Οσον αφορά την ανεργία (που επισήμως «τρέχει» με ρυθμούς άνω του 16%, αλλά στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι δραματικότερη) η Ελλάδα έχει επιστρέψει στους δείκτες των δεκαετιών του '50 και του '60 όταν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες μετανάστευαν ψάχνοντας στην ξενιτιά ένα κομμάτι ψωμί.

*

Αλλά ας δούμε τι συμβαίνει σε δύο ακόμα χώρες, οι οποίες βιώνουν αντίστοιχες πολιτικές «σωτηρίας», όπως αυτή που βιώνει ο ελληνικός λαός:

*

Στον πάλαι ποτέ «κέλτικο τίγρη», στην Ιρλανδία, η οποία την προηγούμενη δεκαετία διαφημιζόταν ως «υπόδειγμα» καπιταλιστικής «ανάπτυξης» και η οποία επίσης τελεί υπό καθεστώς μνημονίων, ο Αύγουστος έκλεισε με ανεργία που ανήλθε σε ποσοστό 14,4%.

Σημειωτέον ότι το ποσοστό αυτό - αν και τα στοιχεία είναι ελλιπή όσον αφορά την πραγματική ανεργία στην Ιρλανδία - είναι το μεγαλύτερο που έχει καταμετρηθεί ποτέ στη χώρα εδώ και πέντε σχεδόν δεκαετίες...

*

Στην Πορτογαλία - μια χώρα που το εγχώριο ελληνικό κατεστημένο την εμφάνιζε ως υπόδειγμα «συναίνεσης» για το πώς «πρέπει» να εφαρμόζονται οι πολιτικές των μνημονίων - η ανεργία οδεύει στο 13%.

Το ποσοστό αυτό είναι το μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί από το 1983...

*

Ας μη μιλούν, λοιπόν, περί «λάθους» οι δικοί «μας», είτε πρόκειται για τους οπαδούς της ήδη εφαρμοζόμενης πολιτικής, είτε για τους οπαδούς του «άλλου μείγματος» της ίδιας πολιτικής.

Οσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, δεν προκύπτουν από μια τάχα «κακή» εφαρμογή του - κατά τα άλλα - «καλού» προγράμματός τους.

Το πρόγραμμά τους είναι παντού το ίδιο. Εχει την ίδια στόχευση. Εφαρμόζεται παντού με την ίδια βαρβαρότητα. Και έχει παντού τα ίδια αποτελέσματα:

Εξαθλίωση και πτώχευση των λαών για την εξυπηρέτηση της ελληνικής, της ιρλανδικής, της πορτογαλικής και της κάθε εθνικότητας πλουτοκρατίας.