«Τι μπορεί να βρει κανείς κάτω από "Τα γερμανικά κρεβάτια" περιγράφει στο βιβλίο της με αυτόν τον τίτλο μια 32χρονη γυναίκα που έχει καθαρίσει πολλά. Η Πολωνέζα καθαρίστρια καταθέτει τη 12χρονη εμπειρία της από τα γερμανικά "νοικοκυριά" και τους εργοδότες της, τους οποίους εν ολίγοις περιγράφει ως κακεντρεχείς, μικροπρεπείς και βρωμιάρηδες. Δεν είναι ούτε οργανωτικοί ούτε νομοταγείς. Δεν αγαπούν την τάξη ούτε την καθαριότητα (...) Η Ζουστίνα είναι μία από τις περίπου 500.000 γυναίκες που (...) αναζήτησε μια καλύτερη τύχη στη Γερμανία. Η πλειονότητα αυτών των γυναικών, υποστηρίζει η Ζουστίνα, είναι αναγκασμένη να απασχολείται παράνομα, παρά τους αυστηρότατους γερμανικούς νόμους που απαγορεύουν την αφορολόγητη εργασία και παρά το ότι στους εργοδότες - τουλάχιστον τους δικούς της - συμπεριλαμβάνονται δικαστές, αστυνομικοί και δικηγόροι. Μεταξύ άλλων, η Ζουστίνα αφηγείται στο βιβλίο πώς ένας δικαστής την πίεζε να καθαρίζει το δενδρύλλιο ινδικής κάνναβης, το οποίο είχε κατάσχει η αστυνομία και εκείνος κρατούσε στο διαμέρισμά του» (το θέμα στα ΝΕΑ).

«Το ανελέητο κυνήγι των μεταναστών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της επίθεσης κατά των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Με το μέτωπο που άνοιξε η κυβέρνηση κατά των μεταναστών (...) επιδιώκει να αθωώσει τον καπιταλισμό και την πολιτική που εφάρμοσαν και να φορτώσει στις πλάτες των θυμάτων του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων την ευθύνη για την αυξανόμενη ανεργία, τη φτώχεια και όλα τα δεινά που πλήττουν το λαό εξαιτίας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από την άλλη κλιμακώνει τις διώξεις ώστε να διατηρείται το καθεστώς δουλεμπορίου που έχει επιβληθεί, αποτρέποντας κάθε σκέψη για δικαιώματα και ανθρώπινη ζωή. Είναι καθήκον, λοιπόν, συνολικά του εργατικού - λαϊκού κινήματος να κλιμακώσει την πάλη του για να καταργηθούν οι αντεργατικοί - αντιμεταναστευτικοί νόμοι και να νομιμοποιηθούν και να πάρουν άσυλο οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που επιθυμούν να ζήσουν και να εργαστούν στην Ελλάδα» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).