Ονομάζεται Αθανάσιος Διαμαντόπουλος (σ.σ.: οι φίλοι του τον αποκαλούν Θανάση). Είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τυγχάνει επιφυλλιδογράφος στην εφημερίδα «Επενδυτής». Στο τελευταίο του πόνημα κατατάσσει τον εαυτό του σ' αυτούς που πιστεύουν ότι όσοι «προσβλέπουν στην αναβίωση του κομμουνιστικού συστήματος» ανήκουν στους «εξ ηλιθιότητας ή εκ διαστροφής εχθρούς της ανθρωπότητας»...

*

«Χρήσιμες» παρατηρήσεις.

Τόσο η πρώτη, περί «ηλιθιότητας», ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι προέρχεται από έναν κύριο, τον κύριο Διαμαντόπουλο, τον οποίο θαύμασε το πανελλήνιο προ διετίας να βγαίνει στα μεσημεριανάδικα και να πρωταγωνιστεί σε υψηλού επιπέδου «ξεκατινιάσματα» με συμπρωταγωνιστή τον μπουζουκομαγαζάτορα κύριο Στηβ Κακέτση,

*

όσο και η δεύτερη, περί «διαστροφής», πολύ περισσότερο που προέρχεται από τον ίδιο άνθρωπο, τον κύριο Διαμαντόπουλο, ο οποίος - μιας και το έφερε η κουβέντα περί «διαστροφής» - έχει υπογράψει τη βιογραφία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υπό τον ομώνυμο τίτλο...

*

Ομως, εκεί που ο καθηγητής Διαμαντόπουλος, αυτός ο φίλος της ανθρωπότητας, αναδεικνύεται σε... πανεπιστήμονα, είναι στο σημείο όπου η πένα του

- «Και συ πρόστυχη πένα και μολύβι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα», που θα 'λεγε κι ο Βάρναλης -

ξερνάει τα εξής:

«Γίνονται δε (σ.σ.: οι κομμουνιστές) μέσα από τη "νομιμοποίηση" της αντισυστημικής αντιπολίτευσης που επέλεξαν, οι - ακούσιοι; - σύμμαχοι της τρομοκρατίας. Αυτής που πυροβολεί, πυρπολεί και ποικιλοτρόπως εξοντώνει όσους δουλεύουν, όσους υπάρχουν, όσους αναπνέουν και όσους σκέπτονται» (!!!)...

*

Από δω και πέρα νομίζουμε ότι κάθε σχόλιο περιττεύει.

Αλλωστε, καθίσταται ολοφάνερο:

Ο εν λόγω «κύριος» (η λέξη πλέον σε εισαγωγικά) διαθέτει όλα τα «ακαδημαϊκά» προσόντα για να «διδάξει» στα απανταχού «πανεπιστήμια» του πιο εμετικού, διεστραμμένου (και πανηλίθιου) αντικομμουνισμού.