Τι έμαθες από τα χτεσινά δελτία και τις εφημερίδες;

«Θα βουλιάξει η Μύκονος και πάλι». Πρώτη είδηση. Από και για την αστική τάξη. Που μετράει τη ζωή με τα δικά της μέτρα.

Καλά κάνει.

Οταν ο εργάτης αγοράζει την εφημερίδα του εφοπλιστή, αγοράζει και την ιδεολογία του. Τον πληρώνει, δηλαδή, για να του πει - ο εφοπλιστής στον εργάτη - «εισαι και μεγάλος βλάκας» (άλλη είναι η σωστή λέξη, αλλά...)

Οταν ο εργάτης βλέπει το κανάλι του βιομήχανου και νομίζει ότι είναι τζάμπα ξεχνά ότι το έχει ήδη χρυσοπληρώσει στην τιμή κάθε προϊόντος που περιέχει και το κόστος της διαφήμισης. Οπως με τις εφημερίδες, έτσι και με το κανάλι του βιομήχανου, ο εργάτης έχει προπληρώσει - αγοράσει και την προπαγάνδα του. Αυτήν που προωθεί την άποψη πως το ταμείο του καπιταλιστή είναι η πατρίδα του εργάτη.

Λεπτομέρειες, ίσως. Που γίνονται πρόκληση τέτοιες μέρες, καθώς, για παράδειγμα, η μία μετά την άλλη υπηρεσίες του δημοσίου κόβουν «παροχές» όπως τις παιδικές κατασκηνώσεις, τα ασφαλιστικά ταμεία ανακοινώνουν ότι δεν καλύπτουν πια τα πιο χρησιμοποιούμενα φάρμακα, η Εργατική Εστία έκοψε ήδη το δικαίωμα σε χιλιάδες ανθρώπους να κάνουν διακοπές με τον μόνο τρόπο που άντεχε η τσέπη τους, τα περίφημα κουπόνια.

Μέρα πανεργατικής απεργίας χτες, τι πιο φυσικό να απεργούν και οι ναυτικοί; Ε, δεν άρεσε στο MEGA και ποιος τον έπιανε τον Καψή. Ξέρασε τη χολή του πάλι για την «ταλαιπωρία των τουριστών», χωρίς να απαντήσει στο απλό: Οι 400.000 που έπαιρναν δελτία κοινωνικού τουρισμού μειώθηκαν στους 250.000. Δηλαδή, αφαιρέθηκε το δικαίωμα από 150.000 εργαζόμενους. Αυτοί οι άνθρωποι θα λείψουν πράγματι και από τους περίφημους τουριστικούς προορισμούς. Το θέμα όμως γίνεται γαργάρα. Γιατί; Γιατί άλλο είναι το θέμα που θέλουν να προβάλουν οι δυο - τρεις πολυεθνικές που ελέγχουν τον «ματσό» τουρισμό. Το πρόβλημα, εκτός από τους εργάτες, το έχουν και όλοι αυτοί οι μικρομεσαίοι που κοιτάνε να ζήσουν με πελατεία δυο μηνών το καλοκαίρι, αντί να δούνε τι θα κάνουν μαζί με τους εργάτες όλο το χρόνο. Το πρόβλημα το έχουν, επίσης και όσοι εργαζόμενοι κυνηγάνε να μοιραστούν ανά εφτά μια θέση εργασίας στη διάρκεια μιας βδομάδας σ' ένα ξενοδοχείο, αντί να δουν πώς θα παλέψουν για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να πρόβλημα για λύση στην περίφημη «τουριστική βιομηχανία».

Η πρόταση του ΚΚΕ για τη λαϊκή οικονομία ασχολείται με τέτοιες πραγματικότητες. Γι' αυτό και εξαφανίζεται από τα μέσα ενημέρωσης της κατά τα άλλα «δημοκρατίας». Τέτοιες μάχες είναι μπροστά. Οχι για άμυνα μόνο, αλλά για επιθετική προβολή του δρόμου που μπορεί να εξασφαλίσει λαϊκή ευημερία.

Την έπιασε το παράπονο την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ψήφισαν, λέει, το μνημόνιο με το ΔΝΤ και την ΕΕ (αμετάφραστο) και τώρα δεν αναλαμβάνουν το κόστος να το εφαρμόσουν.

Δεν ξέρουμε σε ποιους αναφέρεται, εμείς μια χαρά τους βλέπουμε να προωθούν ήδη για εφαρμογή ό,τι έχει αποφασιστεί.

Αυτό που ανησυχεί την αστική τάξη είναι πως ό,τι κι αν αποφασίζει η Βουλή δεν έχει τη λαϊκή συναίνεση, ότι οι αγώνες που οργανώνονται δεν αφορούν κάποιο μικρό τμήμα εργαζομένων αλλά όλο και ευρύτερες δυνάμεις. Παρά τις προβοκάτσιες, παρά τις κινδυνολογίες, χιλιάδες και χιλιάδες επιλέγουν να χάσουν ένα μεροκάματο απεργώντας, για να μη χάσουν τη ζωή τους. Αυτό που ανησυχεί την αστική τάξη είναι πως την ώρα που οι υπουργοί σαλπάρουν για τριήμερο σε κάποια Μύκονο, οι εργαζόμενοι οργανώνουν την πάλη τους. Αυτό ζητάει η αστική τάξη από τους υπουργούς να ανατρέψουν. Τζάμπα κόπος. Η ταξική πάλη έχει τις δικές της κανονικότητες.

Ασχετο: Στα ψιλά ορισμένων εφημερίδων διακινείται ένα παράπονο: Γιατί, λέει, επικεντρώνεται το ενδιαφέρον για την ανταγωνιστικότητα στην περικοπή των μισθών; Αυτοί που ρωτάνε είναι μια ομάδα οικονομολόγων - γνωστή από παλιά για την προσφορά της να δίνει λύσεις στο σύστημα, ώστε να αποφεύγονται αναταραχές. Αυτό και το πρόβλημά τους. Το ταμείο είναι των καπιταλιστών κι αυτοί ξέρουν καλύτερα από τους οικονομολόγους της ΓΣΕΕ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τι πρέπει να κόψουν για να γίνουν ανταγωνιστικοί. Το πρόβλημα, λοιπόν, το έχουν οι οικονομολόγοι που και καπιταλισμό θέλουν και ανθρώπινος να είναι. Δεν τους λυπόμαστε στη θλίψη τους.