ΟΙ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ και όλων όσοι ακολούθησαν, περί του ότι δε θα υπάρξει πρόβλημα στα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις μετά το «κούρεμα», είναι προφανώς το ανέκδοτο της βδομάδας, για να μην πούμε της χρονιάς.

Κι αυτό όχι γιατί έχουμε αντιρρήσεις για τις δυνατότητες του EFSF η όποιου άλλου πράγματος δημιουργήσουν οι αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής, ούτε λόγω των αναλογιστικών μελετών η οποιουδήποτε τεχνικού χαρακτήρα τερτιπιού.

Η ουσία είναι πως ακόμη και ...χωρίς κανένα «κούρεμα» οι πολιτικές τους οδηγούν τα Ταμεία στην καταστροφή! Επιδοτούν εργοδοτικές εισφορές, αυξάνουν την ανεργία, μειώνουν τις χορηγήσεις, ενισχύουν την εισφοροδιαφυγή, «παίζουν» ανενόχλητοι στις διεθνείς χρηματαγορές τα αποθεματικά.

Και μόνο γι' αυτούς τους λόγους, τα Ταμεία θα έχουν συνεχώς μεγαλύτερα ελλείμματα, οι συντάξεις θα μειώνονται και οι συνταξιούχοι θα αντιμετωπίζονται ως βάρος του προϋπολογισμού και φυσικό εμπόδιο για τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων.

Ε, φανταστείτε τι έχει να γίνει αν μειωθεί ακόμη περισσότερο η περιουσία των Ταμείων λόγω «κουρέματος». Αυτά για να μη ...μας δουλεύουν κι από πάνω. (Κι ας μην ξεχνάμε ότι ...ψήνουν και αναλογιστικές μελέτες για τα επικουρικά!).

ΜΕΓΑΛΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ έχει προκύψει για το τι ακριβώς θα κάνει ο Χορστ Ράιχενμπαχ στην Ελλάδα. Θα υπογράφει ή δε θα υπογράφει; Θα εγκρίνει ή δε θα εγκρίνει; Θα συζητά με τους υπουργούς ή θα τους ελέγχει;

Προφανώς όλα αυτά θα κριθούν στην ...πράξη, γιατί όσο και να θέλουν να τα κρύψουν δεν είναι αυτό δυνατό.

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο ποιες θα είναι οι αρμοδιότητες του Ράιιχενμπαχ και ποιες της κυβέρνησης. Το μεγάλο θέμα είναι για τα συμφέροντα ποιανού θα συνεργάζονται και οι δύο μαζί.

Και είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι οι αποφάσεις τους θα είναι κατά των εργαζομένων και υπέρ του κεφαλαίου. Οποιος και να υπογράφει, τελικά...