Την παραπέρα ενίσχυση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων, ώστε να παίξουν ακόμη πιο ενεργό ρόλο στη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος και στη χειραγώγηση των εργαζομένων, προωθεί το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, σε μια προσπάθεια να ελέγξει τις πολιτικές δυνάμεις στο εθνικό πεδίο και να βάλει επιπλέον εμπόδια στη δράση και την έκφραση κομμάτων που αντιπαλεύουν τη στρατηγική της ΕΕ.

Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος για τον οποίο η συγκρότηση ευρωπαϊκών κομμάτων καθορίζεται από τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αυτά χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό της. Μάλιστα, στον κανονισμό για τη λειτουργία και τη χρηματοδότησή τους ομολογείται απροκάλυπτα ότι προϋπόθεση για την αναγνώρισή τους είναι να διασφαλίζεται ότι «το καταστατικό και οι δραστηριότητες του ευρωπαϊκού πολιτικού κόμματος σέβονται τους βασικούς στόχους της Ενωσης... σύμφωνα με τη Συνθήκη ίδρυσης της ΕΕ, και ιδίως το άρθρο 191 (σ.σ. Συνθήκη Μάαστριχτ)».

Με άλλα λόγια, προϋπόθεση για να λειτουργεί ένα ευρωπαϊκό κόμμα και κατά συνέπεια τα κόμματα - μέλη του, είναι να δηλώνει πίστη στη θεμελιώδη συνθήκη της ΕΕ, δηλαδή στην αντιλαϊκή στρατηγική της. Σε αντίθετη περίπτωση, παρέχεται η «δυνατότητα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να διαγράφει την επίσημη καταχώριση ενός κόμματος, το οποίο δεν ανταποκρίνεται πλέον στους όρους καταχώρισης».

Μετά τη συγκρότηση των ευρωπαϊκών κομμάτων, η ΕΕ και οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου επιδιώκουν την ισχυροποίησή τους, ενισχύοντας τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά του αστικού πολιτικού συστήματος τόσο στο επίπεδο της ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου της ΕΕ, όσο και σε κάθε κράτος - μέλος της.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, εγκρίθηκε χτες στην αρμόδια Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου η έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού της ΕΕ για τη λειτουργία και τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών κομμάτων και των πολιτικών ιδρυμάτων τους, συντάκτης της οποίας είναι η ευρωβουλευτής της ΝΔ Μαριέττα Γιαννάκου.

Η έκθεση προτείνει αντιδραστικές τροποποιήσεις του κανονισμού της ΕΕ για τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων, ώστε να δοθεί νομική προσωπικότητα στα ευρωπαϊκά κόμματα «σύμφωνα με το δίκαιο της Ενωσης» και να τους αποδοθεί ενιαίο πολιτικό, νομικό και φορολογικό καθεστώς.

Προτείνει ουσιαστικά η ΕΕ να καθορίζει όχι μόνο τις βασικές κατευθύνσεις και αρχές της λειτουργίας τους, αλλά και τον ίδιο τον τρόπο συγκρότησης, δράσης και λειτουργίας τους, με ένα είδος πρότυπου «ευρωκαταστατικού»! Σύμφωνα με την έκθεση, «τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα θα πρέπει να αποτελούνται από εθνικά ή περιφερειακά κόμματα που σέβονται και εφαρμόζουν την εσωτερική δημοκρατία (με τη δημοκρατική εκλογή των κομματικών οργάνων και τη δημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων)».

Το ευρωενωσιακό κεφάλαιο επιχειρεί απροκάλυπτα να παρέμβει στο εσωτερικό των κομμάτων που δρουν σε κάθε κράτος - μέλος, επιβάλλοντας συγκεκριμένα κριτήρια για την εσωκομματική τους λειτουργία, η οποία δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση των ίδιων των κομμάτων και του καταστατικού που ψηφίζουν ή αποδέχονται τα μέλη τους.

Για να γίνουν αντιληπτοί οι κίνδυνοι μιας τέτοιας ρύθμισης, αρκεί να ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τη λειτουργία των κομμάτων. Εκεί προβλέπεται ότι αν ένα κόμμα θέλει να διαγράψει ένα μέλος του, ένα στέλεχος, πρέπει να το διαγράφει με διαδικασία που είναι σύμφωνη με το σχέδιο - απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στην ίδια απόφαση καθορίζεται το πώς θα αναδεικνύεται ο επικεφαλής του κόμματος, με ποια συγκεκριμένη διαδικασία θα εκλέγεται και πάει λέγοντας.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της «συμμετοχικής δημοκρατίας». Στην Ελλάδα, την πρωτοεφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ στην εκλογή προέδρου, ο οποίος, με το μανδύα της λαϊκής δήθεν νομιμοποίησης, έχει το ελεύθερο να οργανώσει το δικό του επιτελείο, ως κομματικό μηχανισμό, και αυτό να θεωρείται κόμμα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για κόμμα - μηχανισμό, χωρίς εσωκομματική ζωή, με τα μέλη να περιορίζονται σε ρόλο χειροκροτητή.

Πέραν όλων των άλλων, επιδίωξη των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου στο Ευρωκοινοβούλιο είναι να ενισχύσουν αυτά τα ευρωκόμματα για να ασκήσουν ιδεολογική και πολιτική πίεση στα κόμματα εκείνα που αντιπαλεύουν τον καπιταλισμό και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, πρώτα και κύρια τα μαρξιστικά - λενινιστικά Κομμουνιστικά Κόμματα.

Στη κατεύθυνση αυτή προτείνουν:

• Τα ευρωκόμματα να έχουν δικαίωμα συμμετοχής «σε εκστρατείες για δημοψηφίσματα που συνδέονται άμεσα με θέματα σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση», δηλαδή να μπορούν να χειραγωγούν και να εκβιάζουν τους λαούς και με τη βούλα της ΕΕ, όπως, για παράδειγμα, στο δημοψήφισμα του ιρλανδικού λαού για την ευρωσυνθήκη ή τα προηγούμενα για το «ευρωσύνταγμα».
• Τη δημιουργία «διεθνικού κομματικού συστήματος» και μάλιστα στην προοπτική δημιουργίας μίας ξεχωριστής πανευρωπαϊκής λίστας υποψηφίων στις ευρωεκλογές από τα ευρωκόμματα, που θα ψηφίζεται από τους ψηφοφόρους όλων των κρατών - μελών της ΕΕ.

Με άλλη διάταξη της έκθεσης, που ενέκρινε η αρμόδια επιτροπή, «τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα μπορούν να δέχονται ως μέλη απευθείας φυσικά πρόσωπα».

Στην ίδια έκθεση της επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου προβλέπεται ακόμα ότι «τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα θα πρέπει να εκλέγουν τουλάχιστον έναν ευρωβουλευτή προκειμένου να λαμβάνουν χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», ενώ σημειώνεται ότι «η αυτοχρηματοδότηση των κομμάτων και των ιδρυμάτων αποτελεί ένδειξη ζωτικότητας». Γι' αυτό «η αυτοχρηματοδότηση θα πρέπει να ενθαρρυνθεί, με την αύξηση του σημερινού ανώτατου ορίου των 12.000 ευρώ σε 25.000 ευρώ για δωρεές κατ' έτος ανά δωρητή σε συνδυασμό, ωστόσο, με την απαίτηση για αποκάλυψη της ταυτότητας των δωρητών κατά την αποδοχή της δωρεάς».

Η ΕΕ βάζει στα γεμάτα τους ιδιώτες, δηλαδή τις πολυεθνικές και τις άλλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, στο παιχνίδι της χρηματοδότησης των κομμάτων και άρα του καθορισμού της στρατηγικής τους. Ευθαρσώς δηλώνεται ότι τα ευρωπαϊκά κόμματα θα πρέπει να έχουν χορηγούς, ενώ το ίδιο μοντέλο χρηματοδότησης αναπαράγεται και σε εθνικό επίπεδο, όπως άλλωστε δείχνει και το θεσμικό πλαίσιο που ετοιμάζει η ελληνική κυβέρνηση.

Με πρόσχημα εξάλλου τη «διαφάνεια», προωθείται το νομικό πλαίσιο που υποχρεώνει τα κόμματα να δημοσιοποιούν τους οικονομικούς ενισχυτές τους, διάταξη που στη χώρα μας πλήττει ευθέως το ΚΚΕ, το οποίο αντλεί μεγάλο μέρος των πόρων του από την οικονομική ενίσχυση των μελών του και από το υστέρημα των λαϊκών στρωμάτων. Στόχος του αστικού πολιτικού συστήματος είναι να βάλει εμπόδια στην οικονομική ενίσχυση και συνακόλουθα τη δράση του ΚΚΕ, ζητώντας να βάλει στο χέρι τα ονόματα των μελών και των ενισχυτών του.