Οπως τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στην ομιλία της στη Βουλή, την προηγούμενη Τετάρτη, στη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών, «το Σύνταγμα με την προτεινόμενη αναθεώρηση γίνεται πιο αντιδραστικό και απειλητικό για τα λαϊκά συμφέροντα και γι' αυτό το ΚΚΕ θα καταψηφίσει τα αντιδραστικά άρθρα της προτεινόμενης αναθεώρησης».

Η αναθεώρηση, που συζητείται και συγκεντρώνει την εντυπωσιακή συναίνεση των κομμάτων του δικομματισμού (κυβέρνηση και ΝΔ συμφωνούν στις 84 από τις 90 υπό αναθεώρηση διατάξεις), σε καμία περίπτωση δε θίγει τα κακώς κείμενα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Αντίθετα νομιμοποιεί τα χειρότερα που έχουν συντελεστεί και προσφέρει νομιμότητα στους σχεδιασμούς που υπάρχουν για να μη μείνει τίποτα όρθιο και να χτυπηθούν τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αμέτρητες θυσίες.

Ολα τα παραπάνω όμως γίνεται προσπάθεια να κρυφτούν, αφού αν διαβάσει κανείς τις αναθεωρητέες διατάξεις, χωρίς να ψάξει την ουσία που κρύβεται πίσω από τις γραμμές, είναι ίσως δύσκολο να βγάλει το συμπέρασμα ότι το περιεχόμενό τους είναι ιδιαίτερα αντιδραστικό.

Ετσι είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί κατοχύρωσης των λαϊκών δικαιωμάτων, περιέχονται άρθρα που ανοιχτά βάζουν νέους περιορισμούς στη συνδικαλιστική δράση των δημοσίων υπαλλήλων, με το πρόσχημα της εθνικής ασφάλειας. Επίσης η πολυδιαφημισμένη αποκέντρωση και ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αποκέντρωση της αντιλαϊκής πολιτικής και η μετατροπή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε μηχανισμό προώθησης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Με αφορμή την αναθεώρηση του Συντάγματος όμως υπάρχει και μία άλλη πλευρά, την οποία έθιξε στην ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα και αφορά το σεβασμό που έδειξαν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις ακόμα και στο υπάρχον Σύνταγμα. Τόνισε συγκεκριμένα:

«Υπάρχει και μία άλλη πλευρά του προβλήματος, η απάντηση στο ερώτημα αν η κρατική πολιτική εξουσία, αλλά και όλα τα όργανα εξουσίας που υπάρχουν σεβάστηκαν το Σύνταγμα.

Αρκεί να θυμηθούμε ότι και το παρόν Σύνταγμα παραβιάστηκε και τυπικά στην περίπτωση της συμμετοχής της χώρας μας στον εγκληματικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, με την παροχή στρατιωτικών διευκολύνσεων, με την έξοδο Ελλήνων φαντάρων εκτός συνόρων και μάλιστα σε γειτονική χώρα, με προφανή σκοπό να συνδράμουν ως στρατός κατοχής.

Επίσης η ύπαρξη πυρηνικών όπλων στη χώρα μας, η χρήση τους και μάλιστα η δήλωση άγνοιας αν υπάρχουν, πόσο εναρμονίζονται με το ισχύον Σύνταγμα; Με την αναθεώρηση η κυβέρνηση ξεμπερδεύει, αφού θέτει πάνω από όλα το διεθνές δίκαιο των ιμπεριαλιστών».

Επί της ουσίας παραβίαση του υπάρχοντος Συντάγματος έχουμε και σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην παιδεία, την υγεία, την εργασία. Οι προβλέψεις του Συντάγματος για δωρεάν δημόσια παιδεία, δημόσια υγεία ή το δικαίωμα στην εργασία παραβιάζονται με τις πρακτικές των κυβερνήσεων, αφού διευκολύνεται ο ιδιωτικός τομέας να εισχωρεί τόσο στην παιδεία όσο και την υγεία, ενώ το ποσοστό ρεκόρ της ανεργίας χλευάζει κάθε πρόβλεψη για το δικαίωμα όλων στην εργασία.

Ξεχωριστή σημασία στην αναθεώρηση έχει η νομιμοποίηση της υπερίσχυσης του διεθνούς δικαίου με το άρθρο 28, δηλαδή ουσιαστικά η υπερίσχυση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας με όλες τις μορφές που αυτή εμφανίζεται, όπως οι «ειρηνικές» πολεμικές επιχειρήσεις ή οι οικονομικές πολιτικές. Στο συγκεκριμένο άρθρο για τη διεθνή έννομη τάξη προτάθηκε από την κυβέρνηση ερμηνευτική δήλωση ότι το άρθρο 28 «αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Πρόκειται για μία σοβαρή ρύθμιση, που και αντιδημοκρατική είναι και ενάντια στη λαϊκή κυριαρχία στρέφεται, αφού δεσμεύει συνταγματικά την οποιαδήποτε μελλοντική ελληνική κυβέρνηση να μετέχει στις διαδικασίες της ΕΕ.

Η Αλ. Παπαρήγα παρατήρησε στην ομιλία της ότι «αν οι λαοί αποφάσιζαν ελεύθεροι για το παρόν και το μέλλον τους, είναι βέβαιο ότι θα οικοδομούσαν στενές και σταθερές σχέσεις διεθνούς συνεργασίας. Θα εμφανίζονταν ανώτερες μορφές συνεργασίας, διεθνούς οργάνωσης. Κανένας λαός, κανένας προοδευτικός άνθρωπος δε διαλέγει την εθνική απομόνωση. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πρέπει να εκχωρεί δικαιώματά του στην ολιγαρχία της χώρας του και στις διακρατικές ενώσεις που συγκροτούν οι ολιγαρχίες των καπιταλιστικών χωρών».

Υποκρισία χαρακτηρίζει και τις κυβερνητικές προτάσεις για την προστασία των ατομικών και προσωπικών δικαιωμάτων του πολίτη, αφού οι όποιες προβλέψεις προστασίας υπονομεύονται από την πρακτική της κυβέρνησης ή των κομμάτων που συμφωνούν μαζί της. Ετσι για παράδειγμα κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί τις όποιες διακηρύξεις προστασίας από αυτούς που με τη συμφωνία τους με τη Συνθήκη Σένγκεν θεσμοθέτησαν το ηλεκτρονικό φακέλωμα και κατέστησαν όλους τους πολίτες εν δυνάμει ύποπτους.

Αρκετή συζήτηση έχει γίνει για το δασοκτόνο άρθρο 24, με το οποίο επιδιώκεται να περιοριστεί κάθε δυνατότητα προστασίας των δασών και κάτω από την παρέμβαση και των οικολογικών οργανώσεων τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση προχώρησαν σε ορισμένους ελιγμούς, που όμως δεν αλλάζουν τη δασοκτόνο ουσία της προωθούμενης ρύθμισης.

Ατελέσφορες και υποκριτικές είναι και οι προτάσεις για δήθεν έλεγχο των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, που είναι ταυτόχρονα και εργολάβοι του δημοσίου, ενώ ενδεικτικό των κυβερνητικών επιδιώξεων είναι και η προσπάθεια ελέγχου του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου με το νέο τρόπο ανάδειξης της σύνθεσής του.

Επικίνδυνες είναι οι διατάξεις για τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων από εισαγγελείς. Αναφερόμενη σε αυτές η Αλ. Παπαρήγα τόνισε:

«Ορισμένοι εκπλήσσονται γιατί εμείς επιμένουμε ότι ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων από εισαγγελείς και γενικότερα από μία ελεγκτική αρχή θίγει την ίδια τη δημοκρατία. Μας κατηγορούν ότι διακατεχόμαστε από συμπλέγματα του παρελθόντος ή από αδικαιολόγητη φοβία και απαισιοδοξία για τις εξελίξεις. Εμείς το λέμε καθαρά, δεν εμπιστευόμαστε αυτή τη δημοκρατία, γιατί λειτουργεί μόνο σε βάρος του λαού, αλλά και γιατί χρόνο με το χρόνο αυξάνει η κρατική καταστολή και η βία, γιατί υπάρχει ο τρομονόμος, γιατί υπάρχει η υλική βάση για την κατάργηση και τυπικών δημοκρατικών ελευθεριών».

Συμπερασματικά η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε ότι «εμείς έχουμε καταλήξει ότι το νέο Σύνταγμα αναθεωρείται επί το αντιδραστικότερο και γι' αυτό για μας το μικρότερο κακό θα ήταν να μείνει ως έχει».