί και εχθρικά. Και για το λόγο αυτό δε θεωρώ σωστή την αποχώρηση των συνδικαλιστών από το προεδρείο της ΓΣΕΕ, παρ' όλη τη σωστή απόφαση της δημιουργίας του ΠΑΜΕ. Ενα άλλο ζήτημα που θέλω να θίξω είναι η ιδεολογικοπολιτική δουλιά και διαπαιδαγώγηση στα μέλη του Κόμματος και ιδιαίτερα στα νέα μέλη και όχι μόνο για τη θεωρητική κατάρτισή τους, αλλά και για την ατσαλένια πίστη στο Κόμμα και την ετοιμότητα να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις. Παραδείγματα ακράδαντης πίστης και αντοχής στα βασανιστήρια στις φυλακές και εξορίες έχουν δείξει πολλά οι παλιότεροι σύντροφοί μας.

Δυστυχώς, αυτό δε συνέβη και στην περίπτωση της ανατροπής των καθεστώτων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όταν πολλά νέα μέλη, αλλά και στελέχη του Κόμματος οδηγήθηκαν στην απογοήτευση, στην ηττοπάθεια και τελικά στην αποχώρηση από το Κόμμα. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης σιδερένιας πίστης και αντοχής, που είναι το πρωταρχικό κριτήριο για το μέλος του Κόμματος και ακόμη περισσότερο για την επιλογή των στελεχών. Πρέπει όμως να διακρίνουμε τη σιδερένια πειθαρχία, την πίστη και αφοσίωση στο Κόμμα, την τήρηση των καταστατικών αρχών από την τυφλή πίστη και την άποψη ότι κάποιοι είναι αλάνθαστοι, είναι θεοί και παντογνώστες.

Τα γεγονότα που συνέβησαν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και ιδιαίτερα στη Σοβιετική Ενωση ήταν αποτέλεσμα και τέτοιων απόψεων. Τα γεγονότα αυτά ήταν συνταρακτικά και πολλούς συγκίνησαν και άλλους απογοήτευσαν και τους οδήγησαν στην ηττοπάθεια, στον πανικό και στην αποστασιοποίηση. Εδώ πρέπει να τονιστεί και η ευθύνη του Κόμματος, που δεν αντιμετώπισε έγκαιρα το ρόλο που έπαιξαν οι ηγεσίες του ΚΚΣΕ τις τελευταίες δεκαετίες και δεν αποκάλυψε την υπονόμευση από τα έσω του ΚΚΣΕ και την επέμβαση και συμβολή του εξωτερικού παράγοντα. Δεν ήταν στο βαθμό που έπρεπε και η παρέμβαση των επαναπατρισθέντων πολιτικών προσφύγων από τις χώρες αυτές, που μερικοί είτε ωραιοποιούσαν την κατάσταση είτε περνούσαν στο άλλο άκρο της συκοφάντησης και της ισοπέδωσης των πάντων, που δημιούργησε έντονη αντίδραση στα μέλη και τους οπαδούς του Κόμματος. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών προσφύγων αντιμετώπισαν ψύχραιμα και αντικειμενικά τις εξελίξεις στις σοσιαλιστικές χώρες, στήριξαν το Κόμμα στην κρίσιμη περίοδο της διάσπασης και το στηρίζουν και σήμερα.

Οσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο φανερός ο ρόλος του εσωτερικού και εξωτερικού παράγοντα στην υπονόμευση και διάλυση του Κόμματος και της μεγάλης χώρας - αυτού του «αντίπαλου δέους», που άλλοι το αναφέρουν και άλλοι το νοσταλγούν για τη διατήρηση της ισορροπίας στην κοινωνία, τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας των λαών. Τώρα, βέβαια, γίνεται φανερός και ο προδοτικός ρόλος μερικών στελεχών του ΚΚΣΕ στη διάλυσή του και στη διάλυση της χώρας. Την πιο πειστική απόδειξη για τον αισχρό ρόλο της ηγεσίας του ΚΚΣΕ αποτελεί η δήλωση του Μ. Γκορμπατσόφ ότι «σκοπός της ζωής μου ήταν η εξολόθρευση του κομμουνισμού» και μάλιστα για την επίτευξη του σκοπού αυτού χρησιμοποίησε την ανάδειξή του στην κορυφή της ηγεσίας.

Θεωρώ ότι οι σύντροφοι που εγκατέλειψαν το Κόμμα γι' αυτούς τους λόγους είναι καιρός να γυρίσουν στις γραμμές του, αφήνοντας εκείνους που συνειδητά τάχθηκαν ενάντια στο Κόμμα και συνεχίζουν με την αρθρογραφία τους, με τα βιβλία τους και τη συμμετοχή τους στις διάφορες εκπομπές τη συκοφαντική αντιΚΚΕ προπαγάνδα.

Νομίζω ότι το Συνέδριο πρέπει να δει το πρόβλημα της επιστροφής στο Κόμμα αυτών των συντρόφων, αλλά και παλαιότερων συντρόφων που σε διάφορες φάσεις της εσωκομματικής διαπάλης έμειναν έξω από το Κόμμα. Η καλοπροαίρετη αμφισβήτηση και κριτική που εκφράζονται στα όργανα του Κόμματος και βασίζονται στις καταστατικές αρχές του είναι υγιή φαινόμενα και πρέπει να ενθαρρύνονται. Κρίμα που ανώτερα στελέχη του Κόμματος καταπατούν αυτές τις αρχές και δίνουν το κακό παράδειγμα ιδιαίτερα στους νέους για την προσχώρηση στο Κόμμα. Με την ανοιχτή αντιπαράθεση με το Κόμμα, τη δημοσίευση των Θέσεών τους έξω από τα όργανα, τη συκοφαντική εκστρατεία ενάντια στην ηγεσία του, την εγωιστική επιμονή στην ορθότητα και την επιβολή των θέσεών τους, κάνουν ζημιά όχι μόνο στο Κόμμα, αλλά στο λαϊκό κίνημα, στην κοινωνία, οδηγώντας τη νεολαία στην απάθεια και δημιουργώντας την εντύπωση ότι «όλοι το ίδιο είναι». Ελπίζω το Συνέδριο να δώσει την πρέπουσα απάντηση σ' αυτούς και εύχομαι καλές επιτυχίες στις εργασίες του.

Ραφήνα