Στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, στο κομμάτι αυτό που σήμερα στερείται - ή, μάλλον, του στερούν - ακόμη και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στους οικονομικούς και πολιτικούς μετανάστες, αναφέρεται ο Χρήστος Καράτσαλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Μετανάστευσης της ΚΕ.

Ο Χρ. Καράτσαλος στέκεται ιδιαίτερα στο ισχύον νομικό πλαίσιο, στο νομοσχέδιο για τους μετανάστες που ήδη κατατέθηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση, αλλά και στην πρακτική των κρατικών αρχών που δημιουργούν ένα εξαιρετικά αρνητικό κλίμα σε βάρος των μεταναστών. Θεωρεί, δε, ως μόνη λύση την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση όλου του ελληνικού λαού απέναντι σ' αυτούς τους ανθρώπους, τονίζοντας πως σήμερα υπάρχει ανάγκη για κοινούς αγώνες, «αφού αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα απ' όσα μας χωρίζουν»...

Κατ' αρχήν, ο Χρ. Καράτσαλος υπενθυμίζει πως η Ελλάδα ήταν χώρα μεταναστευτική. Από τις αρχές, όμως, της δεκαετίας του 1970 ήρθαν στη χώρα μας 55.000 μετανάστες από την Αίγυπτο, ενώ στη δεκαετία του 1980 ήρθαν από τις Φιλιππίνες - κυρίως για οικιακοί βοηθοί - άλλα 40.000 - 45.000 άτομα. «Ωστόσο με την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών άρχισαν να έρχονται μαζικά μετανάστες, ιδίως από γειτονικές χώρες, που έπαψαν να φυλάνε τα σύνορά τους. Ετσι, στο 2000 βρίσκονται στην Ελλάδα πάνω από 800.000 άτομα, που τους καλοκαιρινούς μήνες με τους "εποχιακούς" μετανάστες φτάνουν στο 1,3 εκατομμύρια», λέει χαρακτηριστικά.

Για το νομικό πλαίσιο, ο υπεύθυνος του Τμήματος Μετανάστευσης της ΚΕ υπογραμμίζει πως στην Ελλάδα νόμος για τους μετανάστες, ουσιαστικά, δεν υπήρχε. Ετσι, έγινε ένας, το 1991, «που αντιμετώπιζε και δεν αντιμετώπιζε τα ζητήματα». Επιπλέον, υπενθυμίζει, το προεδρικό διάταγμα του 1997 για τη λεγόμενη πράσινη κάρτα παραμονής και εργασίας, που δημιούργησε κι άλλα προβλήματα με την αντιφατικότητα του. «Η πρακτική των αρχών στηρίζεται σ' αυτήν την αντιφατικότητα, ώστε να κρατάει όλους τους μετανάστες σε μια διαρκή προσωρινότητα, που δημιουργεί φοβίες και, ουσιαστικά, αφαιρεί τις δημοκρατικές ελευθερίες τους. Εύκολα, γίνονται συλλήψεις και απελάσεις. Αρκεί να μη θίγονται οι εργοδότες, που οι αρχές στηρίζουν. Κι αυτό, παρότι τους είναι γνωστό ότι πολλά εργοστάσια δουλεύουν με αλλοδαπούς μετανάστες, με χαμηλά μεροκάματα, χωρίς ένσημα (με αποτέλεσμα να βουλιάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία). Οπως, επίσης, τους είναι γνωστό πως καταπατούνται τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων για κατοικία, πολιτισμό, υγεία, παιδεία», επισημαίνει. Μάλιστα, αναφέρεται και σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις από πλευράς εργοδοσίας, αφού υπήρξαν αφεντικά που για να μην πληρώσουν τους αλλοδαπούς εργάτες, τους κατήγγειλαν στην αστυνομία σαν λαθρομετανάστες και απελάθηκαν!

Οι μετανάστες, λοιπόν, βρίσκονται ανυπεράσπιστοι στις διαθέσεις των κυβερνώντων, που εκφράζουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης στη χώρα μας. Το εργατικό κίνημα της χώρας μας τι κάνει γι' αυτό; «Παρά τις προσπάθειες της άρχουσας τάξης να το μπολιάσει με το ρατσισμό, αλλά και την ξενοφοβία, οι ταξικές δυνάμεις βρέθηκαν αλληλέγγυοι με τους μετανάστες και στα ζητήματα των απελάσεων και σε ζητήματα παιδείας, υγείας, πολιτισμού, αυτοοργάνωσής τους, εισδοχής τους στα συνδικάτα κ.ά. Προπαντός, όμως, ύψωσαν ανάστημα στην αντιμετώπιση της υπερεκμετάλλευσής τους. Ετσι πολλοί μετανάστες πληρώνονται σήμερα με τις συλλογικές συμβάσεις, μπαίνουν τα ένσημά τους και, γενικά, για ίση εργασία δίνεται ίση αμοιβή. Ομως συνολικά στα ...συνολικά δικαιώματα οι μετανάστες είναι πίσω», δηλώνει ο Χρ. Καράτσαλος. Και εξηγείται: «Με ιδιαίτερη έμφαση η κυβέρνηση υλοποιεί μια πολιτική ενάντια στο εργατικό κίνημα της χώρας και θέλει να χρησιμοποιεί τους μετανάστες σαν μέσο για να χτυπήσει τα δικαιώματα των Ελλήνων εργατών».

Αναφερόμενος, τέλος, στο νέο νομοσχέδιο που προωθεί αυτές τις μέρες η κυβέρνηση για τους μετανάστες, ο Χρ. Καράτσαλος τονίζει: «Απ' το σχέδιο φαίνεται ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα είναι ιδιαίτερα αντιδραστικό. Δημιουργεί νέα δουλεία, με αφεντικό τώρα τον εργοδότη, που θα έχει όμηρο τον μετανάστη στη δουλιά του, όσο τον θέλει, και μετά θα τον διώχνει. Καταργεί οποιοδήποτε δικαίωμα ανθρώπινο (συζυγικό βίο, παιδιά, υγεία, κατοικία, πολιτισμό κλπ.). Επίσης, διά νόμου και βίας, θέλει να κάνει χαφιέ όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, τους γιατρούς των νοσοκομείων, δασκάλους και καθηγητές, αλλά και ιδιώτες που νοικιάζουν ένα σπίτι αν δεν καταδώσουν τον λαθραίο μετανάστη»... Λύση απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση υπάρχει; «Μόνο οι αγώνες μας», απαντά.