Πολύ έγκαιρα είχαμε προβλέψει ότι και η παγκόσμια Διάσκεψη της Χάγης για τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη θα οδηγηθεί σε αποτυχία, όπως, άλλωστε, έγινε και με τις ανάλογες Διασκέψεις στο Ρίο και στο Κιότο. Τώρα πλέον, μετά την ολοκλήρωσή της, ακόμη και μερικοί από τους πρωτεργάτες της, όπως ο Ολλανδός υπουργός Περιβάλλοντος, ομολογούν ανοιχτά: «Δεν πετύχαμε. Οι 181 σύνεδροι έφυγαν με άδεια χέρια από τη Χάγη»...
Ασφαλώς και δεν επιχαίρουμε για την επιτυχία της πρόβλεψής μας αυτής. Ούτε, βέβαια, διεκδικούμε ρόλο σύγχρονης «Πυθίας». Πώς αλήθεια θα μπορούσε το αποτέλεσμα να είναι διαφορετικό από μια Διάσκεψη, όπου οι πολιτικοί ή οικονομικοί εκπρόσωποι των πολυεθνικών μονοπωλίων έδιναν τον τόνο; Ηταν μαθηματικά βεβαιωμένο ότι οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών χωρών θα λειτουργούσαν ως υπηρέτες των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία δε διστάζουν μπροστά στο βωμό του κέρδους να θυσιάσουν το μέλλον του πλανήτη.
Και ασφαλώς αυτά τα μονοπωλιακά μεγαθήρια είναι τα μόνα που δεν έφυγαν «με άδεια χέρια» και από αυτή τη Διάσκεψη. Ισως να ήθελαν κάτι περισσότερο, όπως για παράδειγμα τη λήψη απόφασης για την ελεύθερη «αγορά ρύπανσης», από τις ανεπτυγμένες χώρες, όπως ήταν και η πρόταση των ΗΠΑ. Ομως κι έτσι που ήρθαν τα πράγματα το πεδίο παραμένει ελεύθερο, ώστε στο όνομα της λεγόμενης «ανάπτυξης» να συνεχίζουν να βιάζουν ασύστολα τη φύση, να εκμεταλλεύονται άγρια το περιβάλλον, να «μπουκώνουν» ασύδοτα την ατμόσφαιρα με τα αέρια του «θερμοκηπίου», να σπέρνουν το θάνατο...
Το μόνο που έμεινε τελικά από τη Διάσκεψη της Χάγης ήταν οι τραγικές διαπιστώσεις και οι δυσοίωνες προβλέψεις των επιστημόνων. Σύμφωνα με αυτές, αν δε ληφθούν μέτρα, η θερμοκρασία σε 100 χρόνια θα αυξηθεί μέχρι και κατά 6 βαθμούς Κελσίου - όσο αυξήθηκε, δηλαδή, τα τελευταία 10.000 χρόνια - με αποτέλεσμα τις επόμενες δεκαετίες να κινδυνεύσουν ολόκληρες παραθαλάσσιες πόλεις να καλυφθούν από τα νερά, να καταστραφούν σημαντικές εκτάσεις των τροπικών δασών, να ζει η ανθρωπότητα καθημερινά με το φάσμα της πλημμύρας, της λειψυδρίας, των πυρκαγιών και του νέφους των πόλεων.
Οι γκρίζες αυτές διαπιστώσεις, δυστυχώς, μετατρέπονται πλέον μετά και το φιάσκο της Χάγης σε θλιβερή βεβαιότητα. Μια βεβαιότητα που γίνεται ακόμη πιο μακάβρια για το περιβάλλον, το μέλλον του πλανήτη και την υγεία της ανθρωπότητας, όταν προστεθεί στις υπόλοιπες «πληγές του Φαραώ», όπως αυτή των «τρελών αγελάδων» που βρίσκεται σήμερα στο πρώτο πλάνο της επικαιρότητας ή της μόλυνσης των θαλασσών που είναι πάντα στην ημερήσια διάταξη.
Μπροστά σε μια τέτοια τραγική πραγματικότητα, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν μπορεί πλέον να συνυπάρξει ούτε με την ομαλή εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη, το δίλημμα για τον κάθε εργαζόμενο, για τους λαούς όλου του κόσμου είναι ένα και μοναδικό: Θα συμβιβαστούν με αυτήν την κατάσταση ή θα παλέψουν για την ανατροπή της; Και από αυτήν την άποψη, επομένως, το όραμα για τη λαϊκή οικονομία, ο αγώνας για μια άλλη εντελώς διαφορετική πολιτική που θα έχει επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι το ασύδοτο κέρδος, γίνεται πια ακόμη πιο επιτακτικός.
Feeds
Ο λογαριασμός στην Αθήνα 
