Αποτελεί ένα ακόμα προπαγανδιστικό ψέμα ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι δε θα πληγούν οι χαμηλόμισθοι αλλά μόνο οι υψηλόμισθοι, όπως ψέμα αποδείχτηκε ότι η μερική ιδιωτικοποίηση δε θίγει τους εργαζόμενους και ότι οι εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο δε θα υποστούν άλλες θυσίες πέρα από τις αρχικές μειώσεις των μισθών και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Η νέα επίθεση αφορά όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τις εργασιακές σχέσεις και τα χρόνια εργασίας στις πρώην ΔΕΚΟ και δεν αποσκοπεί μόνο στο να εξασφαλίσει την υψηλή κερδοφορία των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ και να διευκολυνθεί η πλήρης ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων που ακόμα παραμένουν βασικά στο Δημόσιο. Κυβέρνηση, τρόικα, πλουτοκρατία επιδιώκουν τη δραστική μείωση των μισθών στις πρώην ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο γιατί αυτό διευκολύνει την επιβολή ακόμα δραστικότερων μειώσεων στον ιδιωτικό τομέα.
Η ισοπέδωση μισθών και κατακτήσεων αποτελεί πρωτίστως στρατηγική επιλογή κυβέρνησης, πλουτοκρατίας και όχι εντολή της τρόικας, όπως ισχυρίζονται οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και των άλλων κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», που συμφωνούν με όλο το αντιλαϊκό πλέγμα, ιδιωτικοποιήσεις - απελευθέρωση - ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Είναι ανεπίτρεπτο στον ίδιο εργασιακό χώρο να διαχωρίζονται συνδικαλιστικά, οργανωτικά οι εργαζόμενοι με βάση τις εργασιακές σχέσεις που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και η ΕΕ. Είναι βαριές οι ευθύνες των συνδικαλιστικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων της ΕΕ που ή πρωτοστάτησαν ή ανέχθηκαν την οργανωτική διάσπαση των εργαζομένων, συγκάλυψαν το στόχο και τις συνέπειες των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και τώρα συνεχίζουν να αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, να καλλιεργούν αυταπάτες για το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης.
Για να αποκρουστεί η αντεργατική θύελλα, οι εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα. Να συγκρουστούν με τη στρατηγική της πλουτοκρατίας, των κομμάτων της, της ΕΕ. Να απαλλαγούν από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπηρετούν αυτήν την πολιτική. Να διαμορφώσουν κοινό ταξικό μέτωπο με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.
Καμία θυσία για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα της πλουτοκρατίας. Καμιά ανοχή στην πολιτική ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και των άλλων κομμάτων της ΕΕ.
Μονόδρομος για το λαό είναι ο δρόμος της ανυπακοής, της αντεπίθεσης, για λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ.
Αθήνα 1/3/2011
ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ