Το επικαιροποιημένο μνημόνιο σηματοδοτεί την ένταση της επίθεσης και στις εργασιακές σχέσεις, με νέες νομοθετικές παρεμβάσεις, οι οποίες θα καταργούν επί της ουσίας τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας και θα ενισχύουν την ευελιξία.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση άμεσα θα προωθήσει νομοθετική παρέμβαση, με την οποία «οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης θα υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων». Με δεδομένη τη δύναμη της εργοδοσίας σε κάθε ξεχωριστή επιχείρηση, αλλά και των όπλων που διαθέτει απέναντι σε κάθε μεμονωμένο σωματείο, ουσιαστικά της δίνεται η δυνατότητα να μην εφαρμόζει τις κλαδικές συμβάσεις και να υποχρεώνει τους εργαζόμενους σε καθεστώς χειρότερο απ' αυτό που ισχύει γενικά στον κλάδο.

Με τον τρόπο αυτό, ανοίγει και ο δρόμος των ατομικών συμβάσεων. Επιπλέον, ακόμα και στην περίπτωση που υπογράφονται κλαδικές, αυτές δεν θα έχουν γενική ισχύ σε ολόκληρο τον κλάδο, αλλά θα εξαιρούνται όσοι εργασιακοί χώροι δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις από την εργοδοτική πλευρά.

Γενικότερα, η κυβέρνηση θα επιδιώξει να νομοθετήσει τη μείωση των υπερωριακών αποδοχών, αλλά και τη χειροτέρευση του σταθερού ωραρίου, προωθώντας διάταξη για την «ενισχυμένη ευελιξία στη διαχείριση των ωρών εργασίας». Στα πλαίσια αυτά, θα δοθεί η δυνατότητα σε επιχειρήσεις να επεκτείνουν «τη δοκιμαστική περίοδο για τους νεοπροσληφθέντες στον ένα χρόνο και να διευκολύνει τη μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής και μερικής απασχόλησης».

Η κυβέρνηση θα επαναφέρει και το Προεδρικό Διάταγμα για το ζήτημα της διαιτησίας, την οποία θα επιχειρήσει να μετατρέψει σε σφραγίδα του ΣΕΒ, αφού οι αποφάσεις της «θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι αποδίδεται προσήκουσα σημασία στην ανταγωνιστικότητα...».