Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι η ΟΝΕ δε δημιουργεί θετικό κλίμα για την πορεία της οικονομίας γενικά, αλλά για την πορεία της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων ειδικά και συγκεκριμένα. Αλλωστε, για να διασφαλιστεί ακόμη περισσότερο η πορεία αυτή, η ΟΝΕ προβλέπει και η κυβέρνηση εξειδικεύει και υλοποιεί μια σειρά από παραπέρα μέτρα, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, οι αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στην υγεία, στην παιδεία, κλπ. Οι όποιες «δημοκρατικές-μεταρρυθμιστικές αλλαγές» εννοεί η «Αυγή» μπορούν να χωριστούν σε δυο, βασικά, κατηγορίες: `Η θα είναι πραγματικά προς όφελος του λαού, οπότε θα στραφούν αντικειμενικά ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα, στο πλαίσιο και τις κατευθύνσεις της ΟΝΕ, κλπ., κλπ. Οπότε, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, μπαίνουν γενικότερα ζητήματα ριζικών αλλαγών στον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό των δυνάμεων και στην πορεία της χώρας. `Η θα είναι μια πολιτική στην ίδια κατεύθυνση με τη σημερινή, αλλά κάπως λιγότερο αντιλαϊκή, κάπως λιγότερο απάνθρωπη.

Σε ποια από τις δυο κατηγορίες συμπεριλαμβάνει η «Αυγή» τις «δημοκρατικές-μεταρρυθμιστικές αλλαγές» της, κι αν είναι στη δεύτερη - όπως εκτιμάμε εμείς - πού το είδε το δημοκρατικό και μεταρρυθμιστικό τους περιεχόμενο, ακόμη κι αν ήταν δυνατό αυτές να υλοποιηθούν;